οι ψυχές μας είναι φτιαγμένες από ασυμπίεστο υλικό

γράφει ο Αγγελος Αγγελίδης

Οδυνηρή και ανελέητη απάτη εξελίσσεται η προσχεδιασμένη και μεθοδευμένη εξαπάτηση που επιχειρείται για να ενοχοποιηθεί και ο τελευταίος ίσως τρόπος αντίστασης του λαού. Η αντίσταση, ενός λαού που εγκαταλείφθηκε από εκείνους που έπρεπε να βρίσκονται πρώτοι στα χαρακώματα για τα λαϊκά συμφέροντα και για την προστασία και του...... εισοδήματος αλλά ακόμη περισσότερο της αξιοπρέπειάς του.
Εκείνου του πολίτη που ξυπνά καθημερινά με το ξυπνητήρι στο κεφάλι και πίνει όρθιος τον πρωϊνό του καφέ. Η βιασύνη μεγάλη να προλάβει το αυτοκίνητο της εταιρίας που θα τον μεταφέρει στον χώρο δουλειάς ή να χτυπήσει έγκαιρα την υπηρεσιακή κάρτα. Οι πολίτες που γίνονται ψυχροί κι αναίσθητοι απέναντι στα παιδιά τους και στα μωρά τους ακόμη. Με φωνές και ένταση τα ξυπνούν απ΄ τον πρωϊνό ύπνο και με συνοπτικές διαδικασίες τα οδηγούν και τα εγκαταλείπουν σε μια παγω-μένη σχολική αυλή αφού τα ξεγελάσουν με ένα σχεδόν υποκριτικό βιαστικό φιλί. Το στοργικό γλυκό φιλί που αν και φαίνεται το μόνο απείραχτο που απέμεινε ανεξέλεγκτο στη ζωή του λαού ίσως κι αυτό να έχει επηρεαστεί τελευταία.
Ο λαός ποτέ δεν υπήρξε απατεώνας. Ο λαός μας αν εμφάνισε περι-πτώσεις που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το δημόσιο χρήμα ή τις δημόσιες υπηρεσίες είναι απόλυτα σίγουρο πως κάποια στιγμή μυήθηκε περίτεχνα σε τούτο. Σ΄ όλα τα σχολεία και τα βιβλία του κόσμου τα μικρά παιδιά ακούν και διαβάζουν για τις αρετές της ειλικρίνειας, της εντιμό-τητας, της νομιμότητας, της δικαιοσύνης, της υπακοής, του σεβασμού, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης. Ετσι σφυρηλατείται η ανθρώπινη παιδική ψυχή και έτσι μεγαλώνει.
Πώς όμως αργότερα αυτή η καλλιέργεια χάνεται; Γιατί τα πράγματα αλλάζουν και εμφανίζονται οι αποκλίσεις και οι όποιες παραβατικές συμπεριφορές; Πιστεύω την πετυχημένη απάντηση στο ερώτημα αυτό να την δώσουν κάποιοι πιο ειδικοί από τις δικές μου γνώσεις. Εδώ το μόνο που θα μπορούσα να πω από τις εμπειρίες μου είναι πως όσο οι ηλικίες μεγαλώνουν τόσο αλλάζουν τα μαθήματα της κοινωνίας και τα διδάγ-ματα. Στην ελληνική κοινωνία της τελευταίας εικοσιπενταετίας θυμάμαι πως άλλαξαν κατά πολύ τα προαπαιτούμενα του πετυχημένου πολίτη.
Για να είσαι πρώτος και πετυχημένος πρέπει να είσαι όχι έξυπνος αλλά ¨ξύπνιος¨. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι αετονύχης δηλαδή διπλωμάτης, που σημαίνει ότι μπορείς να ελίσσεσαι και να χειρίζεσαι καλά τις καταστάσεις αδιαφορώντας από πού άρχισες και με ποιες συμφωνίες και υποσχέσεις και με ποιους συνεργάτες. Βλέπεις μόνο το στόχο που είναι η ατομική και προσωπική σου προβολή και ικανοποίηση παρα-βλέποντας ψυχρά τη μοίρα και την τύχη των αρχικών συντρόφων σου. Θυσιάζεις τη συλλογικότητα μπροστά στην ατομική ευκαιρία. Αυτές οι συμπεριφορές ούτε τιμωρήθηκαν ούτε στοχοποιήθηκαν ποτέ, αντίστροφα έγιναν σχεδόν τα νέα κοινωνικά πρότυπα.
Σε ένα τέτοιο σχολείο συνεχίζουν το σφυρηλάτημα της συνείδησης οι νέοι μας και αναθεωρούν όσα τους έμαθε ο απλός δάσκαλος. Πολλά τα παραδείγματα της αποδεδειγμένης διαπλοκής, των κα