Ανακοινωθέν Μητροπολίτου Πειραιώς

Ἡ ἐκπτώχευσις καί ἡ μεθοδευμένη ἀπομείωσις τῶν ἀξιῶν, πού συγκροτοῦν τήν ἑλληνοχριστιανική ὑποδομή καί παράδοσι τῆς Χώρας αὐξάνεται μέ γεωμετρική πρόοδο ἀπό τούς ἐγκαθέτους τῆς Νέας Τάξεως, ἀπό τούς διατάκτες καί τούς ὑπεργολάβους τῶν Μ.Μ.Ε., πού πριμοδοτοῦνται ἀπό τόν διεθνιστικό παράγοντα ἀλλά καί ἀπό τά «περιώνυμα» μυστικά κονδύλια τῶν κρατικῶν ἐντεταλμένων ὑπηρεσιῶν. Στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσονται ἡ καταστρατήγησις τῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος καί ἡ δῆθεν πλουραλιστική καί πολυπολιτισμική ἐκκοσμίκευσις πού.....
στοχεύει στήν διάλυση τῶν δεσμῶν κοινωνίας καί ἀλληλοπεριχωρήσεως τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν βελτιώσεως τῶν ὅρων ἀντιμετωπίσεως τῶν ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν καταστρατηγεῖται ἡ σοφή ἐπιστημονική θέσις, ὅτι δέν ὑφίσταται διαχωρισμός μεταξύ τῶν λεγομένων «μαλακῶν» καί «σκληρῶν» ναρκωτικῶν οὐσιῶν, διότι τά πρῶτα ἀναποδράστως ὁδηγοῦν στά δεύτερα καί ἡ ἐξάρτησις καί ὁ ἐθισμός ἀποτελοῦν τήν βάσι τῆς θανατηφόρου πρακτικῆς τῶν ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν. Ἡ ἀποδοχή ἀπό τήν θεσμοθετημένη Πολιτεία μέ τήν πομπώδη νομοθετική πρόβλεψη τοῦ διαχωρισμοῦ «σκληρῶν» καί «μαλακῶν» ναρκωτικῶν οὐσιῶν πού ἐξαγγέλει ἡ σημερινή Κυβέρνησις ἀποτελεῖ κακούργημα εἰδεχθέστατο σέ βάρος τῆς νέας γενεᾶς διότι καθιερώνει ἀξιακή κλίμακα στό πασίδηλο θανατηφόρο γεγονός τῶν ναρκωτικῶν μέ ὀλέθρια τά ἀποτελέσματα καί μετατρέπει τά κέντρα τῶν μεγάλων ἀστικῶν πόλεων σέ κέντρα ἐλεύθερης διακίνησης ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν γιά νά ἀπονευρώσει τήν ἠθική αὐτοσυνειδησία τῆς νέας γενεᾶς καί νά καταστείλει τήν σύμφυτη μέ τό νέον ἄνθρωπο ἀντίδρασι στήν καταδολίευση τῶν ἀνθρωπίνων ἀξιῶν.

Ταὐτοχρόνως ἡ δημοσιοποιηθεῖσα ἀπό τά Μ.Μ.Ε. λειτουργία νομοπαρασκευαστικῆς ἐπιτροπῆς ὑπό τόν ἕως σήμερα εὐπρεπῆ Ὑπουργό Δικαιοσύνης κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου γιά τήν ἐπαίσχυντη, χυδαία, ποταπή καί βορβορώδη νομοθετική πρωτοβουλία γιά τήν θεσμοθέτηση ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο τῆς τραγικότητος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας μέ τήν ἀναγνώρισι ἀνυπάρκτου ἑτέρου «γενετησίου προσανατολισμοῦ» καί τῆς φθοροποιοῦ ψυχικῶς καί σωματικῶς καί ἄκρως ἰατρικῶς ἐπικινδύνου παραχρήσεως τῶν ἀνθρωπίνων σωματικῶν ὀργάνων, ἐν συνδυασμῷ μέ τήν μετατροπή τοῦ «ψιλικατζίδικου» τῆς γειτονιᾶς σέ κέντρο ψυχοπαθολογικῆς ἐξαρτήσεως ἀπό τόν τζόγο, μέ τήν φρικώδη ἐπάνοδο τῶν «κουλοχέρηδων», παρά τίς νωπές ἀκόμη πληγές στό κοινωνικό σύνολο ἀπό τήν φθοροποιό τους δρᾶσι, ἀποτελεῖ δόλιο ἐκρηκτικό μεῖγμα γιά τήν ἐκθεμελίωσι τῶν ἰδεωδῶν τοῦ Γένους καί τῆς πίστεως καί γιά τήν ἀποσάρθρωσι τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.

Γιά ὅλα αὐτά, ὁ διϊστορικός καί διαχρονικός λόγος τῆς Ἐκκλησίας περιφρονεῖται ὡς πασιδήλως ἀπεδείχθη μέ τό θέμα τῆς νομοθετικῆς πρωτοβουλίας τῆς Κυβέρνησης γιά τήν μεταμόσχευσι τῶν ὀργάνων καί τήν φασιστικῷ τρόπῳ, ἐπιβολή τῆς «εἰκαζομένης συναίνεσης» καί καθυβρίζεται χυδαιότατα κυρίως ἀπό ἐκείνους πού ἔχουν ἐργολαβικά ἀναλάβει τήν ἀποδόμησι τῆς χώρας, ἀπειλώντας εὐκαίρως ἀκαίρως μέ τό δῆθεν «μπαμπούλα» τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, χωρισμοῦ πού ἔχει ἤδη