KΟΚΟΡΕΥΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου
Φράϊμπουργκ, 12-12-10

Είμαστε μια παρέα από δέκα πέντε παιδιά, εγώ η μικρότερη, στα είκοσι δύο μου και ο μεγαλύτερος στα 35. Καταγόμαστε από χώρες όλων των Ηπείρων. Αμερικανοί, Ασιάτες, Αυστραλοί, Αφρικανοί, Ευρωπαίοι.
Βρισκόμαστε σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, εδώ στο Φράϊμπουργκ στη νοτιοδυτική Γερμανία, μια ωραιότατη πόλη, με χιόνι σχεδόν μέχρι το «γόνατο». (Όμως εδώ και με δύο γόνατα χιόνι, ούτε τα Νηπιαγωγεία κλείνουν). Μας συνδέουν πολλά κοινά ως νέους ανθρώπους, όλοι μας κάποιου επιπέδου γνώσεων, και το..... πιο κοινό, παρά τη διαφορετικότητας της καταγωγής, είναι η νοσταλγία για την πατρίδα. Συζητούμε καθημερινά και ανταλλάσσουμε απόψεις για ποικίλα θέματα. Αλλά δεν μπορεί ο καθένας μας να μη μιλήσει και γύρω από τη χώρα καταγωγής του, αφού οι ερωτήσεις προς αλλήλους είναι αναπόφευκτες και οι απαντήσεις πολύ ενδιαφέρουσες. Περπατούσαμε α λ ά ελληνικά στο δρόμο, χωμένοι στα ζεστά ρούχα μας, (αν και το κρύο εδώ είναι «χοντρό»και