Αυτόματη Ανάφλεξη: Το Μυστήριο του Ανθρώπινου Σώματος

Το περίεργο αυτό φαινόμενο της αιφνίδιας αυτόματης ανάφλεξης είναι ένα μυστήριο για αιώνες τώρα. Οι επιστήμονες ακόμα και… τώρα αναρωτιούνται αν όντως υφίσταται ως γεγονός. Ωστόσο, έχουμε αναφορές για το γεγονός αυτό στην παγκόσμια λογοτεχνία και ιστορία. Παρακάτω θα επιχειρηθεί να παρουσιαστούν κάποια γεγονότα όσο καλύτερα γίνεται προκειμένου να υπάρξει μια βαθύτερη έρευνα για ακόμα ένα μυστήριο του ανθρώπινου σώματος. Το φαινόμενο της Ανθρώπινης Αυτόματης Ανάφλεξης (Spontaneous Human Combustion, SHC) είναι το φαινόμενο κατά το οποίο το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται ξαφνικά σε...μια φλεγόμενη κόλαση χωρίς να έρθει σε επαφή με εξωτερική φωτιά. Σε μερικές δε περιπτώσεις το σώμα έχει γίνει ολοκληρωτικά στάχτη την ώρα που ....
εύφλεκτα υλικά γύρω από το σώμα μένουν ανέπαφα.Το φαινόμενο πάντα γοήτευε τους λογοτέχνες χάρις την μυστηριώδη του φύση και την αποτρόπαια έκφραση του. Ο συγγραφέας Χέρμαν Μέλβιλ στο βιβλίο του “Redbarn” κλείνει ένα κεφάλαιο με μια αιφνίδια ανθράκωση. Σε αυτό το βιβλίο, ένας άνθρωπος μεταφέρεται σε ¨κατάσταση μέθης¨ σε ένα πλοίο και τοποθετείται σε μια καμπίνα. Αργότερα κάποιοι ναύτες νιώθουν μια παράξενη μυρωδιά και κατευθύνονται προς την καμπίνα. “Όχι δεν είναι νεκρός, φώναξε ο ναύτης καθώς η κίτρινη φλόγα τρεμόπαιζε στο ακίνητο στόμα του μεθυσμένου. Αλλά δεν πρόφτασε να τελειώσει την κουβέντα του όταν είδαν όλοι με τρόμο, δύο γλώσσες πρασινόχρωμης φλόγας σαν διχάλα να πετάγονται ανάμεσα από τα χείλη του και μέσα σε μια στιγμή το νεκρικό πρόσωπο το τύλιξαν αμέτρητες φλόγες σαν σκουλήκια”.Ένας άλλος λογοτέχνης, ο Τσαρλς Ντίκενς, στον πρόλογο του βιβλίου του “Bleak House” τονίζει ότι πριν αναφέρει την αιφνίδια ανθράκωση στο έργο του έκανε τον κόπο να ερευνήσει το θέμα και βρήκε καταγραμμένες 30 περιπτώσεις αυτόματης ανάφλεξης. Στο κεφάλαιο 32 μάλιστα του έργου του γράφει βασιζόμενος στην έρευνα του: “Υπάρχει ένας θερμός, αποπνικτικός ατμός στο δωμάτιο και μια σκούρα λιπαρή ουσία στους τοίχους και στο ταβάνι’. Σε μια μεριά ένα τμήμα του πατώματος έχει καεί. Πιο πέρα είναι “είναι οι στάχτες ενός μικρού καρβουνιασμένου και σπασμένου ξύλου, σκεπασμένου με λευκές στάχτες; Ω, τι φρίκη! Είναι αυτός!” Δώστε στο θάνατο όποιο όνομα θέλετε αλλά είναι πάντα ο ίδιος θάνατος – ο γεννημένος από τους διεφθαρμένους χυμούς του ίδιου του ακόλαστου σώματος – η Αιφνίδια Απανθράκωση, και κανένας άλλος” Ο ίδιος συγγραφέας, σε μια λεπτομερειακή υποσημείωση στο βιβλίο του “Whiland” παραθέτει το άρθρο ενός Γάλλου χειρουργού που γράφτηκε το 1783 για μια γυναίκα που βρέθηκε απανθρακωμένη: “Η γυναίκα αυτή ήταν υπερβολικά παχύσαρκη και της άρεσαν πολύ το κρασί και τα άλλα ποτά. Την ίδια μέρα του θανάτου της είχε πιει τρία μπουκάλια κρασί και ένα μεγάλο ποτήρι κονιάκ”. Οι σωματικοί χυμοί της γυναίκας φορτωμένοι με εύφλεκτο υλικό, πρέπει να συνέβαλαν πολύ στην απανθράκωση της”.Το ακόλουθο γεγονός εκτυλίχθηκε στην Πενσυλβάνια το χειμώνα του 1966. Ο Ντον Γκόνσελ δούλευε στη εταιρεία Αεριόφωτος του Κάουντερσπορτ, στον έλεγχο των μετρητών γκαζιού. Γύρω στις 9