Ωστικό κύμα(;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ λέμε απ’ την αρχή, πωςθέλαμε να «θάψει» τους πολιτκούς μας η λαϊκή αντίδραση. Πολιτισμένα και χωρίςακρότητες. Να τους συνταράξει η οργή του κόσμου και να εισπράξουνό,τι…δικαιούνται. Σε δημόσιες εμφανίσεις τους, μέρες που είναι. Σε μορφήμυριόστομης ιαχής, που ξεσηκώνει συγκινεί και διεγείρει. Όχι με ΠΡΟ-ΚΑΤπαρεούλες, που χάνεται πριν βγει η φωνή τους.ΕΙΝΑΙ (οι πολιτικοί) βασικοίφορείς και αίτιοι του δράματος που εξελίσσεται σε τραγωδία. Δεν ψυλλιάστηκαν ταεπερχόμενα; Ένιωσαν δυνατοί με την ψήφο των........ οπαδών και άνετοι στη ζεστασιά τωνπαρατάξεων; Με τα κίνητρα και με την «ιδεολογία» τους, κατά κόμμα και, συνολικάσαν σινάφι, έκτισαν τα προνόμια τους, περιχαράκωσαν με την ατιμωρησία τουςαμαρτήσαντες κι έδωσαν «μάχη». Όπως την εννοούν, χρόνια τώρα. Κρατώντας μαχαίρικαι πεπόνι, αλλά με τη ματιά κολλημένη στο δισάκι των ψήφων. Χωρίς να αλλάζουνοπτικό πεδίο (ούτε να το διευρύνουν), μη δουν τα προβλήματα που θέριευαν,αυξάνονταν και πάνε να μας πνίξουν.
ΚΙ ύστερα, σήμερα τώρα;Καλύτερα να πάμε λίγες μέρες πριν, οπότε ακόνιζαν τη...γλώσσα τους για τα«πόθεν έσχες» και τους λογαριασμούς πολιτικών στην Ελβετία. Θόρυβος, σύγχυση,καυγάς, μεγάλα λόγια, φοβέρες και υποσχέσεις, μέχρι να κάνουν πίσω και να(ξανα)πέσει σιωπή και βουβαμάρα. Με τη Ν.Δ. να αρνείται αναφανδόν τον έλεγχομιας και δεν ανέχεται τη «ταπείνωση των πολιτικών» (!;) και τους λοιπούς νακάνουν την κορόιδα. Αυτά κι εκείνα κι άλλα πολλά που εξοργίζουν κουβαλώνταςστην πλάτη τους τα παλικάρια (και οι νιες), έσκασαν μύτη για δημόσιεςεμφανίσεις. Με ασπίδα τις ιερές στιγμές των Θεοφαν(ε)ίων. ΔΕΝ ήταν ώρα για γιουχάισμακαι…γιαούρτια κι ήταν σωστό να μην υπάρξουν. Δεν σεβάστηκαν (κάποιοι) τηνπαράδοση και ήταν λάθος. Ωστόσο, ήταν μια καλώς εννοούμενη ευκαιρία για μαζικήέκφραση δυσαρέσκειας. Σε τετ-α-τετ των περιχαρακωμένων και φυλασσόμενων μεντουζίνες χωροφυλάκων πολιτικών με τον ανώνυμο πολίτη. Θα’ πρεπε να νιώσουν έναωστικό κύμα να τους χτυπάει αλύπητα, θυμίζοντάς τους παλιές αμαρτίες καιτωρινές εμμονές τους στα ίδια. Αθροιστική φωνή συντονισμένων, φωνή λαού πουκαταλύει κάστρα, χωρίς κανόνια και πολεμίστρες. ΑΝΤΙ αυτού, είδαμεολιγάριθμους «θλιβερούς» μεμονωμένους, προπετείς και αγενείς, όσο να γίνειαναστάτωση στιγμιαία, αναποτελεσματική και ανίερη.