Απόψεις: "Το αρπακτικό κράτος."

Γράφει ο Μ. Μαυροζαχαράκης*.
Το τέλος μιας θεωρίας.
Στις δύσκολες και δυσερμήνευτες εποχές που περνάμε, χρειάζονται σαφής και εμπνευσμένες αναλύσεις για να κινητοποιηθούν οι προοδευτικές συνειδήσεις και οι αντίστοιχες δυνάμεις που υποτίθεται θα δώσουν διέξοδο στην....
κρίση.

Μία τέτοια ανάλυση προσφέρει ο Αμερικανός οικονομολόγος James K. Galbraith στο βιβλίο του...

«The Predator State: How Conservatives Abandoned the Free Market and Why Liberals Should Too» (Το αρπαχτικό κράτος. Πως οι συντηρητικοί απεμπόλησαν την ελεύθερη αγορά και γιατί πρέπει να ακολουθήσει η κεντροαριστερά;). Πολύ συνοπτικά το σαφές μήνυμα που εκπέμπει ο συγγραφέας στο βιβλίο του είναι ότι οι θεωρίες περί ευέλικτων μισθών , περί μονεταρισμού και περί ,ελεύθερης λειτουργίας των δυνάμεων της παγκόσμιας αγοράς ανήκουν όλες μαζί στην αποβάθρα της ιστορίας.

Η ιστορία της ελεύθερης αγοράς προδόθηκε κατά τον συγγραφέα από τους εμπνευστές και θιασώτες της. Ο Galbraith αναφέρει ότι επί εποχής Ρίγκαν και Θάτσερ οι συντηρητικοί φαινόταν να διαθέτουν μια συνεκτική οπτική του κόσμου. «Η αγορά για αυτούς ήταν ταυτόσημη με την ελευθερία. Οι ελεγκτικές οικονομικές αρχές ασχολούνταν μόνο με τον πληθωρισμό. Οι φορολογικές απαλλαγές για πλούσιους, σκόπευαν να δημιουργήσουν αποταμίευση και επενδύσεις. Η ρύθμιση της αγοράς ήταν απαγορευτική.

Παρά το γεγονός ότι δεν ασπάστηκα ποτέ αυτές τις απόψεις , σεβόμουν πάντοτε τους Αρχιτέκτονες αυτής της οπτικής διότι ήθελαν να φτιάξουν κάτι ριζοσπαστικό και πίστευαν σε αυτό …» Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί, πριν μπούμε στην ουσία του βιβλίου, ότι κάποτε ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος John Kenneth Galbraith λίγο πριν τον θάνατο του, έδωσε στον γιο του James K. Galbraith την συμβουλή να γράψει ένα μικρό βιβλίο για τις ληστρικές επιχειρήσεις. «Αυτό θα μπορούσε να σε κάνει κορυφαίο οικονομολόγο της γενιάς σου» του τόνισε.

Μετά από μια σύντομη παύση, ο πατέρας είπε στον γιο , με την συνήθη μετριοπάθεια που τον διέκρινε «αν μπορούσα να το κάνω εγώ θα σε επισκίαζα ». Ακολουθώντας την συμβουλή του πατέρα του , βάλθηκε λοιπόν ο James K. Galbraith, να αποκαλύψει τις αδυναμίες των νεοφιλελεύθερων ιδεών. Ως κεϋνσιανός οικονομολόγος, σημειώνει με έκπληξη στην αφετηρία της αφήγησης του, ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι- οι νεοφιλελεύθεροι- επί Ρέιγκαν, δεν τήρησαν καν τις δικές τους θεωρίες όταν είδαν ότι η εφαρμογή τους θα τους βάλει σε μπελάδες.

Ο συγγραφέας γράφει: «Ο Μονεταρισμός θάφτηκε, καθώς οδήγησε στην ύφεση του 1982. Οι φορολογικές απαλλαγές που είχαν αρχικά εφαρμοστεί ακυρώθηκαν από το 1982 έως το 1993, μέσα από διάφορες φορολογικές μεταρρυθμίσεις και η φορολογία αυξήθηκε. Παράλληλα ακυρώθηκε και η απορρύθμιση του πιο ευαίσθητου τομέα, του τραπεζικού, αφού είχε προηγηθεί ένα φιάσκο δανεισμού και αποταμίευσης στα τέλη της δεκαετίας του 1980». Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα διαπιστώνει ο Galbraith, δεν έχει απομείνει στις ΗΠΑ τίποτα από το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.

Την κεν