«απόψεις, απόψεις, απόψεις»

Αγαπητοί Αναγνώστες και Αγαπητές Αναγνώστριες,

Μια λαϊκή ρήση, λέει, ότι οι απόψεις είναι σαν τους ………, ο καθένας έχει και από μία. Δεν έχει σημασία αν έχει γνώσεις πάνω στο θέμα ή όχι. Δεν έχει σημασία αν οι πληροφορίες του έχουν βάση ή είναι απλά διαδόσεις. Δεν έχει σημασία αν....
συμφωνούν μαζί του οι συνομιλητές του ή όχι. Όλοι θέλουν να πουν, να γράψουν, να διαδόσουν την άποψή τους.

Θα απορείτε ποιο θέμα με παρακίνησε να ασχοληθώ με τις απόψεις. Κάτι καθημερινό, στον κόσμο των blog, όπου επισκέφτομαι όλο και πιο συχνά τους τελειταίους μήνες. Με «ηλέκτρισαν» τα σχόλια!

Ναι, ναι! Τα σχόλια. Με αρχηγό της κατηγορίας των σχολίων, τα άρθρα-απόψεις. Στα τελευταία φυσικά περιλαμβάνονται και τα δικά μου άρθρα (όποτε κάποιο blog μου κάνει την τιμή να τα δημοσιεύει, φυσικά).

Συζήτηση πρώτη : Παραλαβή αρμάτων μάχης ABRAAMS από τις ΗΠΑ.

Άποψη αναγνωστών : «καίνε πολύ «κηροζινη», οι κινητήρες τους έχουν άμμο της ερήμου, έχουν ραδιενέργεια(!), έχουν ακριβά ανταλλακτικά, είναι σαπισμένα, έχουν χτηπηθεί στο Ιράκ».

Απάντηση δικιά μου (άσχετος ή μήπως όχι;) :

Όλα τα άρματα μάχης που έχω συναντήσει ως τώρα, έχουν ισχυρότατους κινητήρες, που αποδίδουν από 800 ως 1500 ίππους. Για να αποδώσουν αυτή την ιπποδύναμη, καταναλώνουν, πολύ περισσότερο καύσιμο από ένα Φιατάκι των 70 ίππων. Πολλά διαθέτουν διπλούς κινητήρες. Έχουν βάρος μάχης από 46 έως 55 τόνους και τα πιο σύγχρονα που έχω δει από κοντά (LEO 2A4) μεταφέρουν το βάρος τους με ταχύτητα 71χλμ/ώρα. Τα Μ1Α1 που μας παραχωρούν, έχουν κοινά γενικά χαρακτηριστικά με τα LEO, με την διαφορά ότι καίνε JP8. Στο ΝΑΤΟ, είναι το σύγχρονο αεροπορικό καύσιμο. Δεν είναι κηροζίνη (μορφή βενζίνης), αλλά τύπος πετρελαίου που εκρήγνυται καλύτερα, χωρίς να αφήνει κατάλοιπα. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, με το Δόγμα Εννιαίου Καυσίμου (Στρατού Ξηράς – Πολεμικής Αεροπορίας), πολλά οχήματα (πετρελαιοκίνητα) του ΣΞ και το σύνολο των μαχητικών αεροσκαψών της ΠΑ, χρησιμοποιούν αυτό το καύσιμο, για το οποίο τηρείται στρατηγικό απόθεμα. Λόγω της υπάρχουσας υποδομής, είναι ευκολότερο να διακινηθεί το JP8, παρά όποιο άλλο καύσιμο.

Μια που το θέμα, καίει πολύ κόσμο, ας δούμε και τα υπόλοιπα. Τα Μ1Α1, κατασκευάστηκαν στις αρχές του 1990. Στον πρώτο και δεύτερο πόλεμο του Κόλπου, αρκετές εκατοντάδες από αυτά έλαβαν μέρος. Τα περισσότερα, χαρίστηκαν στην «φιλική Σ.Αραβία» με το τέλος των εχθροπραξιών. Αρκετά, κρίθηκαν μη επισκευάσιμα και «αποσύρθηκαν» στα χυτήρια μετάλλου. Εκτός από τα «μάχιμα» όμως, οι ΗΠΑ τηρούσαν ένα «στρατηγικό απόθεμα»1100 αρμάτων εντός της χώρας τους. Με την έλευση του Μ1Α2, αυτά τα 1100 συγκεντρώθηκαν, σε ένα στρατόπεδο, ως που να βρουν τι να τα κάνουν. Τα 400 που μας παραχωρούν είναι από τα 1100 «αζήτητα», που έχουν κινηθεί μόνο σε ασκήσεις εντός ΗΠΑ. Είναι σε ακινησία 10 ως 12 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει, σώνει και καλά ότι σαπίσανε. Αλλά έστω κι έτσι. Το κόστος απόκτησης 400 αρμάτων 20ετίας (ή 15ετίες)