Ένα γράμμα απ' το ... μέλλον

Αδελφέ Νίκο

Τα βλέπεις ; Τα βλέπεις που ανησυχούσες και έτρεμες σαν ψάρι όταν αρχίσαμε την επιχείρηση ;

"Θα μας λυντσάρουν! " .
"Θα μας κρεμάσουν στην πλατεία οικογενειακώς" .
" Ούτε τα παιδιά μας και οι.....
γυναίκες μας δεν θα γλυτώσουν !"
" Απο το πρώτο λεπτό θα ξεσηκωθούν !"

Τίποτε απολύτως δεν έγινε . \'Οπως ακριβώς τα είχα προβλέψει . Τους τα πήραμε όλα και φύγαμε σαν κύριοι . Ακόμα θυμάμε την....
έκπληξη και την αμηχανία στο πρόσωπο του οπαδού μας στο αεροδρόμιο . Η χώρα ήταν σε φάση "Σομαλίας" και εμείς με τις Samsonite , να περιμένουμε στην αίθουσα VIP το αεροσκάφος που θα μας έφερνε στον επίγειο παράδεισό μας , εδώ στην Καλιφόρνια .

Θυμάσαι που σου έλεγα "Θαρθεί μια μέρα που θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε " ;

Λοιπόν αδελφέ Νίκο , η ημέρα ήρθε .
Η μπάζα ήταν καλή . Οχι μόνο εμείς αλλά και τα εγγόνια μας θα ζήσουν πλουσιοπάροχα . Ο μόνος κίνδυνος πια βρίσκεται στην χοληστερίνη που περιέχει ο αστακός !
Θυμάσαι τί αντίκρυσαν τα μάτια μας ( μέσα απο τις θωρακισμένες Mercedes ) καθώς πηγαίναμε στο αεροδρόμιο ;
Μελαψούς μετανάστες να λεηλατούν την πρωτεύουσα μετά την οικονομική κατάρρευση .
Παιδιά να περιφέρονται μόνα τους μέσα στα χαλάσματα ψάχνοντας τις δολοφονημένες μάνες τους .
Καπνοί παντού απο τα σπίτια που καιγόταν .
Ορδές πανικόβλητων να λεηλατούν τα super- markets .

Και στο αεροδρόμιο ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να μην φωνάξει έστω κάτι εναντίον μας ! Ούτε ένα "προδότες" ή "κλέφτες" ή "κρεμάστε τους" ! . Μουδιασμένοι όλοι και παράλυτοι μας έβλεπαν να φεύγουμε με τις βαλίτσες παραφουσκωμένες . Το διαισθανόταν οτι δεν θα μας ξαναδούν . Η κωμωδία είχε τελειώσει . Ο θίασος ( με τις εισπράξεις ) έφευγε . Οι θεατές θα μείνουν μόνοι να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα .

Τί θεατρικό και αυτό ! Θυμάσαι ; Άρχισε το 1981 . Τότε που "ο φίλος του λαού" ανέβηκε στην εξουσία .
"ΕΞΑΛΛΑΓΗ" φώναξε και τα πλήθη ρίγησαν . Ακόμη και ψηφοφόροι "της επάρατης συντήρησης" τον ψήφισαν !
Υπάλληλοι πήγαν την άλλη μέρα στη δουλειά με υπεροπτικό ύφος σίγουροι οτι η επιχείρηση του αφεντικού θα είναι πλέον δική τους !
Η "εξαλλαγή" μόλις είχε αρχίσει . Ο "λαός" έζησε στιγμές μοναδικής επαναστατικής μέθης . Καταλήψεις , απεργίες , πανώ , σημαίες ...
Ώσπου οι "κακοί καπιταλιστές" πήραν τα εργοστάσιά τους και τα πήγαν στην διπλανή χώρα .
Τα υπόλοιπα εργοστάσια έγιναν "κοινωνική ιδιοκτησία" . "Ο λαός είναι πάνω απο τους θεσμούς" φώναζε ο "ηγέτης" και το πλήθος παραληρούσε .
Επιτέλους ! Είχε έρθει η "ώρα του λαού" .
Κανείς πια δεν σε φακέλλωνε αν διάβαζες "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ" . Άλλωστε η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ" και η "ΜΕΘΑΥΡΙΑΝΗ" ήταν πια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως . Ότι , γραφόταν εκεί ήταν νόμος απαράβατος . Τί αξία είχε πια η θεσμοθετημένη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ; Ποιός της έδινε σημασία ;

Το μέλλον διαφαινόταν ακόμα πιο λαμπρό . Η πατέντα με το "μοτοσακό χωρίς γκάζια" θα μας έ