Ανοικτή επιστολή προς τους πολιτικούς μας!

Κύριοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού,

με την επιστολή μου αυτήθέλω να εκφράσω την απέραντη αγανάκτησή μου για ό,τι γίνεται εις βάρος μου καιεις βάρος ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Αφορμή για να ξεχειλίσειτο απόθεμα της υπομονής και της ανοχής μου, στάθηκε το χαράτσι της.......
ΔΕΗ, τοοποίο επιβλήθηκε σε δικαίους και αδίκους!

Αρνούμαι να δεχθώ, ότι οιυπέργηροι γονείς μου- ογδόντα έξι και ογδόντα εννιά ετών- οι οποίοι ζουν απόσύμπτωση γιατί ο Χάρος έχασε το δρόμο του, είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν ταδικά σας λάθη και με μοναδικό τους έσοδοτην αγροτική σύνταξη!

Αρνούμαι οι υπέργηροιγονείς μου να πληρώνουν τους 45.000 υπαλλήλους της ΔΕΗ με τις δωρεάν 8.000κιλοβατώρες το χρόνο, οι οποίοι μπήκαν στην παραγωγική εργασία με μόνο προσόντους το πολιτικό μέσο!

Αρνούμαι να δεχθώ πωςαυτοί οι ξωμάχοι της ζωής δεν ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες!

Σε ανθρώπους οι οποίοι τοβράδυ μοιράζονται το ένα κεσεδάκι γιαούρτι, γιατί δεν αντέχει το βαλάντιο γιαπολυτέλειες, έρχεστε εσείς και τους ζητάτε τετρακόσια (400) Ευρώ χαράτσι, γιαένα σπίτι της δεκαετίας του 1950.

Οργίζομαι μαζί σας, γιατίη μάνα μου ολονυχτίς με κουβάδες και πανιά μαζεύει τα νερά από το πλημμυρισμένομε την πρώτη βροχή σπίτι και την άλλη μέρα αναγκάζεται να παίρνει φάρμακα, αφούτο κορμί της δεν αντέχει τόσα «Γερμανικά γυμνάσια!».

Οργίζομαι ακόμα και γιαπροσωπικούς λόγους! Ενώ πρόσφερα την ικμάδα μου για τριάντα έξι ολόκληρα χρόνιαεργασίας στο κράτος, αδυνατώ τώρα ως συνταξιούχος του δημοσίου, να προσφέρωχείρα οικονομικής βοήθειας στους ταλαίπωρους υπερήλικες γονείς μου.

Ο λόγος και η αιτία είστε πάλι εσείς! Εσείς οιοποίοι τα παίρνετε από μας χωρίς ντροπή και χωρίς αιδώ και - δυστυχώς - ακόμακαι σήμερα που η Ελλάδα καταρρέει κι ο Έλληνας αναστενάζει, τα εναποθέτετεασύστολα στις δικές σας τσέπες!

Οργίζομαι με τα είπες καιξείπες όλων σας, με τις κινήσεις υπεροψίας σας, με τις παλινωδίες σας, με τηνπροστασία που προσφέρετε σε παιδόφιλους και πάσης φύσεως ανώμαλους, με τανομοσχέδια που ψηφίζετε χωρίς να τα έχετε ούτε καν διαβάσει, με την προσπάθειάσας να διασωθείτε όλοι εσείς, με...αμέτρητο αριθμό αδικιών και ανομημάτων...

Οργίζομαι ότανχαρακτηρίζομαι κομουνίστρια ή φασίστρια ή μαλ..., όταν σε όλη τη διάρκεια τηςζωής μου υπηρέτησα την εκπαίδευση με σεβασμό στους γραπτούς κι άγραφους νόμουςτης πατρίδας μου προσπαθώντας να δημιουργήσω ΈΛΛΗΝΕΣ!
Δε μετανιώνω για πολλά πουέπραξα στη ζωή μου!

Μετανιώνω όμως που ήμουναφελής και πίστεψα στην ισονομία,

Μετανιώνω που δίδαξα σεβασμό στους θεσμούς,

Μετανιώνω που δεν τουςέκανα ΑΝΑΡΧΙΚΑ ελεύθερους στο πνεύμα!

Πόσο θα ήθελα να ήτανμαθητής μου ο μαθητής της Λάρισας!

Πόσο θα ήθελα να ήμουνμαζί του, ως συνοδός δασκάλα, σ’ εκείνη την παρέλαση!

Πόσο θα ήθελα, μαζί με εκείνοτο νεανικό, να σηκωνόταν και το δικό μου τρεμάμενο και ρυτιδιασμένο χέρι!

Στην ίδια συμβολική του κ