Ενάντια στο Μνημόνιο : Από την πολυθρόνα στην πλατεία

Του Νίκου Κοτζιά

Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα του 2011 είναι οι κινητοποιήσεις των νέων και όσων χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα ως τόπο αντίστασης. Ταυτόχρονα, ένα από τα ζητήματα που πρέπει να προσέχει κανείς σήμερα, είναι ότι οι πιο διαφορετικές δυνάμεις που αντιπαθούν κάθε είδους κινήματα, όπως είναι τα ΜΜΕ του «Kόμματος του Μνημονίου και της Πλεονεξίας», επιδιώκουν να πείσουν τον κόσμο που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις, ότι το κάνει για....
άλλους λόγους από εκείνους που πράγματι τον ωθούν στις πλατείες της Ελλάδας. Οι αγανακτισμένοι δεν γνωρίζουν. Γνωρίζει, όμως, υποστηρίζουν, το «Κόμμα του Μνημονίου». Στο τέλος θα μας πουν ότι ο κόσμος είναι ενάντια στο Μνημόνιο, διότι επιθυμεί ακόμα περισσότερα μνημονιακά μέτρα!

Προσδιορισμός του προβλήματος και των μορφών δράσηςΠολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται τον λόγο που οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα υπολείπονται της έντασης της κρίσης και των αρνητικών επιπτώσεών της. Ότι ένα κίνημα σαν αυτό των αγανακτισμένων πολιτών, άργησε σχετικά να εκδηλωθεί. Το γεγονός αυτό, απαιτεί να διευκρινίσουμε τους όρους και τις συνθήκες που προκαλούν κινητοποιήσεις καθώς και τις μορφές τους.Ως προς τους όρους: Για να κινητοποιηθεί σε συνθήκες κρίσης ο πολίτης, χρειάζεται να πιστεύει ότι αυτή τον αφορά άμεσα. Πολιτικά, ηθικά, υλικά, οικονομικά. Ότι η κινητοποίηση είναι ορθή, δίκαιη και αξίζει τον κόπο. Ότι, δηλαδή, θα έχει θετικά αποτελέσματα και θα οδηγήσει σε επιτυχία. Να έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς που συμπορεύονται μαζί του και να υπερβαίνει φόβους και προκαταλήψεις. Να κατανοεί τη σημασία της συλλογικότητας για την εξυπηρέτηση της ίδιας της ατομικής του υπόστασης. Όπως έδειξαν οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στις ελληνικές πόλεις, ο πιο πάνω συνδυασμός απαιτούσε ως επιπλέον όρο και προϋπόθεση, την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των κοινωνικών διασυνδέσεων, καταρχάς μακριά από το υπάρχον κομματικό και όχι μόνο σύστημα.Ως προς τις μορφές: Με κινητοποίηση δεν εννοώ μόνο τις απεργίες και τις μεγάλες διαδηλώσεις στο κέντρο μιας πόλης. Εννοώ, επίσης, την αναζήτηση εναλλακτικών πληροφοριών και εναλλακτικών πηγών για αυτές. Την ανταλλαγή απόψεων σε ιδιωτικό κύκλο και σε δημόσιες εκδηλώσεις. Την συγγραφή μηνυμάτων και άρθρων. Την διατύπωση επιχειρημάτων και την επεξεργασία – μετασχηματισμό σε πολιτικές θέσεις. Την έρευνα και προβολή εναλλακτικών αντιλήψεων και λύσεων. Και ασφαλώς τις μικρές πάνω σε επιμέρους και συγκεκριμένα κλαδικά ή τοπικά προβλήματα κινητοποιήσεις καθώς και τις μεγάλες. Τη συμβολή, στο βαθμό του δυνατού, ώστε αυτές να είναι όσο το δυνατό πιο ενωτικές και σε προοπτική χρόνου πιο οργανωμένες. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις έδειξαν ότι χάρη και στη δημόσια κριτική που έγινε τον τελευταίο χρόνο στην πολιτική του Μνημονίου, διαμορφώθηκε ένα αυθόρμητο κίνημα που χρησιμοποιεί όλες τις προαναφερόμενες μορφές αντίστασης στο κυρίαρχο γίγνεσθαι.

Ανασταλτικοί παράγοντες και η αντιμετώπισή τουςΟι νέες απεργίες, σε πολλούς κλάδους ζωτικής σημασίας για τη χώρα, σε