Οικονομολόγοι: Επιστήμονες ή Κλόουν;

Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΔιπλωματούχος οικονομολόγος των πανεπιστημίων Πειραιώς και Βρέμης/Γερμανία
Ο μέχρι προσφάτως νεοφιλελεύθερος Thomas Straubhaar, καθηγητής του πανεπιστημίου του Αμβούργου και πρόεδρος του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας, προέβλεψε το φθινόπωρο του 2008 το τέλος της οικονομικής κρίσης μέσα στους επόμενους μήνες. Σήμερα, έστω καθυστερημένα, αναγνωρίζει, πως «θα πρέπει να καταρρίψουμε το μύθο περί αποτελεσματικότητος των αγορών. Η μικροοικονομική τάση για κέρδος οδηγεί αναπόφευκτα σε μακροοικονομικό ναυάγιο». Πάλι καλά που δεν είπε πως για την παγκόσμια κρίση φταίνε οι τεμπέληδες και σπάταλοι Ελληνες. Αν βέβαια ήταν πιο ειλικρινής θα έπρεπε να πει, πως, «θα πρέπει να καταρρίψουμε τη θεωρία πως η οικονομική είναι επιστήμη, κι εμείς επιστήμονες». Ο συνάδελφός του από το πανεπιστήμιο της Κολωνίας, ο Felix Bierbrauer, είναι τουλάχιστον ειλικρινής αφού εμμέσως αποδέχεται ότι η οικονομική(τουλάχιστον η μακροοικονομική) δεν.......είναι επιστήμη, αναγνωρίζοντας, πως, «δεν μπορεί να περιμένει κανείς πολλά από την οικονομική επιστήμη. Η οικονομική δεν είναι φυσική επιστήμη». Τότε τι είναι; Οι αγορές κ. Straubhaar δεν επαγγέλλονται κάτι πέρα απ’ τακέρδη και γι αυτό δεν δεσμεύονται έναντι κάποιων και ούτε μπορεί κανείς νααπαιτήσει ευθύνη από τις αγορές, τις οποίες κανείς δεν έχει δει ποτέ. Οικαθηγητές είναι εκείνοι οι οποίοι επαγγέλλονται ότι είναι ειδικοί και ζητείταιη γνώμη τους. Επαγγέλλομαι (επάγγελμα) σημαίνει υπόσχομαι «Επαγγέλομαι» σημαίνει: ομολογώ, διαβεβαιώ, γνωστοποιώ, προσφέρομαιγια κάτι, υπόσχομαι (βλέπε Γή της Επαγγελίας), που έχει την ευρύτερη σημασία της υπόσχεσης-δέσμευσης, με τη μορφήμιας, κοινωνικά αποδεκτής, άτυπης πιστοποίησης, επωνυμίας ή ακόμη καιλειτουργήματος. Η έννοια αυτή, με την ίδια σημασία της υπόσχεσης-δέσμευσης καιομολογίας-μαρτυρίας, καθιερώθηκε αργότερα στα λατινικά (Professio) και μετέπειτα στις υπόλοιπες αγγλοσαξονικέςγλώσσες, βλέπε Profession, Professer,Beruf, κ.λ.π. Τη δεκαετία του 60,«επιφανείς» κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι, επηρεασμένοι από τους ξέφρενουςρυθμούς μεταπολεμικής ανάπτυξης «κατελήφθησαν αίφνης από ενθουσιασμό», όπως ηΠυθία και άρχισαν να προαναγγέλουν τον «Παράδεισο επί γης». Ποιος φοιτητήςοικονομικών των δεκαετιών 60-70 δε θυμάται τις γνωστές ανοησίες που γράφτηκανκαι ειπώθηκαν από διάσημους καθηγητές και νομπελίστες οικονομίας, πως δηλαδήβαδίζουμε ολοταχώς προς “την κοινωνίατης αφθονίας”, “της ευμάρειας για όλους”, “του λαϊκού καπιταλισμού”, “της ισότητας προς τα άνω”, “ του πολιτισμού του ελεύθερουχρόνου”, “του πολιτισμού των τέρψεων (La civilisation du loisir)” κ.λ.π.. Ποιος δε θυμάται τις θεωρίες πουυποσχόταν πως μετά τη δεκαετία του 80 η παραγωγικότητα θα έχει αυξηθεί τόσοπολύ ώστε θα εργαζόμαστε μόνο τρεις ημέρες τη βδομάδα από πέντε το πολύ ώρεςτην ημέρα!Σε συνέντευξή του στουςΦαϊνάνσιαλ Τάϊμς λίγο πριν το θάνατό του, ο εν ζωή προφήτης της λεγόμενης“κοινωνίας της αφθονίας”, καθηγητής Γκαλμπρέϊθ, αναγνωρίζοντας τη χρεοκοπία τωναπόψεω