Σχολιανά 41

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Κούβα… Η μικρή απόσταση μεταξύ του μιάσματος και του αγαπημένου συνεταίρου…
Όταν ο Τζών Κέννεντυ ήταν ακόμα ένας νέος κι άγνωστος γερουσιαστής, έγραφε : «Αρνηθήκαμε να βοηθήσουμε την Κούβα, τη στιγμή που είχε απόλυτη ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη. Χρησιμοποιήσαμε την επιρροή της κυβέρνησής μας, για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα και να πολλαπλασιάσουμε τα κέρδη των ιδιωτικών αμερικανικών εταιρειών, που κρατούσαν στα χέρια τους την οικονομία του νησιού. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησής μας αναγνώρισαν επίσημα τον Μπατίστα, σαν πιστό φίλο και σύμμαχο, τη στιγμή που ο Μπατίστα έσφαζε χιλιάδες ανθρώπους, καταργούσε και τα τελευταία λείψανα της ελευθερίας και έκλεβε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια απ’ τον...... κουβανικό λαό. Κατά συνέπεια, δεν είναι η πολιτική του Κάστρο, αλλά η δική μας, που έκανε τον γειτονικό λαό να στραφεί ενάντια μας.»

Jean-Jacques Servan-Schreiber : Παγκόσμια Πρόκληση, εκδ. «ΩΡΟΡΑ» Ν. Ράπτης, Αθήνα, 1981, σελ. 249-250
Το πλέον εύκολο των επιχειρημάτων όταν έχεις απέναντί σου εκπρόσωπο της Αριστεράς και ιδίως του ΚΚΕ, για να πείσεις ότι οι άνθρωποι σου προτείνουν ως πρότυπο κάτι που ούτε να το ακούς δεν θέλεις, είναι να τους θέσεις το ερώτημα : «Καλά, και ποιο μοντέλο διακυβέρνησης προτείνετε; Την Κούβα;» Φυσικά, πρόκειται για επιχείρημα που όλοι μας το έχουμε ακούσει κατά καιρούς. Παρόλα αυτά, εκείνο που με κάνει να οργίζομαι, ΔΕΝ είναι το γεγονός ότι το ερώτημα στηλιτεύει ένα καθεστώς ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΗΖΕΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ, ορθώς στηλιτεύεται, με εξοργίζει αυτό που εγώ διαβλέπω ως ΥΠΟΚΡΙΣΙΣΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝΤΩΝ… Διότι, φυσικά, αυτό που στηλιτεύουν είναι ένα καθεστώς που έχει σχεδόν εκμηδενίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ίδιο ισχύει ας πούμε και για τη Βόρεια Κορέα, που κι αυτή ενίοτε φέρουν ως αντι-παράδειγμα, και ορθότατα. Αλλά, κι εδώ βρίσκεται η υποκρισία, το στηλιτεύουν ΟΧΙ ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ καταπατώνται, μα ΔΙΟΤΙ δεν έχουν ανοίξει τα σύνορά τους στη διεθνή οικονομία και το διεθνές εμπόριο, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΝ ΤΟ ΕΠΡΑΤΤΑΝ, ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ στη Κούβα ή τη Βόρεια Κορέα, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΑ… Ο κομμουνισμός στη Κίνα, ΟΥΔΟΛΩΣ ενοχλεί όσους την ίδια στιγμή ενοχλούνται από τον κομμουνισμό της Κούβας ή της Βόρειας Κορέας, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥΣ… Και να είμαστε βέβαιοι, ΠΩΣ ΑΝ ΑΥΡΙΟ Η ΚΟΥΒΑ ή Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ αποφασίσουν να ακολουθήσουν το κινεζικό παράδειγμα, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ «ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ» (ΑΝ ΟΧΙ ΚΑΙ «ΑΓΑΠΗΤΟΙ») ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ, ΑΛΛΆ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΛΑ ΤΑ «ΥΠΟΛΟΙΠΑ», (π.χ. ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ) ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΤΡΙΤΗ, ΤΈΤΑΡΤΗ ΜΟΙΡΑ… Και επίσης, το βιοτικό επίπεδο της Κούβας, ή της Βόρειας Κορέας, (δηλαδή ή μισθοί τους) θα προβάλλεται πιθανώς και ως «στόχος» για πολλούς «κακομαθημένους» εργαζόμενους στη Δύση, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙ