Τι είδε ο ελεύθερος σκοπευτής

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου

Αυτό που είδε σήμερα ο ελεύθερος σκοπευτής στο κέντρο τηςΑθήνας, θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην μνήμη του. Ο άνθρωπος με το μαύροκαμουφλάζ, με το ειδικό τουφέκι και την διόπτρα, η φωτογραφία του οποίου χθεςπέρασε το μήνυμα της στρατοκρατούμενης Ελλάδας στην διεθνή κοινή γνώμη, σήμεραένοιωσε να μετεωρίζεται σε ένα πολιτικό κενό. Η 25η Μαρτίου 2012 σηματοδοτείτην απόλυτη διάσταση κοινωνίας και....... κράτους.

Εκεί όπου το κράτος παρέλασε, η κοινωνία απείχε ή κρατήθηκεμακριά και απομονωμένη από το υποκείμενο της παρέλασης. Σε τέτοιο σημείο που νααναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο πραγματοποιήθηκε η στρατιωτική παρέλαση. Όποιααπάντηση και να δώσεις θα αντιφάσκει με την απάντηση που θα έδινες όλα ταπροηγούμενα χρόνια σχετικά με το μήνυμα της παρέλασης. Για πρώτη φορά ηστρατιωτική παρέλαση διεξήχθει για να δείξει την βούληση του καθεστώτος ναπροχωρήσει πολιτευόμενο ερήμην του λαού και σε απόλυτη διάκριση από αυτόν. Ταστρατιωτικά αποσπάσματα παρέλασαν, όχι για να δώσουν σύγχρονο νόημα στηνενότητα στρατού και λαού για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, αλλά γιανα τονίσουν οτι το καθεστώς που παρέδωσε την λαϊκή κυριαρχία στην τρόικα,διατηρεί το προνόμιο και έχει την δύναμη επιβολής στην αντιμετώπιση τουεσωτερικού εχθρού. Αυτός δεν είναι άλλος από τις λεγόμενες «αντιμνημονιακέςδυνάμεις».
Η εικόνα που ίσως διατηρήσει στην μνήμη του για πολλά χρόνιαο ελεύθερος σκοπευτής, είναι τραγική. Το σόου της παρέλασης στην Αθήνα έγινεγια να τιμηθούν οι θεσμοθετημένες ηγεσίες του κράτους και όχι ο ΆγνωστοςΣτρατιώτης. Αν μάλιστα τυχαίνει ο ελεύθερος σκοπευτής να γνωρίζει την συμβολικήδιάσταση του Άγνωστου Στρατιώτη και την διαχρονική του σύνδεση με τηνδημοκρατική εξέλιξη του φαινομένου της κρατικής εξουσίας στην Ευρώπη καιτοποθετήσει μέσα σ’ αυτήν την διάσταση την σημερινή εικόνα, κυριολεκτικά θαανατριχιάσει. Ο Άγνωστος Στρατιώτης πέρασε από τον άγνωστο πολεμιστή στον«άγνωστο» πατριώτη που έπεσε για τα ιδανικά της δημοκρατίας σε μια κυρίαρχη,αυτοκυβέρνητη χώρα, για να καταλήξει γνωστός άγνωστος, απειλή για τηνσταθερότητα.
Μέσα από την διόπτρα του ελεύθερου σκοπευτή, ο συντάκτηςαυτών των γραμμών, που πάντα πίστευε οτι οι στρατιωτικές παρελάσεις αποτελούν αναχρονισμόκαι έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλες, πιο σοβαρές και «βαθιές» εκδηλώσεις πουνα φρεσκάρουν την μνήμη και να σφυρηλατούν την ενότητα λαού και διοίκησης πάνωσε μία πατριωτική βάση που θα αντικατοπτρίζει ένα ριζοσπαστικά δημοκρατικό καιφιλελεύθερο αστικό εθνικισμό, δηλώνει οτι από την σημερινή συμβολική διάστασηδιχασμού ανάμεσα στα κεντρικά όργανα του κράτους και τους πολίτες, νοιώθειέντονα θορυβημένος.
Το διαπλεκόμενο καθεστώς, που την τελευταία διετία πορεύεταιμέσω μικρών ή μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων και εμφανώςαποστασιοποιημένο από τις περισσότερες κοινωνικές ομάδες και δίχως αμφιβολίααπό τα δύο τρίτα της κοινωνίας, μοιάζει ολοένα και περισσότερο να χάνει τονκοινωνικό έλεγχο, δείχνοντας να αναπτύσσει ένα φοβικό σύνδρομο