Ο Τυφλός Χειρουργός

 Γράφει ο ΤυχαίοςΕίναι της μόδας η χρησιμοποίηση από ημεδαπούς και αλλοδαπούς ειδήμονες και αξιωματούχους, του παραδείγματος με τον περίφημο "ασθενή"-Ελλάδα που πρέπει να "πάρει το φάρμακό του". Κάποιοι δε, με πολύ στόμφο είναι η αλήθεια, μεταχειρίζονται και πιο μπρούτες σκηνές του ιατρικού χώρου προκειμένου να αναπαραστήσουν εναργέστερα την οικονομική κατάσταση και την αναγκαία θεραπεία. -Πρέπει να κόψουμε λίπος, λένε. Ως "λίπος" προφανώς θεωρούν κάθε αντιπαραγωγική δαπάνη του δημοσίου και ως "μυικό ιστό" συμπληρώνω εγώ θα ορίζαμε εκείνο το κομμάτι της οικονομίας που παράγει εισόδημα.Στην παρούσα φάση όμως και για να αξιοποιήσουμε το παράδειγμα προς τέρψη της θλιβερής μας εικόνας, έχει....... ενδιαφέρον να δούμε ποιος και πως επιλέγει το είδος της θεραπείας και επιβάλλει την εφαρμογή της από τον ασθενή.Αρχικά, ο χειρουργός- Πρωθυπουργός συχνά-πυκνά έβγαινε από το χειρουργικό θάλαμο για να μας κάνει ανακοινώσεις:-Ο ασθενής ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση όταν τον ανέλαβα, αλλά τον έσωσα και συνεχίζω την επέμβαση! Μας ανήγγειλε ο θεράπων ιατρός μας.Κι εμείς οι "λοιποί συγγενείς" τον πιστεύαμε και μακαρίζαμε εαυτούς και αλλήλους που ευτυχώς προλάβαμε τα χειρότερα.Μετά όμως η κατάσταση άρχιζε να μας βάζει σε υποψίες. Ο χειρουργός αντί να βρίσκεται εντός του χειρουργείου, περνούσε ολοένα και περισσότερο χρόνο με τους συγγενείς στον προθάλαμο. Ενίοτε έφευγε και εκτός του Νοσοκομείου, πότε για κανό, πότε για ταξιδάκι -ιατρικό πάντα - και πότε για να δώσει συνέντευξη τύπου. Επικαλούνταν κούραση, διαβουλεύσεις με ξένους καθηγητές ιατρικής για το πρόβλημα ή ακόμη και επεξεργασία μιας νέας θεραπείας. Πολλές φορές επικαλούνταν και διαφωνίες με την ομάδα του ή αποχωρήσεις συνεργατών του. Κάθε φορά όμως που έβγαινε με την πράσινη μπλούζα και τη μάσκα από το χειρουργείο, όλοι πέφταμε πάνω του για να μάθουμε νεώτερα:-Μην ανησυχείτε καθόλου! Εγώ και η ομάδα μου ξανασώσαμε τον ασθενή! Μας διαβεβαίωνε.-Μα, γιατρέ, δεν είχε σωθεί εδώ κι ενάμιση χρόνο που ξεκίνησε η επέμβαση;-Και βέβαια είχε σωθεί. Αλλά ξέρετε πως είναι αυτά. Κάτι επιπλοκές από εδώ, κάτι αιμορραγίες από εκεί, είχα και κανά δυο ατυχίες με τους βοηθούς μου, δεν μας αφήνουν να ολοκληρώσουμε τη θεραπεία. Αλλά να ξέρετε ότι τον σώζουμε κάθε μέρα! Κι αυτό είναι καλό! Δεν είναι;Μουδιασμένοι οι συγγενείς, κουνούσαμε με ανακούφιση το κεφάλι. -Ε, για να το λέει ο γιατρός έτσι θάναι...Εν τω μεταξύ, διάφοροι συνεργάτες του γιατρού έβγαιναν στον προθάλαμο και διαβεβαίωναν με τη σειρά τους πως ο ασθενής θα βγει όπου νάναι από το χειρουργείο. Και όποιος τους αμφισβητούσε, τον κατηγορούσαν ως κινδυνολόγο, Κασσάνδρα ή άσχετο.Κάποιοι από τους συγγενείς βεβαίως, που σταυροκοπιόντουσαν τακτικά, πρότειναν να πάρουν τον άνθρωπό τους από το Νοσοκομείο και να τον πάνε σε κανά Μοναστήρι, να του δώσουν κανά βοτάνι που είχαν ακούσει ότι κάνει καλό. Άλλοι συγγενείς συνιστούσαν γιόγκα. Τι να πουν κι αυτοί στην απελπισία τους. Ή στην κουτοπονηριά τους. Κάποια στιγμή ο γιατρός κι ενώ την προηγούμενη μέρα είχε για άλλη μια φορά διαβ