Πονηροί καιροί, πονηρά… προσκλητήρια!

Του Δημήτρη ΤσιμούραΕίναι γεγονός ότι για κάποια κείμενα που κυκλοφορούνστο διαδίκτυο χρειάζεται οπωσδήποτε μια δεύτερη, ίσως και μία τρίτη ανάγνωση, γιανα αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοικαι οι επιδιώξεις των συντακτών τους. Είναι κείμενα, που έχουν γραφείμε μεγάλη προσοχή, σίγουρα όχι από τυχαίους ανθρώπους, οι οποίοι ενδεχομένως ήκατά πάσα πιθανότητα είναι σε… διατεταγμένη υπηρεσία! Το χαρακτηριστικό αυτώντων κειμένων είναι η αληθοφάνεια και για να αποκαλυφθούν χρειάζεται να βρει οαναγνώστης τα τρωτά τους σημεία. Ένα από αυτά τα κείμενα έχει σαν τίτλο: «7ΗΜΕΡΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ». Το συγκεκριμένο κείμενο, που είναι ανυπόγραφο, αρχίζει μεμια σειρά διαπιστώσεις, οι οποίες αντανακλούν την πραγματικότητα. Αυτές όμωςείναι γνωστές σε όλους τους εν δυνάμειαναγνώστες του, χωρίς........βέβαια να λέει τίποτα καινούριο. Όπως: «Το κράτος, όχι μόνο συνηγορεί και καλύπτειαυτήν την τακτική των τραπεζών, αλλά... προσθέτει στην πλάτη μας εξοντωτικήφορολογία που καθημερινά αυξάνει και τροποποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες τουτέρατος, δηλαδή του συστήματος. Προστίθενται νέες έκτακτες - παράνομεςεισφορές, τέλη, σε όλα. Στους μισθούςμας, στις συντάξεις, στην υγεία - χρέωση για επίσκεψη στα νοσοκομεία, στιςπεριουσίες μας που τις έχουμε ήδη χιλιοπληρώσει, παράνομα κ ακριβά διόδια, σταεισιτήρια ΜΜΜ, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στα καθημερινά αναγκαία αγαθάπου χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε» Με την παράθεση των παραπάνωστοιχείων ήδη ο συντάκτης έχει πείσειτους αναγνώστες του για τις… «αγνές»προθέσεις του και προφανώς έχειαποκτήσει την εμπιστοσύνη τους! Από `δω και πέρα είναι πολύ πιο εύκολο να περάσειτο μήνυμα που θέλει! Προσπαθεί φυσικά να κρατήσει σε όλα τα σημεία του κειμένου τοστοιχείο της αληθοφάνειας. Ο αναγνώστης, αφούεμπιστεύεται τον συντάκτη του εν λόγω κειμένου, είναι πλέον έτοιμος να δεχθεί τιςδιαπιστώσεις, τις προτροπές, αλλά και τις προτάσεις του κειμενογράφου, οοποίος: α) Ονομάζει αγώνες μόνο την κάθοδο των «Αγανακτισμένων» στους δρόμους,όπου εκεί εν πολλοίς υπάρχει το στοιχείο του αυθορμητισμού και αγνοεί(!) τιςοργανωμένες απεργιακές συγκεντρώσεις, όπου κατά κύριο λόγο υπάρχει τοστοιχείο της συνειδητοποίησης. β) Μαςυπενθυμίζει τη βαρβαρότητα, πουαντιμετώπισαν αυτοί που κατέβηκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, άρα και τηνεπικινδυνότητα ενός τέτοιουεγχειρήματος. Δηλαδή αξιοποιεί την κυβερνητική βαρβαρότητα, για να ενσπείρει τοστοιχείο του φόβου και της τρομοκρατίας σ’ αυτούς, που είναι αποφασισμένοι ναβγουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά. Για να τους αποθαρρύνει δεακόμη περισσότερο, τονίζει ότι και αυτοί που βγήκαν διαμαρτυρόμενοι μέχρι τώρα στους δρόμους, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα! Συνεχίζει λοιπόν: «Ήταν δυστυχώς πολύ αργά όταν αποφασίσαμε ναενωθούμε και να αντιδράσουμε σε όλους αυτούς που καπηλεύονται τη ζωή μας και τηζωή των παιδιών μας. Ωστόσο, «αγανακτήσαμε» όπως λένε οι πολλοί, βγήκαμε στουςδρόμους, φωνάξαμε, με λίγα λόγια δείξαμε ότι πάμε να σηκώσουμε κεφάλι. Τααποτ