Ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω…

Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Ο μίτος της Αθλιότητας ξετυλίγεται σιγά -σιγά...
Πρώτα μάθαμε τις μυστικές διαβουλεύσεις Στρος Καν - Γ. Παπανδρέου... Το θέμα συζητήθηκε όσο συζητήθηκε, και χάρη σε όσους επιθυμούν να καλλιεργούν τη κοντή μνήμη, περίπου ξεχάστηκε...
Τώρα, μαθαίνουμε ότι ο κ. Μπαρόζο, η νέα «Φρειδερίκη» όπως προσφυώς άκουσα να τον χαρακτηρίζει χτες (13/5) στην εκπομπή «ενικός» ο κ. Χατζηνικολάου, διόρισε κατ' ουσίαν το 2012 ως μεταβατικό πρωθυπουργό της Ελλάδας τον κ. Λουκά Παπαδήμο, με την ψήφο Ελλήνων βουλευτών, που είχαν την ψευδαίσθηση ότι ήταν αυτοί που «ενέκριναν» τον διορισμό του. Αλλά βεβαίως, οι..... κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες της Μνημονιακής Περιόδου, κατηγορούνται ότι ψήφισαν Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα και Εφαρμοστικούς Νόμους, χωρίς να γνωρίζουν καλά – καλά τι ψηφίζουν, διότι πολύ απλά, όλοι αυτοί οι νόμοι, εκατοντάδων σελίδων ο καθένας τους, εισήχθησαν στη Βουλή προς συζήτηση και ψηφοφορία με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, με διαθέσιμους χρόνους απαγορευτικούς για μια απλή έστω ανάγνωση, και επομένως, στη περίπτωση της υπερψήφισης της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν έκαναν και κάτι το απολύτως ξένο προς αυτούς.

Όμως, εκείνο το «επεισόδιο» στις Κάννες, εκτιμώ πως κρύβει (επί του παρόντος) και άλλες «λεπτομέρειες» που βρίσκονται στην «ουρά αναμονής» προς ανάδυση στην επιφάνεια.
Διότι ΜΕΤΑ το «επεισόδιο» εκείνο, του διορισμού του κ. Λουκά Παπαδήμου, ΠΟΛΛΑ ΆΛΛΑΞΑΝ.
Δεν άλλαξε μόνο ένας κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός (ο Γ. Παπανδρέου), μα επίσης άρχισε να αλλάζει και ο κ. Σαμαράς όντας τότε στην αντιπολίτευση...
Τυχαίως; Θα φανεί…
Θυμόμαστε πιστεύω όλοι ότι αρκετά πριν τις εκλογές του Μαΐου - Ιουνίου του 2012, και πάντως με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας στη κυβέρνηση Παπαδήμου, άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες αντιμνημονιακές «κόκκινες γραμμές» του κόμματος αυτού και του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργού, για να φτάσουμε τελικώς στο ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ...
Πίστευα ότι η Ιστορία της Μαύρης Μνημονιακής Περιόδου, στις λεπτομέρειές της, θα γράφονταν κάπως πιο αργά, όμως, βλέπω, ότι κάποιοι βιάζονται να τις αποκαλύψουν από τώρα. Και ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο, πως οι αποκαλύψεις και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, ήρθαν ΑΠΟ ΕΞΩ...
Όταν όμως ο ρυθμιστής του παιχνιδιού είναι ο εξωτερικός παράγων, τότε, ίσως κάποιοι, δεν θα πρέπει να αισθάνονται καθόλου ήσυχοι... Άλλωστε ποτέ οι εξωτερικοί παράγοντες, όπου της Γης, και σε οποιαδήποτε χώρα, δεν είχαν κανένα απολύτως ενδοιασμό να «καίνε» «φίλους» όταν πια δεν τους ήταν τόσο χρήσιμοι, και να προσεταιρίζονται πρώην εχθρούς τους, και ενίοτε, να συνάπτουν μαζί τους νέες «συμμαχίες», κάνοντάς ακόμη και κάποια χατίρια, όταν επρόκειτο να διασφαλίσουν σημαντικότερα γι’ αυτούς διακυβεύματα.
Ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω…
Και κάτι τελευταίο : η παραπάνω παρέμβαση Μπαρόζο, πιστοποιεί αυτό που ισχυριζόμαστε κάποιοι (ή πολλοί;) : πώς η Ελλάδα δεν είναι αποικία χρέους, όπως διατείνονται ορισμένοι, μα αποικία με τα όλα της. Διότι μόνο σε μια αποικία «με τα όλα της», μπορεί ένας επίτροπος να αλλάζει ένα πρωθυπουργό σε μια χώρα – μέλος της Ευρώπης, να διορίζει ένα άλλο, και να δρομολογεί επί της ουσίας τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις.