Υπάρχει εχθρός;;

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων» επιτελεί ένα σημαντικό έργο.
Επιτελεί μια αποστολή εντεταλμένη που άλλη δεν είναι από να καταστήσει τη Χώρα προσιτή σε ξένους επιχειρηματίες σαν προνομιούχο οικόπεδο και σε καλή τιμή.Αντιμέτωπη με ένα βαρύτατο χρέος που το αυγάτισαν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση, (αλήθεια γιατί κανείς δεν τολμά να συγκρίνει τον καιρό πριν την μεταπολίτευση; Μήπως δεν συμφέρει;; Όμως αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση) προκειμένου να φανούν αρεστές και να ...........εδραιωθούν οι πελατειακές τους σχέσεις που θα τις διατηρούσαν μακροχρόνια στην εξουσία.
Συνεπικουρούμενες οι κυβερνήσεις από τις οργανωμένες στρατιές των χρωματισμένων συνδικαλιστών που δημιούργησαν για να τους στηρίζουν, τους τάϊζαν πλουσιοπάροχα και τους είχαν προάγει σε συγκυβερνήτες, με μοναδικό τους κατόρθωμα να εξοβελίσουν και να ματαιώσουν κάθε υγιή προσπάθεια ανάπτυξης με το να σαμποτάρουν όλες τις μεγάλες βιομηχανίες που «τόλμησαν» να δημιουργηθούν στη Χώρα, να αλώσουν και να «κοινωνικοποιήσουν - κρατικοποιήσουν»  όσες μπόρεσαν ενώ όσες δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς τις ανάγκασαν να αλλάξουν «πατρίδα».Με περγαμηνές αυτά τα επιτεύγματα, κατόρθωσαν να μπουν  στη Βουλή και από «εργατοπατέρες» προήχθησαν σε «εθνοπατέρες» για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο από άλλο πιο επίσημο «μετερίζι».Κατόρθωσαν να πείσουν τους πάντες ότι ιδανικός στόχος είναι ένας διορισμός στο Δημόσιο όπου ο «μισθός τρέχει βρέξει - χιονίσει», σνομπάροντας τον ιδιωτικό τομέα, και καταπολεμώντας κάθε προσπάθεια ιδιωτικής πρωτοβουλίας κραδαίνοντας απειλητικά το γιαταγάνι της γραφειοκρατίας ακόμα και σήμερα.Και αφού οι μισθοί «έτρεχαν» κανείς δεν ανησυχούσε, κανείς δεν αναρωτήθηκε ποτέ από πού βρίσκονταν τα λεφτά που έπαιρνε.Κανείς «δημόσιος» δεν τιμούσε την ιδιωτική πρωτοβουλία που πλήρωνε μισθούς, φόρους, εισφορές, κανείς «δημόσιος» δεν έκανε την απλή διαπίστωση ότι πληρωνόταν με δανεικά που κάποτε θα έπρεπε να επιστραφούν στους δανειστές.Και για να επιστραφούν θα έπρεπε από κάπου να βρεθούν. Πως όμως αφού δεν είχαμε τίποτα να πουλήσουμε για να εισπράξουμε;Βιομηχανική παραγωγή ελάχιστη από μερικούς ηρωϊκούς βιομήχανους (η κατ άλλους με την γνωστή ξύλινη γλώσσα που τους χαρακτηρίζουν «πλουτοκρατία»), ενώ η αγροτική παραγωγή αρκέστηκε να εξαντλείται στη σιγουριά των επιδοτήσεων, στην πολιτικολογία στα καφενεία, και όταν ο καιρός το επέτρεπε ένα κλείσιμο των δρόμων έτσι για να φανεί ο τσαμπουκάς της «αγροτιάς» και να ταλαιπωρηθεί ολόκληρη η Χώρα.Σε όλα αυτά οι εκάστοτε κυβερνήτες άλαλοι, άβουλοι και αμέτοχοι παρατηρητές περίμεναν την εκτόνωση της κατάστασης φοβούμενοι να κάνουν «ντα» τα χαϊδεμένα τους παιδιά και χάσουν τους ψηφοφόρους.Και εδώ εντοπίζεται ο εχθρός που φρόντισε να έρθουν ξαφνικά τα πάνω κάτω, να φτάσει η ανεργία σε ποσοστό 15,9% να κλείσουν χιλιάδες επιχειρήσεις, να χαθούν μισθοί και συντάξεις, να χρεοκοπήσουν επιχειρηματίες και νοικοκυριά, εξ αιτίας του εχθρού, που τον βλέπουμε στο πρόσωπο