Οι ιδιοκτήτες των Θεσμών

Γράφει ο Γεώργιος Καρανάσιος Από πολλούς ακούγεται το εύλογο ερώτημα:ποια είναι η λύση για τη σημερινή ελληνική κρίση; Η διαμαρτυρία, η περιγραφή της κατάστασης, η κριτική στους άλλους, η παλαιοκομματική πολιτική συνταγή με ακατάλληλα πολιτικά υλικά, το κάψιμο της βουλής και το ξύλο στους πολιτικούς, το άραγμα στο καναπέ, η τρόικα, μία νέα πολιτική;Καταρχάς πέρα από την τεχνητή κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και της εξουσίας των Αγορών, που επηρεάζει όλες τις χώρες, η Κρίση, ιδιαίτερα για τη δική μας χώρα, είναι κατά βάσει θεσμική, με ρίζες απλωμένες και σε άλλα......επίπεδα ( αυτοτροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος ) σε βάθος χρόνου. Άρα το πρόβλημα πρέπει να επικεντρωθεί στους θεσμούς της Δημοκρατίας και στην εφαρμογή τους - πολιτικό το πρόβλημα. Κατά δεύτερον και εξίσου σημαντική με την πρώτη διαπίστωση, αφ΄ όσον η κρίση είναι πολιτική, πρέπει να εστιασθεί σε μία αρχή: όταν γνωρίζεις την αιτία, ή τις αιτίες σε ένα πρόβλημα έχεις τη μισή λύση του προβλήματος. Η άλλη μισή ανήκει στο σχεδιασμό και στην οργάνωση. Μερικοί υποστηρίζουν, συνειδητά, ή παραπλανητικά, ότι η κρίση είναι η συσσώρευση χρέους, δίνοντας διαστάσεις οικονομικές με περαιτέρω αναλύσεις περί ανάπτυξης, παραγωγικότητας, επιχειρηματικότητας, κ.λ. Αν πράγματι, η ελληνική κρίση ήταν μόνο το χρέος ( αιτία ), σε τυχόν υποθετικό μηδενισμό του χρέους οι θεσμοί – τα στηρίγματα της Δημοκρατίας μας δεν θα άφηναν στη συνέχεια περιθώρια για νέα κρίση. Ακόμη και εκείνοι, που θέτουν ως βασική αιτία την οικονομική κρίση και η παραπάνω υποθετική λύση πραγματοποιηθεί, καταλήγουν και αυτοί, στο ίδιο συμπέρασμα, ότι, από την επαύριον το χρέος θα τρέχει πάλι αρνητικά. Άρα το πρόβλημα, κατά ανάγκη, εστιάζεται στους θεσμούς του συστήματος, που το ίδιο δημιούργησε. Αυτοί και γεννούν και αναπαράγουν την κρίση – το πρόβλημα. Αυτοί είναι τα στηρίγματα της Δημοκρατίας σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία. Σχηματικά, οι σημερινοί θεσμοί, που δεν ανταποκρίνονται, θυμίζουν «διάτρητο τσουβάλι» που «έχει τρυπηθεί» από τους «ποντικούς, φύλακες» του συστήματος εξουσίας και το «περιεχόμενο» έχει περιέλθει σ΄ αυτούς. Ό,τι και να ριχθεί στο εσωτερικό του, για να αντισταθμίσει την κατάσταση, αυτό θα χαθεί. Οι ¨φύλακες¨ ελέγχουν με σχετική ευκολία περιεχόμενο και αλλαγή. Άρα οι υπάρχοντες θεσμοί, είναι προσαρμοσμένοι στο σημερινό σύστημα εξουσίας, να επιβιώνουν, να ελέγχουν και να ιδιοποιούνται τα πάντα.Σύμφωνα με την προαναφερόμενη αρχή, «όταν γνωρίζεις τις αιτίες του προβλήματος, έχεις και τη μισή λύση», οι διάτρητοι, διαβρωμένοι και αναποτελεσματικοί θεσμοί ( αιτίες και κακοδαιμονία) επιβάλλεται να αλλάξουν, να βελτιωθούν και να ενισχυθούν. Το πρόβλημα βρίσκεται εδώ. Για κάποιους πολιτικάντηδες σταματάει εδώ το πρόβλημα. Περιγράφουν την κρίση, βαπτίζουν κρίση το αποτέλεσμα της κρίσης, όχι τα γενεσιουργικά αίτια, θεωρούν το συντεχνιακό συμφέρον υπεράνω οποιασδήποτε σκέψης και λογικής, θέτουν διπολικά διλλήματα και συνθήματα παραπλανητικά, κάνουν σημαία τη συλλογική ευθύνη ( μαζί τα φάγαμε, όλοι φταί