Τελικά είναι ώριμος ή ανώριμος ο ελληνικός λαός;

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Ακούει κανείς πολύ συχνά, κυρίως από στόματα πολιτικών για τον ώριμο ελληνικό λαό, για το σοφό ελληνικό λαό, ότι ο λαός δεν ξεχνά (ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά) και άλλα τέτοια και παρόμοια, έως διθυραμβικά επαινετικά επίθετα.

Από μια άλλη μεριά διατυμπανίζεται η ανωριμότητά του, η ανικανότητά του, η βλακεία του που φτάνει και προς αυτή την κατεύθυνση σε.............
διθυραμβικά αρνητικά κοσμητικά επίθετα.

Η γκάμα των κοσμητικών επιθέτων και από τη μια και την άλλη πλευρά είναι πραγματικά καταπληκτική. Μόνο από τα θετικά και αρνητικά επίθετα θα μπορούσε να γεμίσει, κάποιος φιλόλογος ή έστω κοινωνιολόγος μελετητής τόμους, ολόκληρους.

Οπότε ανακύπτει σε πολλούς το ερώτημα: Είναι τελικά ώριμος ο Έλληνας, ναι, ή όχι;!

Το ερώτημα βέβαια τρέχουν πολλοί να το απαντήσουν αμέσως. Έχουν στην τσέπη τους που λέμε πρόχειρη και έτοιμη την απάντηση. Η απάντηση όμως δεν είναι ποτέ η ίδια. Ο καθένας βγάζει ένα συμπέρασμα και προσπαθεί να το πλασάρει με τον κατάλληλο (ή ακατάλληλο) τρόπο. Ανάλογα με την συγκρότησή του την ηθική, την πνευματική, την ικανότητα κρίσης που διαθέτει, τα τυχόν συμφέροντα που εξυπηρετεί, την ιδιοσυγκρασία και την γενικότερη ψυχολογία και χαρακτηριοδομή που διαθέτει. Και ούτω καθεξής.

Για να λύσουμε το πρόβλημα θα θέσω μερικά κριτήρια, με βάση τα οποία θα μπορούσαμε πιθανόν να απαντήσουμε στο ερώτημα.

Το πρώτο κριτήριο που με εκφράζει και θεωρώ ότι αποτελεί ένα αντικειμενικό κριτήριο, το διατύπωσε ο Παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος, από τους πρωτεργάτες του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού, μαζί με τον Δημήτρη Γληνό και Μανώλη Τριανταφυλλίδη.

Λέει λοιπόν ο Δελμούζος: «Για να κρίνεις πρόσωπα και έργα δε χρειάζεται μονάχα μυαλό, παρά και χαρακτήρας».

Με μυαλό εννοούσε φυσικά τις γνώσεις, τη μόρφωση. Με χαρακτήρα εννοούσε το ήθος, τον άνθρωπο που διακατέχεται από ηθικές αξίες και αρχές και χρησιμοποιεί τη γνώση προς το καλό ή το κακό.

Το δεύτερο κριτήριο συνίσταται στο εξής: Πρέπει να είναι κανείς ικανός να βρει τη σωστή λύση και τη σωστή απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα. Η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι πρώτον η βούληση για να βρει κανείς τη σωστή λύση και δεύτερον η ικανότητα προς αυτό. Μόνο η καλή πρόθεση, αν υπάρχει, δεν επαρκεί. Χρειάζεται λοιπόν να έχει κάποιος και την ικανότητα προς τούτο.

Αν βάλουμε αυτά τα δύο κριτήρια ως βάση, τότε νομίζω πως είναι εύκολο ή καθόλου δύσκολο να απαντήσουμε στο ερώτημα που θέσαμε εξαρχής.

Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα. Θα κάνω απάνθισμα μερικών αρνητικών επιχειρημάτων: Αυτός ο λαός με τίποτε δε σώζεται. Μόνο ένας Παπαδόπουλος του χρειάζεται. Είναι σάπιος και τίποτε δεν μπορεί να τον σώσει και λοιπά και λοιπά.

Από την άλλη ακούμε: Ο λαός μας είναι ώριμος. Ξέρει να κρίνει. Έχει εμπειρία. Ξέρει να ξεχωρίζει τους απατεώνες και τους λωποδύτες, είναι ώριμος και σοφός και λοιπά και λοιπά.

Η δική μου η άποψη και κρί