Πώς θα ξαναδώσουμε στα πόδια μας την Ελλάδα …

Του Δημήτρη ΓιαννακόπουλουΔεν ξέρω πόσοι το καταλαβαίνουν και πόσοι άλλοι τοδιαισθάνονται, αλλά τα πόδια μας χάσανε την Ελλάδα. Βαδίζουμε κυριολεκτικά στοναέρα. Παράγουμε (η καθεστωτική δομή, δηλαδή) καθημερινά μεγάλο αριθμό κοινωνικώνκρίσεων για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας και για να αποφύγουμε να δούμεκατάματα την πραγματική, δομική κρίση που αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος. Αν επιθυμούμε να ξαναδώσουμε στα πόδια μας την Ελλάδα πρέπεινα ξεκαθαρίσουμε κάποια βασικά πράγματα. Θα το επιχειρήσω επιγραμματικά:1) Η Ελληνικήκρίση είναι η πρώτη μεγάλη θεσμική κρίση της ΕΕ. Αποτελεί επίσης την πρώτηδομική κρίση του συστήματος κυριαρχίας στο τόπο μας μετά την κατάληξη τουεμφυλίου πολέμου. Είναι βαθύτατα θεσμική και άρα πολιτική κρίση και όχιοικονομική, όπως εμφανίζεται από το καθεστώς στη χώρα μας και αυτούς πουσυμφέρει να την αντιμετωπίζουν έτσι ώστε να ......κερδοσκοπούν μέσω των χειρισμών τουδημόσιου χρέους της χώρας. 2)  Δεν υπάρχει ζήτημα σωτηρίας της Ελλάδας,υπάρχει ζήτημα σωτηρίας ή όχι του πολιτικού συστήματος και των σχέσεων εξουσίαςπου συστήνουν την λεγόμενη διαπλοκή στην πατρίδα μας. 3) Τοδημοσιονομικό πρόβλημα είναι ένα παράγωγο πρόβλημα. Το πρόβλημα της χώρας ήτανκαι είναι η παρασιτική σχέση της με το Δυτικό σύστημα κυριαρχίας και η εξάρτησήτης από αυτό, ιδίως μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, σε συνδυασμό με τηνκαθολική κυριαρχία πελατειακών θεσμών και αντίστοιχης κουλτούρας εντός τηςχώρας. Το πρώτο συνδέεται αναπόσπαστα με το δεύτερο.  Αυτό προκάλεσε αθεράπευτες παραγωγικέςστρεβλώσεις που έλαβαν δραματική μορφή με την ένταξη μας στην ευρωζώνη. 4)Το αδιέξοδοείναι αποτέλεσμα μιας τραγικής αντίφασης: αντιπληθωριστική ανάπτυξη εντός ενόςσκληρού νομισματικού καθεστώτος στον πυρήνα της ΕΕ, ενώ οι δομές στην πατρίδαμας ήταν/είναι κατασκευασμένες για να ανταποκρίνονται σε πληθωριστικά μοντέλαανάπτυξης. 5) Η Ελλάδα θαμπορούσε σήμερα να παραμείνει στο ευρώ, μόνον εάν δεν υπήρχε λανθάνουσα αλλάσοβαρή διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, εάν άλλαζε δραστικά το θεσμικόοικοδόμημα της ευρωζώνης, προκαλώντας απόλυτη αναθεώρηση της Συνθήκης για τηνΕυρωπαϊκή ένωση εις βάρος των συμφερόντων της Γερμανικής ελίτ και των συμμάχωντης,  ή αν υπήρχε η δυνατότητα νασυνδυαστεί μια δραστική εσωτερική υποτίμηση (50%), με απομείωση του δημόσιουχρέους (πάνω από 50%) με παράλληλη «επιδρομή» Foreign direct investments (fdi) κυρίως από χώρεςεκτός ΕΕ. 6) Όσοιεπιχείρησαν να μειώσουν τον δημόσιο τομέα σε περίοδο ύφεσης, προκάλεσαναλυσιδωτές αντιδράσεις που επιδείνωσαν την οικονομική λειτουργία των χωρών τουςγια πολλά χρόνια. Τον δημόσιο τομέα τον περιορίζεις στη φάση της ανάπτυξης, όχιόταν πλήττεσαι από ύφεση. Σε αυτό συμφωνούν όλοι όσοι καταλαβαίνουν την «ΕθνικήΟικονομία», μόνον που οι κυβερνώντες πράττουν το αντίθετο με τις οδηγίες τηςτρόικας.   7)  Η Ελλάδα έχει υποστεί ανεπανόρθωτο πολιτικόπλήγμα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο που δεν αντιμετωπίζεται με οικονομικάμέσα. Απαιτείται άμεση αναδιοργάνωση της πολιτείας και του πολιτικούσυστήματος. Αν αυτό δεν γίνει σήμερα με