Διατροφή των παιδιών = πόλεμος

Ένας πόλεμος κερδίζεται σε πολλές μάχες, με καλή τακτική και με ένα βασικό προσόν: υπομονή. Η σωστή διατροφή των παιδιών απαιτεί αυτή την ιδιαίτερη πολεμική αρετή από τους γονείς από την πιο τρυφερή ηλικία μέχρι την προχωρημένη εφηβεία.

Οι πρώτες μάχες εμπροσθοφυλακών δίνονται ήδη από την γέννηση. Το μητρικό γάλα, όσο κι αν....
θεωρείται από όλους άριστο, δεν είναι δυστυχώς καθολικό κεκτημένο. Χίλιες ασήμαντες αφορμές ώστε να εμποδιστεί η γαλουχία καταγράφονται καθημερινά. Ποσοστό ευθύνης έχουν μαίες, μαιευτήρες, αλλά και οι ίδιες οι “άσπλαχνες” μητέρες, χάνοντας οφέλη για το δικό τους στήθος, αλλά στερώντας και τα νεογέννητα από μια καλή αντιμικροβιακή θωράκιση, καθώς και από εξαιρετικής ποιότητας (ουδέποτε αλλεργογόνο) μητρική πρωτείνη, που μόνο με το γάλα γαϊδούρας (!) μπορεί να συγκριθεί.

Οι εκ του συστάδην μάχες όμως αρχίζουν στην ουσία από την εισαγωγή στερεάς τροφής. Εκεί ισχύει ένα πολύ απλός κανόνας: σιγά-σιγά και με την καθοδήγηση του παιδιάτρου, χρησιμοποιούνται όλες οι τροφές. Με εξαίρεση τις σπάνιες περιπτώσεις αλλεργίας-δυσανεξίας ελάχιστων ατόμων, τα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα πάντα. Η αποστροφή των γονέων σε κάποια τροφή, δεν πρέπει να αποτελέσει λόγο να τη στερηθεί το παιδί. Σε περίπτωση άρνησης σε συγκεκριμένο φαγητό λαμβάνει χώρα η πρώτη σύγκρουση. Από την έκβαση αυτής της πρώτης μάχης μπορεί να κριθεί η ευκολία ή η δυσκολία διεξαγωγής όλου του “πολέμου”. Η τακτική είναι απλή: “Αυτό έχει μαγειρέψει σήμερα η μαμά. Αν δεν το θέλεις δεν πειράζει, μπορείς να πας για ύπνο, αλλά δεν θα φας τίποτα άλλο” (αλμυρό ή γλυκό) ούτε γάλα όμως! Πέτρα η καρδιά, χαμόγελο αγάπης, απομάκρυνση πεμπτοφαλαγγιτισών γιαγιάδων και τήρηση όσων ειπώθηκαν μέχρι τέλους με ηρεμία, χωρίς φωνές. Σε περίπτωση πλήρους άρνησης το παιδί πάει για ύπνο νηστικό, δεν θα πάθει τίποτα. Στη συνέχεια αρχίζουν οι τακτικοί ελιγμοί. Δεν επιμένουμε την επομένη, αλλά επανερχόμεθα κάποια άλλη μέρα με την ίδια αποφασιστικότητα. Αν η άρνηση είναι διαρκής και για όλα τα φαγητά, τότε επιμένουμε για όσες μέρες χρειαστεί. Η πείνα, ναι η πείνα, είναι καθοριστικός παράγων για την έκβαση της μάχης υπέρ μας. Σημαντική παρατήρηση: την ώρα του φαγητού το παιδί δεν πρέπει να παίζει, ή να βλέπει τηλεόραση, ή να κάνει οτιδήποτε ευχάριστο που να του αποσπά την προσοχή και να παρατείνει επ’ αόριστον την “διάρκεια του φαγητού”, η οποία θα είναι προκαθορισμένη, πχ μισή ώρα. Μετά πρέπει να είναι ειδοποιημένο ότι το πιάτο θα μαζευτεί και όσο πρόφτασε έφαγε. Εννοείται ότι τηρούμε τα προσυμφωνηθέντα, αλλιώς χάνουμε κάθε αξιοπιστία και μαζί μ’ αυτή και τον πόλεμο.

Εκτός από την ποικιλία που είναι ο θεμέλιος λίθος της σωστής διατροφής, το δεύτερο μέλημα είναι η τακτικότητα των γευμάτων με βάση ένα σχήμα, που θα μπορούσε να είναι πχ: πρόγευμα – κολλατσιό (φρούτο) – γεύμα – απογευματινό (γιαούρτι) – δείπνο. Δεν είναι καλή συνήθεια η δυνατότητα λήψης τροφής οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, απλώνοντας το χέρι σε κάθε είδους προϊόντα τα