Ευθανασία στα αδέσποτα ζητά καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων!

Όλα ξεκίνησαν μετά από τη δημοσίευση κειμένου ενός από τους συναδέλφους του, του καθηγητή Επιδημιολογίας Γιάννη Δημολιάτη, που εκδήλωνε δυσαρέσκεια για εκείνους που ταΐζουν τα αδέσποτα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και δεν τα αφήνουν στην τύχη τους να πεθάνουν, όπως ο ίδιος θα θεωρούσε καλύτερο. Και ενώ ο Γιάννης Δημολιάτης πρότεινε να αφήσουμε τα ζώα να πεθάνουν μόνα τους, ένα......
άλλο κοστουμαρισμένο αστέρι του Ελληνικού Πανεπιστημίου, ο Νικόλαος Μάνθος έσπευσε να συγχαρεί τον συνάδελφο του προτείνοντας ευθανασία για τα αδέσποτα!
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την παράθεση των απόψεων του, οι οποίες νομίζω ότι ταυτίζονται με τις απόψεις της πλειοψηφίας των μελώντης Πανεπιστημιακής κοινότητας. Και, συμπέρασμα 10ο: επειδή δεν θα εφαρμοσθούν ή θα εφαρμοσθούν πλημμελώς τα προτεινόμενα, και θαπαραμείνει ένας αριθμός αδέσποτων στην Πανεπιστημιούπολη, μία λύση για το εν λόγω πρόβλημα είναι η ευθανασία.
Και δεν ήταν ο μόνος που συνεχάρη τον Δημολιάτη για το κείμενο του, και η Ερριέττα Πελίδου με χαρά δημοσίευσε το δικό της σχόλιο…
Δεν έχω δει καλλίτερη τοποθέτηση από την δική σας στο θέμα των αδέσποτων ζώων στο χώρο του πανεπιστημίου. Έτσι όπως εξελίσσεται το πρόβλημα δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν σε λίγο δούμε κανένα γαϊδουράκι στο χώρο μας και γατούλες παρέα με τα σκυλιά μας. Δεν θα δυσκολευθούν να συμβιώσουν με τα κοινωνικοποιημένα σκυλάκια μας.
Άρα το πρόβλημα ζητά λύση άμεση και νομίζω ότι όλα αυτά που προτείνεται είναι εφαρμόσιμα, αν θελήσουμε να τα εφαρμόσουμε βέβαια, και δεν μετακυλούμε την ευθύνη στους ώμους άλλων. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, από φοιτητές και ανώτατους δασκάλους οφείλει να ενεργοποιηθεί και να ακολουθήσει μία κοινή γραμμή πλεύσης με κύριο βέβαια υπεύθυνο για την τήρηση της την Πρυτανεία.
Είθε να συμφωνήσουμε σε κάποια σωστά μέτρα.
“Απολαύστε” και εσείς το κείμενο του καθηγητή και τα συμπεράσματα δικά σας!
Ο πληθυσμός ενός οποιουδήποτε ζωντανού είδους εξαρτάται από τη διαθέσιμη τροφή. Αυτό ισχύει τόσο για τα άγρια ζώα όσο και για τα οικόσιτα. Συμπέρασμα πρώτο: αν στην Πανεπιστημιούπολη δεν υπάρχει (με κανένα τρόπο) τροφή διαθέσιμη, το πρόβλημα των αδέσποτων σκύλων θα λυθεί από μόνο του ως δια μαγείας.
Κάθε ζώο που ταΐζεται, ανήκει σ εκείνον που το ταΐζει. Αυτό ισχύει για κάθε ζώο, από το πρόβατο, την κότα και την αγελάδα, μέχρι το σκύλο και τη γάτα. Συμπέρασμα δεύτερο: οι αδέσποτοι σκύλοι της Πανεπιστημιούπολης ΔΕΝ είναι αδέσποτοι. Έχουν δεσπότη. Είναι αυτός που τα ταΐζει.
Καθένας που ταΐζει ένα ζώο έχει και την ευθύνη του. Η πρώτη και βασικότερη να το έχει στον δικό του ιδιόκτητο χώρο. Συμπέρασμα τρίτο: οι δεσπότες των “αδέσποτων” σκύλων της Πανεπιστημιούπολης να κληθούν να πάρουν τα ζώα τους στο σπίτι τους.
Το τάϊσμα των σκύλων στην Πανεπιστημιούπολη φέρεται συχνά ως “οικολογική” πράξη. Τι πλάνη! Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για βαθύτατα αντι-οικολογική πράξη, και απλά φανερώνει πλήρη άγνοια της δυναμικής των οικοσυστημάτων και των πληθυσμών των ειδών. Συμπέρασμα τέταρτο: το Πανεπιστήμιο ο