ΧΙΛΑΡΥ

Νάχω πιει τα ούζα μου. Νάχω απολαύσει την πανσέληνο που έβγαινε πάνω από την Μακρόνησο. Νάχω ξεφύγει από τον καύσωνα με το στάνταρ αεράκι που έχει πάντα στο Σούνιο. Στο φιλικό σπίτι που ήμουν καλεσμένος. Νάχω αισθανθεί γεμάτος και να....
αδειάζω μονοκομπανιά. « Κάτσε μαλάκα τώρα στα φανάρια κάποιας κάθετης οδού της λεωφόρου Βάρης. Άραξε και πιες τον όλον». Έτσι μου έλεγε το σύστημα.

« Εμείς κλείνουμε όλα τα σοκάκια χωρίς καμία ενημέρωση κι άμα γουστάρεις έβγα από το αυτοκίνητο και διαμαρτυρήσου». Πού; Στο όργανο που εκτελεί εντολές άνωθεν; Στον ακροβολισμένο δολοφόνο που ψάχνει για πιθανές ύποπτες κινήσεις; Δεν μιλάμε για τυχαία πομπή που πέρασε από μπροστά μας. Χίλαρυ Κλίντον αγαπητοί, που κατέβαινε να καταλύσει στην Βουλιαγμένη.

Αυτό συνέβη το προηγούμενο Σαββατόβραδο. Δηλαδή δεν έπαθα και τίποτα πέραν μιας ωριαίας καθυστέρησης κι ενός καβγά, για τα μπινελίκια που κατέβαζα, με την σύζυγο που είναι απόλυτα νομοταγής χωρίς να εξετάζει και τα επισυναπτόμενα δίκαια των νόμων.

Κάθε εμπόδιο για καλό όμως. Άρχισα να σκέφτομαι θετικά. Αισθάνθηκα απόλυτα ασφαλής εκεί στα χωράφια του Κορωπιού. Πού να εμφανισθεί λαθρομετανάστης; Πού να υπάρχει αλκοτέστ αργότερα όταν θα απελευθέρωνα με το πόδι μου περισσότερους ίππους του οχήματος; Θυμήθηκα την κουβέντα του Κουπερτέν ότι μεγαλύτερη αξία έχει η συμμετοχή στον αγώνα παρά η νίκη. Έχανα αλλά ήμουν παρών.

Πλημμύρισα από ωραία συναισθήματα βλέποντας την αυτοκινητοπομπή της υπουργού εξωτερικών της πλανηταρχίας. Υπήρχε κι ένα ασθενοφόρο μάλιστα. Σκέψου να πάθει κάτι η κυρία και να ελπίζει ότι το ΕΚΑΒ κατ’ αρχάς, και μετά κάποιο δικό μας νοσοκομείο ότι θα την σώσει. Είπαμε όμως ότι αξία έχει το να μπεις στο ίδρυμα και να συμμετάσχεις σαν άρρωστος. Το αν θα βγεις δεν πολυενδιαφέρει.

Προχώρησα τον συλλογισμό μου. Δυο τινά μπορούν να συμβούν για την γυναίκα: Ή να πεθάνει, ή να γλυτώσει. Πιστεύω ότι και στα δυο η χώρα μας θα βγει κερδισμένη. Αν ζήσει, θα μας χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη για το ΕΣΥ που το έχουμε κάνει άρτιο, κύρια για ξένους. Δεν πιστεύω κανάς γιατρός μας να ζητήσει φακελλάκι . Μαγκιές οι ξένοι δεν σηκώνουν. Κι άρα αυτή η αποθεραπεία της κάποιο οικονομικό όφελος θα μας αποφέρει.

Αν όμως τελικά δεν γλυτώσει, υπάρχει και το χαρτί του συζύγου της του Μπιλ. Που κι αυτός, ή θα λυπηθεί που έγειανε η γυναίκα του εδώ κι άρα κατ’ εντολήν της μπορεί να πει καμιά καλή κουβέντα στα σεμινάρια που δίνει ανά τον κόσμο, ή να χαρεί που απαλλάχτηκε από αυτήν εδώ στον ευλογημένο τόπο μας και να μην την βγάλει με ένα απλό thanks αλλά να ρίξει καμιά μπομπίτσα κατά Άδανα μεριά.

Να μην ξεφεύγω όμως. Εγώ, την γυναίκα, παρόλο που με ταλαιπώρησε, θέλω να είναι καλά. Και μάλιστα το λέω αυτό όταν και την επόμενη μέρα, αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στην Καμπούλ και ανάμενα τρομοκρατικό χτύπημα από άγνωστη φυλή ιθαγενών, που όμως η CIA την είχε ανακαλύψει. Αμερικάνοι δημόσιοι υπάλληλοι. Τι διαφορά με εμάς! Οι δικοί μας δεν μπορούν να