Εκλογές, συμφέροντα και … πατάτες!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Διαβάζω για κάτι συμφέροντα που αποσκοπούν στην διάλυση του παρόντος πολιτικού συστήματος με την διαμόρφωση κλίματος που κατατείνει στην αύξηση των κομμάτων που θα εκπροσωπούνται στην επόμενη βουλή.

Σε κάθε περίπτωση οι ανησυχούντες προβληματίζονται στη βάση της λογικής του ΚΚΕ σχετικά με την.....
πρόσφατη κίνηση πατατοπαραγωγών να παρακάμψουν τους μεσάζοντες. Αν το εξετάσεις μακροπολιτικά, δίκιο έχει το ΚΚΕ. Αν το δεις σε επίπεδο μικροσχέσεων εξουσίας (και οικονομίας της αγοράς φυσικά), δίκιο έχει ο χειραφετημένος από τον χονδρέμπορο, παραγωγός. Ναι, αλλά τελικά ποιος έχει........
δίκιο; Κανείς, με τον τρόπο που ετέθη στην αρχή το ζήτημα από το ΚΚΕ και τους υποστηρικτές του «κινήματος». Όλοι, μετά την σχετική διαβούλευση και τις επανατοποθετήσεις! Στην αγορά δεν υπάρχει «δίκιο», μόνον ικανοποίηση ή, αν θέλετε, συγκυριακό όφελος και κέρδος. Μα εμείς δεν συζητάμε με όρους αγοράς! Τότε, γιατί ασχολείστε με τις πωλήσεις και τις τιμές, το πολιτικό μάρκετινγκ και την τοποθέτηση (προβολή) προϊόντων, καθώς και την διαπραγματευτική ισχύ των μονοπωλίων απέναντι στον παραγωγό; Πού είπαμε ότι διαμορφώνεται η αξία; Στην αγορά και μάλιστα στιγμιαία κατά την φάση της συναλλαγής. Όποιος ελέγχει την αγορά δεν κατασκευάζει απλώς τις τιμές, αλλά και τον παραγωγό που τον συμφέρει σε συνδυασμό με τον καταναλωτή, ο οποίος πρέπει κάθε φορά να θεωρεί ότι έκανε μια έξυπνη (συμφέρουσα) αγορά. Δύσκολη δουλειά αυτή των Ηνωμένων Εμιράτων της Διαπλοκής (ελληνική πολιτικομεγαλοεπιχειρηματική τάξη), στον έλεγχο των ροών (πολιτικών, οικονομικών και προσωπικού).

Σας μπέρδεψα εγώ ή το «κίνημα» της πατάτας στην πολιτική; Μάλλον ο παράγοντας που προκαλεί σύγχυση συνδέεται με την απειλή εξοβελισμού του κομματικού χονδρεμπόρου επ’ ωφελεία του «Supermarket» (μακροχρονίως), του παραγωγού και του καταναλωτή (στη συγκυρία). Ή, στην περίπτωσή μας, επ’ ωφελεία των Ηνωμένων Εμιράτων της Διαπλοκής (μακροχρονίως), προσωπικοτήτων (: (1) η φιλοδοξία των οποίων δεν εξυπηρετείται με τον ιδανικότερο τρόπο εντός των υφιστάμενων κομματικών φορέων ή (2) απλώς ανθρώπων με ηγετικό ταπεραμέντο που θεωρούν τον εαυτό τους ξένο ως προς τα κυρίαρχα ρεύματα συμφερόντων εντός των παλαιών «μαντριών»), αλλά και για την ικανοποίηση των πολιτών που αναζητούν συγκυριακό απεγκλωβισμό από τον δικομματισμό ή και από φορείς που στήθηκαν για να τον διασφαλίσουν από αριστερά και δεξιά, ως αποσβεστήρες πιέσεων για ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος.

Εγώ σας μπέρδεψα και όχι οι «πατάτες», αλλά είχα καλό σκοπό! Σας μπέρδεψα για να τα ξεμπερδέψουμε. Πάντα έτσι κάνω όταν εισαγάγω ένα νέο προβληματισμό στον δημόσιο διάλογο. Αυτό είναι το τέχνασμα της απομυθοποίησης μέσω της κριτικής κονστρουκτιβιστικής προσέγγισης. Είδες, φίλε πολιτικέ, που μου έλεγες με ικανοποίηση και ύφος αυθεντίας ότι «το σύστημα στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε», τι τραβάνε τα ολοκληρωμένα συστήματα, όσο προφασίζονται ότι παραμένουν δημοκρατικά; Είδες κι εσύ φίλε πολιτι