Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Η λέξη «μαντρί» προσδιορίζει ένα χώρο περιφραγμένο ακόμα και με πρόχειρη περίφραξη, όπου συνήθως μαζεύονται ζώα κυρίως αιγοπρόβατα για φύλαξη και παρακολούθηση, κυρίως τις νυχτερινές ώρες. Πρόσθετο συστατικό στοιχείο σε ένα μαντρί αποτελεί το «μαντρόσκυλο», κυρίως μεγαλόσωμος
σκύλος εκπαιδευμένος στη φύλαξη των ζώων προκειμένου να μην απομακρύνονται από το μαντρί, αλλά και για ....προφύλαξη από τις επιθέσεις όπως των λύκων.
Στις μέρες μας στην έννοια του μαντριού έχουν υπεισέλθει
τα πολιτικά κόμματα, όπου συσσωρευμένοι πολιτικάντηδες αυτοπροσδιοριζόμενοι τάχα με ίδιες και ταυτόσημες ιδέες που λειτουργούν σαν περίφραξη και οριοθέτηση των πολιτικών, κοινωνικών, ιδεολογικών και άλλων δοξασιών προσπαθούν με την κατάλληλη προβολή των πεποιθήσεων τους συνοδευόμενη με τη σχετική υποστήριξη των απαραίτητων για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης
ΜΜΕ, πάντα βέβαια με το αζημίωτο, να διεκδικήσουν την εξουσία όχι τόσο για τη «δόξα» και «το καλό του τόπου», όπως ισχυρίζονται, όσο κυρίως για την κοινώς λεγόμενη «μαρμίτα», δηλαδή των ωφελημάτων που προκύπτουν από την άσκηση αυτής της εξουσίας.Λόγω του προχωρημένου πολιτικού και πολιτιστικού εξευγενισμού στην εποχή μας τέτοιου είδους πολιτικά μαντριά δεν έχουν περίφραξη πραγματική παρά μόνο ιδεολογική, ακόμα δε, δεν έχουν και μαντρόσκυλα που να εμποδίζουν την έξοδο όσων την επιθυμούν.Το μόνο που υπάρχει και επιβάλλεται να υπάρχει στο σύγχρονο ιδεολογικό μαντρί, είναι ο επιγραμματικός του προσδιορισμός, η «ταμπέλλα» του, ώστε να ξεχωρίζει από τα άλλα και να γνωρίζει ο κάθε εισερχόμενος ή μελλοντικός εισερχόμενος σε ποιο ιδεολογικό χώρο πρόκειται να εισέλθει.Έτσι από τη μια η υποτιθέμενη ελευθερία των κινήσεων και από την άλλη η απουσία φύλακα, παρατηρείται το φαινόμενο των αποχωρήσεων από το ένα μαντρί για κάποιο άλλο, ή για την δημιουργία άλλου μαντριού εφόσον αυτός που αποχωρεί αποστασιοποιημένος από τις ιδέες του μαντριού που τον φιλοξενεί αποφασίσει να ιδρύσει άλλο.Τα φαινόμενο αυτό έχει σημασία κυρίως για τους προβεβλημένους ταγούς ή κατ άλλη έννοια «τράγους» που σέρνουν μαζί τους υποστηρικτές τους (διάβαζε ψηφοφόρους), χωρίς βέβαια να τους ρωτήσουν, θεωρώντας δεδομένη την ψήφο τους σε όποιο μαντρί διαβιούν.Και εδώ είναι το τραγικό της ιστορίας που αποκαλύπτεταιλίγο καιρό μετά την «αποστασία», όταν ο νέος φορέας, το νέο μαντρί δεν μαζεύει τον προσδοκώμενο αριθμό «μαντρωμένων» και αυτοκαταργείται.Τρανταχτά παραδείγματα μαντριών έχουμε από το παρελθόν αυτά της ΠΟΛ.ΑΝ. που είχε δημιουργήσει το 1993 ο τωρινός πρωθυπουργός όταν το 1992 όντας υπουργός Εξωτερικών αποπέμφθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κ.Μητσοτάκη διαφωνώντας στη ονομασία του κράτους των
Σκοπίων, μέχρι την διάλυσή της (ΠΟΛ.ΑΝ.) το 2004 που επανήλθε στις τάξεις της Ν.Δ. με τη
συμμετοχή του στις Ευρωεκλογές.Επίσης το ίδιο περιστατικό είχαμε με τον Δ.Αβραμόπουλο, όταν αποφάσισε να λειτουργήσει αυτόνομα με την ίδρυση του
ΚΕΠ (Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών) το 2000 – 2001.Το ίδιο συνέβη το 2010 με την κυρία Μπακογιάννη που ίδρυσε το ΔΗ.ΣΥ. (Δημοκρατική Συμμαχία) όταν τέθηκε εκτός κόμματος από τον αρχηγό της ΝΔ Α.
Σαμαρά, επειδή ψήφισε υπέρ του
ΔΝΤ που τότε σαν αντιπολίτευση η ΝΔ το εξόρκιζε, ενώ τώρα σαν κυβέρνηση το υπηρετεί και μάλιστα «υπέρ το δέον».Το ίδιο έγινε πιο πρόσφατα με τον Α.Λοβέρδο, όπως γίνεται τώρα με την ΔΗΜ.ΑΡ. κ.ο.κ.Όλοι αυτοί υπερεκτιμώντας τις αυτόνομες δυνάμεις τους (διάβαζε ψηφοφόρους-υποστηρικτές) νόμισαν ότι τους κρατούν από τη μύτη και μπορούν να τους σέρνουν από μαντρί σε μαντρί προκειμένου να υλοποιήσουν τις όποιες φιλοδοξίες ή επιδιώξεις τους.Όταν όμως διαπίστωσαν στις αμέσως επόμενες
εκλογές ότι «έφαγαν πόρτα» από τους «σίγουρους ψήφους» και βγήκαν εκτός πολιτικού παιχνιδιού, πανικόβλητοι έψαχναν να βρουν τρόπο επανόδου στο πρότερο ή σε άλλο μαντρί, με δηλώσεις μετανοίας και σκυμμένο κεφάλι και κατεβασμένη την ουρά, αρκεί να γλύψουν λίγη «εξουσία».Και αφού δεν υπάρχει φυλασσόμενη μάντρα ούτε μαντρόσκυλο η επάνοδος ήταν μια εύκολη υπόθεση από τη στιγμή που δηλώνεις στον αρχηγό ότι αποτάσσεις το σατανά της ιδεολογικής αντίθεσης.Με αφορμή δε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που προήλθε από τις Ευρωεκλογές του περασμένου μήνα και την ρευστότητα που δημιουργήθηκε καθώς και το πανικό που ακολούθησε στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, έγινε και ο πολυσυζητημένος ανασχηματισμός της κυβέρνησης.Ένας ανασχηματισμός που δεν προοιωνίζεται βέβαια τίποτα θετικό αφού η επιβαλλόμενη πολιτική του ολέθρου δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί, απλά ικανοποιούνται οι φιλοδοξίες ορισμένων που με οποιοδήποτε τρόπο σήκωναν εργολαβικά το λάβαρο της κυβερνητικής υποστήριξης περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι προσδοκώντας το αζημίωτο και την επιβράβευση.
Συμμετοχή όμως έχουμε καθώς φαίνεται και από πρώην υπουργοποιημένους με ενεργό
δράση στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους όπως π.χ. του
Λοβέρδου.Νομίζουν δηλαδή οι κυβερνώντες ότι υπάρχει δυνατότητα για παραπέρα αποδόμηση;;; Γιατί από ότι γνωρίζουμε, μια επιχείρηση που ειδικεύεται στις κατεδαφίσεις δεν μπορεί να επιδοθεί σε αναστυλώσεις. Αυτό είναι δουλειά άλλων. Δεν μπορεί αυτούς που οι ψηφοφόροι έστειλαν στον αγύριστο να επιστρέφουν με τιμές και δόξες επειδή έτσι γουστάρει το δεκανίκι του 8% για να συνεχίσει να γεύεται «εξουσία». Υπάρχουν παρασκήνια;; Υπάρχουν εκβιασμοί;;Ανασχηματισμός είναι αυτός ή ανακύκλωση;; Κάπου οι πολιτικοί έχουν χάσει το μέτρο και την επαφή με την κοινωνία που τη θυμούνται μόνο όταν πρόκειται να τους υφαρπάσουν με δόλιο τρόπο και κούφια τάματα την ψήφο.Όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να προβληματιστούν με τις προθέσεις και τις απόψεις της κοινωνίας αυτής.Ακούσαμε από όλους και κυρίως από την κυβέρνηση μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών ότι «πήραν το μήνυμα». Τα φαινόμενα όμως δείχνουν ότι δεν πήραν κανένα μήνυμα. Ότι συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο, της πορείας προς το οικονομικό αδιέξοδο, της διευρυνόμενης κρίσης, της συνεχιζόμενης ανεργίας, φτωχοποίησης, της σκοτεινής διαδρομής.Δεν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί ότι τους ψήφους που παίρνουν, τους παίρνουν γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που «θα γίνουν».Το «θα» των πολιτικών φυτεύεται αλλά δεν φυτρώνει, και αυτό το γνωρίζουν πλέον όλοι εκτός των ίδιων. Οι πολίτες όσο και αν το νομίζουν οι πολιτικοί τους ταγοί, δεν είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται διαρκώς σαν πρόβατα που μπορούν να τα οδηγούν σε όποιο μαντρί εκείνοι επιθυμούν. Ή αν υπάρχουν ακόμα τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνουν οι ίδιες στο μέλλον.Ακόμα και τα πρόβατα όταν ακουμπήσει στο λαιμό τους η λεπίδα του εκτελεστή τους τινάζονται και φωνάζουν.Ακόμα και τα γαϊδούρια όταν χάσουν την παροιμιώδη υπομονή τους μπορεί σε κλωτσήσουν και μάλιστα με συνέπειες. Αυτό θα πρέπει να το βάλλουν καλά στο μυαλό τους όλοι όσοι εξουσιάζουν ή είναι παρατρεχάμενοι της εξουσίας. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται πλέον «δεδομένο», πόσο μάλλον η ψήφος, το μοναδικό όπλο της Δημοκρατίας.
