ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ «ΘΥΣΙΑ» ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Αναγνώστης
Αν μη τι άλλο έκπληξη και απορία, προς τοπαρόν, προκαλεί η ενέργεια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων να φανεί υπερβολικάνομοταγές Ίδρυμα απολύοντας πριν από ένα και μισό χρόνο με ένα σκληρό καιάκαμπτο τρόπο από τη θέση του ένα μέλοςΔΕΠ, από μία θέση που το ίδιο το Πανεπιστήμιο με νόμιμες διαδικασίες του έδωσε και χωρίς το ίδιο το μέλος ναευθύνεται σε κάτι. Και παρόλο που δεν θα είχε καταρχήν κανείς αντίρρηση ηΔημόσια Διοίκηση, ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο που πρέπει να δίνει και το καλόπαράδειγμα, να εφαρμόζει τις όποιες ακυρωτικές αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων, όχιόμως με τρόπο εξοντωτικό και άδικο για τους εργαζόμενους, ακόμη και όταν ηαπόλυση αφορά αντίδικους. Και αν έτσι έχουν τα πράγματα για όσους εμπλέκονται άμεσασε τέτοιες υποθέσεις, σκεφθείτε ποιαπρέπει να είναι η στάση της Διοίκησης σε εργαζόμενο με τα παρακάτωχαρακτηριστικά, μια υπόθεση που αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Η απορία και ηέκπληξη που δημιουργούν οι εξελίξεις των πραγμάτων για την υπόθεση αυτή είναιγια την ώρα το ελάχιστο, γιατί είναι μια πολύπλοκη και σύνθετη υπόθεση.
ΣτοΠαιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 2006 διορίστηκελέκτορας με νόμιμες διαδικασίες οΔημήτριος Ράπτης σε θέση που προήλθε από τη.......συνταξιοδότηση καθηγητή. Ένα χρόνο μετά, το 2007, ενημερώνεται ότι η θέση αυτή,παρά τον έλεγχο νομιμότητας που ασκείται στις περιπτώσεις αυτές από τοΠανεπιστήμιο και το Υπουργείο, ήταν επισφαλής, γιατί ο συνταξιοδοτημένος από το2003 καθηγητής, Χρ. Τζούλης στη διεκδίκηση της θέσης του καθηγητή ταπροηγούμενα χρόνια είχε και συνυποψήφια τη Γ. Λαδογιάννη, Επίκουρη καθηγήτριαστο Τμήμα Φιλολογίας η οποία και προσέφευγε σε όλες τις αναμετρήσεις τους κατάτο παρελθόν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (πρώτη εκλογή 2000, εκλέγεται οΤζούλης, ακυρώνεται από το ΣτΕ, επαναλαμβάνεται η εκλογή το 2002, ξαναεκλέγεταιο Τζούλης και μετά από οκτώ χρόνια, ενώ ο ίδιος είναι στη σύνταξη, η εκλογή του ακυρώνεται εκ νέου από το ΣτΕ,επαναλαμβάνεται το 2011 και εκλέγεται αυτή τη φορά από άλλη σύνθεση Εκλεκτόρων ησυνυποψήφιά του Γ. Λαδογιάννη).
Παράλληλα με όλα αυτά, το ΣτΕ ακύρωσε και το διορισμότου Δημητρίου Ράπτη, γιατί, ενώ το Πανεπιστήμιο προκήρυξε την κενή θέση σε άλληβαθμίδα με άλλο γνωστικό αντικείμενο, η Γ. Λαδογιάννη προσέφυγε και κατά της θέσης, που άφησε ως συνταξιούχος πλέον ο X.Τζούλης. Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το2006 κάλεσε τον Δημ. Ράπτη να καταλάβει τη θέση που το ίδιο προκήρυξε, αφού πρώτα παραιτηθεί από τη μόνιμη θέση πουως τότε κατείχε ως καθηγητής Φιλολογίας και τον Οκτώβριο του 2010 στηριζόμενοστην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, του ακυρώνει το διορισμό του πρινακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία των αντιδίκων Λαδογιάννη-Τζούλη.Ερωτήματα πολλά. Προσβάλλονται και μπλοκάρονται οιθέσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο για τόσα χρόνια; Αν κατά σύμπτωση συνέβαινε κάτιτέτοιο για όλες τις θέσεις, πώς και πότε θα προχωρούσαν τα πράγματα; Ήξερε,άραγε, το Πανεπιστήμιο το αποτέλεσμα το εκλογής και το σηματοδότησε με την βιαστικήαπόλυση του καθηγητή