ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ «ΙΘΑΚΟ» ΟΣΟ ΓΕΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ!

Ήταν κάποτε ένας στόλος από τρεχαντήρια, καραβόσκαρα, βαρκαλάδες, λίμπερτι, τσερνίκια, τράτες, γατζάο, μπότηδες, περάματα, υδραίικους βαρκαλάδες, καμωμένος από καραβομαραγκούς μερακλήδες στους ταρσανάδες της Σύρας, της Σάμου, της Σύμης, της Σκιάθου κ.ά. Σήμερα, παρ' ότι αυτά τα σκαριά δεν υπάρχουν πια, αφού αποσύρθηκαν λόγω ευρωπαϊκών επιταγών, ή άραξαν για πάντα σε κάποια ναυπηγεία ενώ από την.....
άλλη κάποιοι μερακλήδες αγωνίζονται για τη διάσωση και διαφύλαξη των ελληνικών παραδοσιακών σκαφών και τη στήριξη των παραδοσιακών ελληνικών ναυπηγείων. Μια παρέα εκατόν πενήντα θαλασσόλυκων ίδρυσαν τον Πολιτιστικό Όμιλο «Φίλοι των Παραδοσιακών Σκαφών»

Εκ των πρωτεργατών αυτής της κίνησης ο ναυπηγός Μανόλης Ψαρρός, ο Γιάννης Καψής, ο Γιώργος Ανωμερίτης, ο Θόδωρος Κατσανέβας, ο διευθυντής του Ελληνικού Νηογνώμονα Νίκος Γιαννακόπουλος, ο πρώην γενικός γραμματέας του ΥΕΝ Νίκος Καβαλιέρος, ο διδάκτωρ Ιστορίας της Ναυπηγικής Κώστας Δαμιανίδης κ.ά. Πρωταρχικός στόχος τους, όπως υποστηρίζουν, είναι «να σταματήσει η ολέθρια πρακτική της διάλυσης παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών που συντελείται με την υποστήριξη και επιδότηση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας. Η διάσωση ελάχιστων απ' αυτά, ως μουσειακά σκάφη, συνήθως μάλιστα έξω από το νερό, δεν είναι αρκετή για να αναστρέψει τη μεγάλη καταστροφή που συντελείται και αλλοιώνει τον παραδοσιακό ναυτικό μας πολιτισμό.

Γιατί τα λέω αυτά. Βρισκόμενος πριν χρόνια για περιβαλλοντική δουλειά στο Μεσολόγγι στην επιστροφή ερχόμενος για Αστακό πέρασα από το ναυπηγείο του Πόλκα ενός από τους λίγους εναπομείναντες παραδοσιακούς καραβομαραγκούς της περιοχής. Μεταξύ των άλλων ξύλινων σκαφών που «ξεκουράζονταν» στη στεριά και ο ΙΘΑΚΟΣ του δικού μας του Νίκου του Τζίμα. Ο ΙΘΑΚΟΣ που απ’ ότι φαίνεται μη μπορώντας να κάνει τα καθημερινά ταξίδια του στο Γιδάκι έκανε το τελευταίο του ταξίδι στο καρνάγιο του Αστακού. Από τις πληροφορίες που έχω συλλέξει το καΐκι αυτό ναυπηγήθηκε ναυπηγήσεως και καθελκύστηκε σε ναυπηγείο του Περάματος στο Πειραιά το Μάιο του 1964, είναι φτιαγμένο από ξύλο (πεύκο και ευκάλυπτο) και η αρχική του χρήση ήταν αλιευτικό «τρεχαντήρι».

Τα χαρακτηριστικά του είναι: Μήκος (ολικό):16,14 μ, Μήκος (μεταξύ καθέτων):14,40 μ, Πλάτος (μέγιστο):5,25 μ

Κοίλο:1,90 μ, Χωρητικότητα (ολική):30,18 κοχ, Ολική :18.07 κοχ και ναυπηγός του κατά πάσα πιθανότητα ένας εκ της γενιάς του Ψαρρού.

Η οικογένεια Ψαρρού που αριθμεί τρεις γενιές ναυπηγών ήταν η πρώτη η οποία πιστοποίησε τη συστηματική καταστροφή της ελληνικής ναυτικής παράδοσης εκ μέρους της πολιτείας. «Παραδομένο στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Άνωσης, που σωστά επιδιώκει τη μείωση του αλιευτικού δυναμικού, το ελληνικό Δημόσιο συναίνεσε και στην καταστροφή των σκαφών ενώ θα μπορούσε να μην τα καταστρέψει και απλώς να τους αλλάξει χρήση» δήλωνε πριν μερικά χρόνια μιλώντας στο «Βήμα» ο κ. Μανόλη