Zητιάνοι παντού

του Κώστα Γιαννακίδη Στο μετρό της Αθήνας συναντώ έναν τύπο που βγήκε από το βίντεο κλιπ του Thriller. Και πάλι είμαι επιεικής, ο άνθρωπος είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Πλήρως παραμορφωμένος, μάλλον από εγκαύματα. Ολο του το πρόσωπο είναι μία πληγή. Τα μάτια του, λες και είναι έτοιμα να πέσουν, δεν κοιτάζουν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αλλά και εσύ δεν αντέχεις να τον κοιτάξεις στα μάτια. Τα χείλη του, δύο μπλε γραμμές, με......
αυλάκια γεμάτα από πύο. Ενα χέρι είναι δεμένο με επιδέσμους. Με αυτό κρατιέται από τις χειρολαβές. Το άλλο χέρι είναι καμένο και εκλιπαρεί για χρήματα. Εχει απόκοσμη φωνή, αλλά και τόσο αληθινή που σε ακουμπάει καθώς μπαίνει στα αυτιά σου.

Οσες φορές τον συνάντησα μου έδωσε την εντύπωση ότι επιτηρείται από κάποιον. Λογικό. Αν οι ακρωτηριασμένοι θεωρούνται λαχείο για όσους εκμεταλλεύονται τα πόστα των ζητιάνων, ένας άνθρωπος με καθολικά εγκαύματα είναι τζακ ποτ. Μόνο που φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τον τύπο του μετρό. Είναι