Οι γνωστοί, τα γνωστά και οι γλοιώδεις

Του Δημήτρη Α. Γιαννόπουλος
Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία της επίθεσης του καθεστώτος των διαπλεκομένων εναντίον της ελληνικής κοινωνίας. Οι γνωστοί βομβαρδίζουν τους Έλληνες με τα γνωστά προπαγανδιστικά και κυβερνητικά όπλα τους, ενώ ένας συρφετός γλοιωδών υποκειμένων θέτει για άλλη μια φορά διλήμματα του τύπου «θα σου κάνω μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς»: «Θα κάνουμε ό,τι μας....... ζητάνε ή θα ακολουθήσουμε εξαντλημένοι όπως είμαστε δρόμο άγνωστο και κακοτράχαλο;»[Το Βημα 27/1/2012].

Τι μας ζητάνε ακόμη; Ποιοι ακριβώς μας το ζητάνε; Γιατί μας το ζητάνε; Με ποια νομιμοποίηση το απαιτούν; Ποιος τους επέστεψε να επιβάλουν καθεστώς συμμόρφωσης σε μια κοινωνία, με πολεμικό τρόπο και με τη λογική της παράδοσης άνευ όρων; Ποιος καλεί τους Έλληνες να παραδοθούν και σε ποιους; Μα, ποιος άλλος, οι γλοιώδεις αυτού του τόπου, τα ανθρωπάκια που περιγράφουν το δικό τους δράμα ομολογώντας δήθεν συνεσταλμένα: «…ως διαχειριστές του αποδειχθήκαμε χείριστοι. Έτσι φθάσαμε στο τέλος ενός δρόμου εξαντλημένοι και εξαρτημένοι από την βοήθεια των άλλων». Επί ποιου πράγματος υπήρξαν «χείριστοι διαχειριστές»; Μα, σε ένα «μικρό κομμάτι του κόσμου [όπου] «αν ήμασταν μόνοι μας… θα είχαμε μια ελπίδα να τον αλλάξουμε καταπώς θέλαμε και καταπώς νομίζαμε»!!

Δεν πιστεύω να θεωρούν ολόκληρο τον ελληνικό λαό «διαχειριστή»; Μάλλον για τον εαυτό τους ομιλούν, εκ μέρους ασφαλώς του πολιτικού συστήματος και της μεγαλοεπιχειρηματικής τάξης των διαπλεκομένων, οι οποίοι συνδιαμορφώσαν το καθεστώς που χρεοκόπησε. Άκου «διαχειριστή»! Σκέψου που φτάσαμε! Η λαϊκή κυριαρχία και η κρατική ανεξαρτησία, για την οποία χύθηκε μπόλικο αίμα σε αυτόν τον τόπο, να εξισώνονται με την «διαχείριση», ενός «μικρού μόνον κομματιού του κόσμου».

Έτσι έβλεπαν πάντα τον εαυτό τους αυτοί, στους οποίους εμπιστευόσουν μέσω της ψήφου σου, την ζωή σου, την αξιοπρέπεια σου και το μέλλον των παιδιών σου…διαχειριστικά! Και μάλιστα σαν κάποιοι άλλοι να τους είχαν εμπιστευτεί την διαχείριση και όχι εσύ. Σε αυτούς τους «άλλους» απολογούνται και με αυτούς διαβουλεύονται για το δικό τους μέλλον και όχι ασφαλώς για την πρόοδο και ευημερία του ελληνικού λαού ή έστω του εκλογικού σώματος! Τα πράγματα πλέον είναι σαφή: οι «διαχειριστές» μας αποδέχονται ότι υπήρξαν «χείριστοι» και ζητούν άλλη μια (τελευταία) ευκαιρία από τους πάτρωνές τους για να πράξουν όλα όσα απαιτούνται, ώστε να παραμείνουν στη διαχείριση της χώρας και των κοινών.

Δεν θα έκανα ζήτημα, εάν δεν γνώριζα ότι αυτό αποτελεί το μετέωρο βήμα του καθεστώτος – και όχι του «Βήματος» - και τη γραμμή συνδιαλλαγής της συγκυβέρνησης με τους ποικίλους δανειστές της χώρας και τις δυνάμεις, που έξω από κάθε έννοια εθνικού ή διεθνούς δικαίου, ανέλαβαν να μας «σώσουν» από τον κακό μας εαυτό, επιβάλλοντας όρους στο πνεύμα άλλοτε του επικυρίαρχου και άλλοτε του κατακτητή. Και άλλοι χρεοκόπησαν, αλλά έτσι δεν συμπεριφέρθηκαν!! Πουθενά στην ΕΕ δεν διαπιστώνεται τέτοια στάση από την αστική τάξη χώρας-μέλους της