Περί «κυβέρνησης σοφών»…

Μια δημοκρατική προσέγγιση
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Αυξάνονται τα δημοσιεύματα που προπαγανδίζουν υπέρ της συγκρότησης μιας «κυβέρνησης σοφών», η οποία θα αναλάβει να διαχειριστεί το επόμενο στάδιο της ελληνικής κρίσης που περιλαμβάνει ασφαλώς και κάποια μορφή αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Οι απόψεις αυτές είτε εκκινούν από την προβαλλόμενη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ολοκληρώσει μια νέα μεταπολίτευση, που πλέον θεωρείται αναγκαία, είτε εστιάζουν στην δήθεν αντικειμενικότητα των προβλημάτων της οικονομίας και της διοίκησης, που απαιτούν ικανούς τεχνοκράτες για να βρεθεί η πλέον επωφελής λύση για όλους, είτε είναι ένα μίγμα αυτών τονίζοντας ότι οι πολιτικοί δεν έχουν το ηθικό ανάστημα να κυβερνήσουν, απολαμβάνοντας υψηλή νομιμοποίηση.

Αυτά τα επιχειρήματα και κυρίως η λογική που τα διέπει είναι γνωστά και αντιπροσωπευτικά της πολικής κουλτούρας λογής-λογής αντιδημοκρατικών μορφωμάτων την εποχή της νεωτερικότητας. Η επιστήμη κυρίως μετά το 1980 έχει καταναλώσει πολύ ενέργεια και.........πόρους για να καταλήξει ότι τέτοιες απόψεις έρχονται να διαστρέψουν το δημοκρατικό αίτημα, εκεί όπου η πολιτική κρίση εμφανίζεται ως επακόλουθο της οικονομικής κρίσης. Προδήλως πρόκειται είτε για μια νεοφασιστικού ή νεοναζιστικού τύπου προσέγγιση, που διατυπώνεται ως εθνική ανάγκη, η οποία δήθεν υπηρετεί την οικονομική αποτελεσματικότητα μέσω μιας απολιτικής εθνικής ενότητας, είτε για μια αμιγώς νεοφιλελεύθερη διαλεκτική, η οποία υποστηρίζει ότι τα οικονομικά προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με οικονομικά μέσα και αρχές, που δήθεν είναι αντικειμενικές και πρέπει να είναι απαλλαγμένα/απαλλαγμένες από πολιτικές σκοπιμότητες ή/και πολιτικούς ανταγωνισμούς.

Με δύο λόγια και οι δύο παραπάνω προσεγγίσεις τείνουν να αναπαριστούν το οικονομικό και διοικητικό φαινόμενο ουδέτερα και να υπαινίσσονται ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός και το πολιτικό κόστος των κυβερνήσεων που προκύπτει από τον κοινοβουλευτισμό, είναι η αιτία της διαφθοράς, της διαπλοκής, της κακοδιοίκησης, της παραοικονομίας και του εκχυδαϊσμού των κοινωνικών σχέσεων στην πατρίδα μας.   

Από την άλλη, μια μερίδα δημοκρατών πιστεύει ακριβώς το αντίθετο, έχοντας με το μέρος της την ιστορική εμπειρία της ανθρωπότητας και την επιστήμη. Εμείς λέμε ότι όλα αυτά τα νοσηρά και καταστροφικά για την κοινωνία και την οικονομία φαινόμενα, οφείλονται ακριβώς στην αντιδημοκρατική μορφή του (δήθεν) πολιτικού ανταγωνισμού στην Ελλάδα και στην εκτροπή του κοινοβουλευτισμού, μέσω ενός απαράδεκτου πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος πελατειακών δομών σε όλα τα επίπεδα της αντιπροσώπευσης, οικογενειοκρατίας, αδιαφάνειας, μαφιόζικου αποκλεισμού και ασφαλώς καλπονοθευτικών εκλογικών διαδικασιών. Οι δημοκράτες συμφωνούμε, μάλλον, στο ότι η εσωτερική διάσταση της σημερινής κρίσης οφείλεται στην σοβαρή νόθευση του πολιτικού ανταγωνισμού - καί μετά την μεταπολίτευση του 1974 -  και ασφαλώς στην αναδιοργάνωση και επέκταση του κράτους πατρωνίας μετά την χούντα