Αγαπητέ τρελαντώνη...

Αγαπητέ τρελαντώνη…
Η αλήθεια είναι πως ήθελα εδώ και καιρό να σου γράψω ένα γράμμα, αλλά να που το άφησα για την τελευταία στιγμή (τι σου είμαστε εμείς οι έλληνες, ε;).
Σε θυμάμαι πολλά χρόνια πριν, να κοπανάς το χέρι σου στο τραπέζι και με ζήλο να προσπαθείς να πείσεις τους ψηφοφόρους να καταδικάσουν το δικομματισμό. Η αλήθεια είναι πως δεν τα πολυκατάφερες, αλλά από ότι φαίνεται, δεν είχε ιδιαίτερη επίπτωση στην καριέρα σου, μιας και επανήλθες στην παράταξη που τόσο έντονα ασκούσες κριτική. Μάλιστα, σε....
έκαναν και αρχηγό με σαφείς βλέψεις για την πρωθυπουργική καρέκλα. Εντάξει, το τελευταίο δεν είναι και σπουδαίο κατόρθωμα, καθώς το να διαδεχθείς έναν άνθρωπο σαν το Γιωργάκη είναι πάρα πολύ εύκολο.
Αλήθεια, μιας και το ανέφερα, τι κάνει ο παλιόφιλός σου; Δε μπορεί να μη μαθαίνεις νέα του! Ολόκληρη μπάντα είχατε μαζί! Δε σου κρύβω πάντως πως ανέκαθεν μου έκανε εντύπωση το πώς έτυχε και από συμμαθητές στο Amherst, καταλήξατε και οι δύο στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μιλάμε για μέσον, όχι αστεία!

Εδώ και αρκετές εβδομάδες ζητιανεύεις την ψήφο μου, αλλά ρε συ τρελαντώνη, με μπερδεύεις. Το πρώτο μνημόνιο, το καταψήφισες. Το δεύτερο, είπες πως θα το καταψηφίσεις και αυτό, αλλά λίγες ημέρες μετά είπες “ναι, σε όλα”. Τελικά είσαι υπέρ ή κατά; Και από τη στιγμή που έβαλες τη ρημάδα την υπογραφή σου (εδώ κολλάει γνωστή παροιμία, αλλά δεν είναι της παρούσης), πως τώρα ζητάς αναδιαπραγμάτευση; Δε μπορούσαμε δηλαδή πριν να έχουμε ευνοϊκότερους όρους; Τώρα θα μας τους δώσουν;
Επίσης, λύσσαξες να μου λες για τη “μάχη” που έδωσες για το 13ο και 14ο μισθό. Με απλά μαθηματικά όμως, αποδείχτηκε πως καλύτερα να κοβόντουσαν αυτοί, παρά να μειώνονταν σε τέτοιο βαθμό οι μισθοί. Άρα, θα μου εξηγήσεις τι κερδίσαμε;

Καταλαβαίνω το φόβο που σου προκαλεί το να κυβερνήσει άλλο κόμμα πέραν από τα “μεγάλα”. Ύστερα από τόσα χρόνια, γύρευε πόσοι θα οδηγηθούν στο ίδιο κελί με το σύντροφο Άκη… Και, οκ, αντιλαμβάνομαι τα λογής συμφέρονται των μεγαλοεπιχειρηματιών που ουσιαστικά λειτουργούν σαν σπόνσορές της παράταξής σου όλα αυτά τα χρόνια (ή τουλάχιστον, έτσι λένε οι “φήμες”), αλλά να φτάσεις στο σημείο να γυρίσεις τόσο γελοίες διαφημίσεις; Δε λέω, πάντα το κόμμα σου είχε μια έφεση στα αστεία τηλεοπτικά spot, αλλά ύστερα από τα πιο πρόσφατα, αυτά των προηγούμενων χρόνων φαντάζουν οσκαρικά!
Ξεπερνώ το ότι αντιγράφεις διαφημίσεις του εξωτερικού. Αλήθεια όμως περιμένεις να με πείσεις δείχνοντάς μου κάτι παιδάκια να ρωτάνε επίμονα το γιατί δεν είμαστε στην ευρωζώνη; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτιούνται το γιατί δεν έχουν βιβλία, τετράδια και παιδεία, γενικότερα; Μήπως η ουσία δεν είναι η κινδυνολογία της εξόδου από το ευρώ, αλλά το γιατί οι γονείς αυτών των παιδιών δεν έχουν δουλειά;

Καλά, όσο για την άλλη με το “μπλοφάρουν” στο εστιατόριο, θεωρώ πως ήταν μια (ακόμη) ατυχής στιγμή. Διότι ο τύπος στο τραπέζι δεν είμαι εγώ βρε τρελαντώνη, ούτε ο αντίπαλος που τόσο φοβάσαι. Είσαι εσύ και πολλοί ακόμη που έπαιρναν δάνεια από το εξωτ