Το «κόμμα» της παρακμής αποθρασύνθηκε…

Από τον ευρωπαϊστή Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλο
Ξέρετε, στην Ελλάδα υπάρχει ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα με συνιστώσες από όλα τα παράθυρα της διαπλοκής. Κοινή συνισταμένη αυτής της παρηκμασμένης κοινωνικοπολιτικά οντότητας που ψευδίζει πολιτικά, νομίζοντας ότι διακηρύσσει κάποια αυτονόητη αλήθεια, είναι το προεκλογικό σλόγκαν: «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία». Το πόσο ανόητο και επικίνδυνα αφελές ή εγκληματικά χυδαίο είναι αυτό το σύνθημα, το........ έχουμε αναλύσει εμείς και πολλοί άλλοι, μάλλον εκ περισσού, καθώς η εξέλιξη της κρίσης την τελευταία διετία αυτή καθ’ εαυτή απέδειξε με αδιάψευστο τρόπο πού οδηγεί μια τέτοια προσέγγιση: στην ταπεινωτική αποδοχή των όρων των δανειστών της χώρας αντί σε αξιοπρεπή διαπραγμάτευση, στην πτώχευση, στην φτωχοποίηση, στο εξευτελισμό του πολιτικού συστήματος, στην υπαγωγή της χώρας σε παραθεσμική διακυβέρνηση (τρόικα), στην προσβολή της συνταγματικής τάξης, στον εξευτελισμό του κοινοβουλίου και στην μετατροπή της Ελλάδας σε «ευρωποιημένο προτεκτοράτο». Και πιθανότατα στη συνέχεια σε διπλό νομισματικό σύστημα, σε κοινωνική έκρηξη, σε έντονη αποσταθεροποίηση και τέλος σε μορφές πρωτόγνωρου αυταρχισμού…σε αδιέξοδο και «φυλάκιση» εντός της ΕΕ!

Μέχρι εδώ το σύνθημα «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία», καταμαρτυρεί απλώς την πρόθεση κάποιων να θυσιάσουν κάποιους άλλους, για να σωθούν αυτοί. Την πρόθεση των διαπλεκομένων και των ανθρώπων που συνδέονται με την παρακμή της πολιτείας, της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας (εδώ περίοπτη θέση κατέχουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ), να θυσιάσουν στο βωμό του δικού τους συμφέροντος, που συνδέεται γενικώς και αορίστως με μια συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία και πρακτική στην ΕΕ, τα συμφέροντα των δύο τρίτων της κοινωνίας, υπέρ του δικού τους συμφέροντος, το οποίο δεν είναι άλλο από την διατήρηση της ηγεμονίας μιας πολιτικοεπιχειρηματικής τάξης μεταπρατών.
Το παλαιό, χρεοκοπημένο και επίσημα, καθεστώς του παρηκμασμένου δικομματισμού και του πελατειακού λαϊκισμού επιχειρεί να διασωθεί από το ναυάγιο της χώρας, που το ίδιο προκάλεσε, με σωσίβιο έναν εκχυδαϊσμένο «ευρωπαϊσμό»: τον ευρωπαϊσμό του τραπεζίτη και της μεταβιομηχανικής ελίτ της Ευρώπης, η οποία παγιδεύτηκε στον ίδιο τον μηχανισμό που ανέπτυξε για να περάσουν οι εξουσιαζόμενες από αυτήν κοινωνίες από την μοντέρνα στην μεταμοντέρνα εποχή. Ο «ευρωπαϊσμός» που συνδέεται με το σύνθημα της διαπλοκής «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία» δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα ιδανικά της ευρωπαϊκής ενοποίησης και την κοινωνική θεωρία που αναπτύχθηκε για να τα θεμελιώσει θεσμικά. Ο «ευρωπαϊσμός» του κόμματος της παρακμής (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και νεοφιλελεύθεροι), έτσι όπως εκφράζεται και διακηρύσσεται στην πτωχευμένη χώρα μας από τις κεφαλές των διαπλεκόμενων τηλεοπτικών παραθύρων και των πρωτοσέλιδων του Τύπου, δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊκό κοσμοπολιτισμό, που αποτέλεσε την πηγή οραματισμού όλων ανεξαιρέτως των ευρωπαϊστών. Περί του αντιθέτου πρόκειται! Το πείραμα μεταβολής της Ελλάδας σε «ευρωποιημένο προτεκτοράτο», μέσω του μνημ