Ένα μικροσκοπικό παραμύθι..με πολιτικές διαστάσεις

Ήταν μια φορά ένας μικρός άνθρωπος. Πολύ μικρός. Μικροσκοπικός.
Το πρόβλημά του είχε να κάνει με το μέγεθος.
Και με το μέγεθος της καρδιάς του. Από πάντα ήταν δυσανάλογα μικρή.
Με τα χρόνια όλο και μίκραινε μαζί του, μέχρι που συρρικνώθηκε εντελώς.

Δεν άντεχε κανέναν άλλον να περνάει από δίπλα.
Ειδικώς δεν άντεχε κανέναν μεγαλύτερο ή ψηλότερο.
Κανέναν κανονικό άνθρωπο από αυτούς που περπατούν στηριζόμενοι στα δυο τους πόδια εκτός από το Θεό τους.
Ειδικότερα όμως, δεν.....
άντεχε το διπλανό του.
Μα περισσότερο τον ενοχλούσε η σκιά του διπλανού.

Τον ενοχλούσε επειδή υπήρχε, κι έκανε ότι μπορούσε για να παλέψει μαζί της.
Έτρεφε μέσα του μια Ιδέα, μεγαλύτερη από το σώμα του κι από το πνεύμα του, αλλά ήταν μιά τεράστια ιδέα, που φευ! δεν μπόρεσε ποτέ να έχει καθόλου σκιά..
Τι γίνεται μ αυτές τις σκιές. Φυτρώνουν εκεί που υπάρχει χώμα κι αίμα, κι απουσιάζουν όταν οι ιδέες τους δεν έχουν καθόλου χ