Ο Υστεροκαπιταλισμός και η Νέα Ταξική Πάλη

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Από οικονομική άποψη, οι εργάτες πρέπει να θεωρούνται σαν πραγματικές μηχανές, που προσφέρουν μια ορισμένη ποσότητα παραγωγικών δυνάμεων κι απαιτούν, σαν αντάλλαγμα, ορισμένα έξοδα συντήρησης, για να μπορούν να λειτουργούν με κανονικό και συνεχή ρυθμό» Gustave de Molinari (1819-1912) Όταν στιςαρχές του πρώιμου βιομηχανικού καπιταλισμού του 19ου αιώνα, ο αυτοαποκαλούμενος φιλελευθεριστήςοικονομολόγος Molinari,έγραφε πως “θα πρέπει να θεωρούμε τους εργαζόμενους μηχανές” και ο Βρετανόςπάστορας T.Malthus(1766-1834),πως, “ Θα πρέπει να δώσουμε στο λαό να καταλάβει πως εκείνος ο ίδιος είναι ηκύρια αιτία της .........αθλιότητάς του”, έθεταν τις βάσεις της ταξικής πάλης τηςολιγαρχίας ενάντια στους προλετάριους. Παρά τα όσα λέγονται, η οικονομικήολιγαρχία ήταν εκείνη που ξεκίνησε την Ταξική Πάλη και όχι οι προλετάριοι, οιοποίοι όφειλαν να οργανωθούν για να προασπίσουν τη ζωή τους και τη ζωή τωνπαιδιών τους. Η οργανωμένη αντίσταση του βιομηχανικού, κυρίως, προλεταριάτου,ήταν εκείνη η δύναμη που οδήγησε σε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και σε μιασχετική ευημερία.
Σήμερα, μετάαπό ένα διάλειμμα ανάπαυλας, βρισκόμαστε πάλι μπρος σε μια νέα αντεπίθεση τηςνέας οικονομικής ολιγαρχίας, της χρηματιστικής αυτή τη φορά, ενάντια, όχι μόνοπρος τους εργαζόμενους αλλά και ενάντια στη μεσαία αστική τάξη. Ο John Gray(1948-), Βρετανός καθηγητής στο LSE, σαν γνήσιος εκφραστής τουνεοφιλελευθερισμού, γράφει πως «μπορεί η μεσαία αστική τάξη να συνέβαλε στηνκαθιέρωση της δημοκρατίας και του καπιταλισμού, αλλά σήμερα μας κοστίζει πολύκαι ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να της εγγυηθεί το σημερινόβιοτικό επίπεδο και στο άμεσο μέλλον». Σε απλά ελληνικά, θα μπορούσε να πει «οιαράπηδες έκαναν τη δουλειά που τους ανατέθηκε, οι αράπηδες μπορούν τώρα να πάνεστο σπίτι τους». Τη θέση τωναράπηδων την έχουν πάρει σήμερα άλλοι, λιγότεροι, που κοστίζουν λιγότερα καικάνουν τη δουλειά καλύτερα. Είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος, οι διαμορφωτέςτης λεγόμενης κοινής γνώμης, επίορκοι «δημοσιογράφοι» και καιροσκόποι«επιστήμονες» της αρπαχτής. Αυτοί αποτελούν πλέον τη νέα ραχοκοκαλιά τουσυστήματος και όχι η μεσαία τάξη.Είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν κληθεί να πείσουντους εκκολαπτόμενους νεόδουλους, πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο καλύτεροςεκφραστής των συμφερόντων τους. Διότι καθώς λένε, όταν οι πλούσιοι γίνουνπλουσιότεροι, σαν νέοι Σαμαρείτες, θα ρίξουν και κανένα ψίχουλο στουςπεινασμένους νεόδουλους. Το αν οι ελεύθεροι πολίτες, που στήριξαν μέχρι σήμερατο σύστημα, γίνουν επαίτες υπήκοοι, τους είναι αδιάφορο. Σημασία έχει ναεπαληθευτεί ο φιλόσοφος της κυριαρχίας των ισχυρών του κόσμου, ο Νίτσε, πουέγραφε: «Ο Ζαρατούστρα είναι ευτυχισμένοςπου επιτέλους τέλειωσε η πάλη των τάξεων και πως, τώρα πια, έρχεται ο καιρόςτης κυρίαρχης τάξης του μέλλοντος, πουοφείλει να υποκαταστήσει το Θεό και να δημιουργήσει τη βαθιά κι απόλυτηεμπιστοσύνη, έναντι εκείνων που είναι υποταγμένοι».Ηδη, όπως γράφει, το περιοδικό των εκα