Το ελληνικό ταξίδι στην άβυσσο

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Δυστυχώς δεν κάναμε πουθενά λάθος. Οι εκτιμήσεις μας για τηνεξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα ήταν «διαβολικά» ορθές. Αυτό αντί για ανακούφισημας γεμίζει με απογοήτευση και αίσθημα μοναξιάς, αν και δεν υπήρξαμε ποτέ μόνοισε αυτόν τον δρόμο απομυθοποίησης της σκόπιμα παραπλανητικής πραγματικότηταςπου..........
δομούσε το καθεστώς. Μπόλικοι άλλοι, αλλά όχι αρκετοί ακολούθησανπαράλληλες πορείες στην ανάδειξη των αληθειών της χρεοκοπίας του ελληνικούκράτους, που σε μεγάλο βαθμό ήταν αντιφατικές μεταξύ τους, όπως ήταν και ταιδεολογικά σχήματα που τις δομούσαν ως τέτοιες. Σημασία, φίλοι, έχει ότι δυστυχώςη χώρα μας δεν θα αποφύγει το μακρύ ταξίδι στην άβυσσο. Ας είναι αυτό έναπροσκύνημα στη γνώση και μια εμβάθυνση στο μυστήριο της κοινωνικής χειραφέτησηςαπό την διαπλοκή και τον «Νεο-ιμπεριαλισμό». Ας είναι, καλύτερα, το πάντρεματου κοινωνικού μυστηρίου της δημοκρατικής αναδιοργάνωσης με την πολιτικήεμπειρία δόμησης ευημερίας, στη βάση του δημοκρατικού παραδόξου (:συνύπαρξηισότητας και ελευθερίας) σε μια απελευθερωμένη χώρα.
Την πορεία προς την άβυσσο την χάραξε το κυρίαρχο πολιτικόσύστημα της χώρας μας και την υποστήριξαν οι φορείς της διαπλοκής και ημεγαλοεπιχειρηματική τάξη. Όσοι διακρίναμε από νωρίς αυτή την τροχιά κοινωνικήςαποσύνθεσης και πολιτικής αυτοχειρίας, πράξαμε ότι μπορούσαμε για να αποφευχθείη καταστροφή και να αναπτυχθεί η άλλη πιθανότητα αναδιοργάνωσης, δίχως οελληνικός λαός να βιώσει την εμπειρία της βουτιάς στο «κενό». Δεν τα καταφέραμε,δεν έδωσαν σημασία στην έντιμη, ανυστερόβουλη δημοκρατική λογική μας και στιςπροτάσεις μας, όσοι θα μπορούσαν και θα έπρεπε. Τώρα «κενό» δεν υπάρχει, καθώςπέσαμε μέσα του. Το ελληνικό ταξίδι στην άβυσσο ξεκίνησε και δεν έχει να κάνειμε το ψευδοδίλημμα ευρώ ή δραχμή.
Ποτέ το ζήτημα δεν ήταν αυτό. Τούτο αποτελεί την discursiveπαγίδα που έστησε το καθεστώς των διαπλεκομένων στην ελληνική κοινωνία για ναπέσει στο τέλος το ίδιο μέσα. Είχαμε και επ’ αυτού εγκαίρως προειδοποιήσει. ΗΕλλάδα δεν έφτασε στην άβυσσο επειδή ήταν καταχρεωμένη, αλλά επειδή ηπολιτικομεγαλοεπιχειρηματική τάξη διέπραξε τραγικά σφάλματα, υποταγμένη στονμεταπρατικό και καιροσκοπικό χαρακτήρα της πολιτικής της φύσης. Υπήρξε μιααλληλουχία τραγικών συμπεριφορών μεκύριο σταθμό την ένταξή μας στην ευρωζώνη. Από εκεί και έπειτα η εξέλιξη τηςχώρας μας ήταν ένα παιχνίδι με την τύχη και την φωτιά. Τύχη είχαμε που φτάσαμεέως εδώ, αλλά το τσουρούφλισμα δεν το γλυτώσαμε και τώρα απειλούμαστε μεαπανθράκωση. Οι δομές του ελληνικού κράτους δεν επέτρεπαν την προσαρμογή σε ένααυστηρά αντιπληθωριστικό μοντέλο, όπως μας δόθηκε η ευκαιρία να εξηγήσουμε μεσωρεία διαδικτυακών άρθρων. Ή η ΕΕ θα μετεξελισσόταν δημοκρατικά σε μιαολοκληρωμένη ομοσπονδία ή η Ελλάδα θα έσπαγε τα μούτρα της εντός αυτής. Δενρίχνουμε ποτέ στην άγρια θάλασσα του ανταγωνισμού με σκληρό νόμισμα ένα άσχετομε το μεταμοντέρνο καπιταλιστικό κολύμπι υποκείμενο και μάλιστα δίχως σωσίβιο.Το δυστύχημα ήταν ότι οι απίθανοι άνθρωποι που μας κυ