Ο Ευρωσκεπτικισμός οδηγεί σε αυθεντικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας!

Ευρωσκεπτικισμός και αν σας τρομάζει ο όρος πείτε τον Αναθεωρητισμό ή αντιμνημόνιο… είναι το ίδιο και το αυτό!Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου

Μπορούμε να δούμε καθαρά ότι το Αντιμνημόνιο ήταν μια πρόχειρη ad hoc αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας, που όμως βοήθησε τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί στο εσωτερικό ένα ισχυρό Ευρώ αναθεωρητικό ρεύμα παράγωγης σκέψης και ιδεών. Ποιος άραγε μπορεί να πει ότι....... δεν είναι πλούτος όλες αυτές οι νέες ιδέες;
Μπορούμε ακόμη να δούμε ότι η κοινωνία αποκτώντας ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, συγχρονίζεται με την εποχή της βαδίζοντας στα χνάρια των ανεπτυγμένων κοινωνιών της δύσης. Στα Βήματα χωρών που αν μη τι άλλο συνομιλούν εσωτερικά και έχουν κριτική διάθεση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ψηφίζουν, κάνουν δημοψηφίσματα, επιλέγουν και προχωρούν με γρήγορα ή πιο αργά βήματα κατά περίπτωση. Αντίθετα στην Ανατολίτικη Ελλάδα του τελευταίου αιώνα καλλιεργήθηκε μια βάρβαρη «εκσυγχρονιστική» προσέγγιση που στέρησε την χώρα από ιδέες .Βιώσαμε ως χώρα μια βίαιη προσπάθεια εξομοίωσης με κάποιο…ιδεώδες. Κι όλο αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο τον είδαμε ως μέσο συμμέτοχης σε κάποιο σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα.Σαν ιδεολόγημα όλος αυτός ο τρόπος σκέψης γεννήθηκε στην Τουρκία του Κεμαλ Αττατούρκ και πέρασε το Αιγαίο. Θα το ονομάσουμε “το σύνδρομο του Κεμαλ” και περιγράφοντας το -ως αναλυτικό εργαλείο- θα πούμε ότι ο Κεμάλ Ατατουρκ επέλεξε στις αρχές του 20 αιωνα να οδηγήσει την χώρα του στην δύση με κάθε κόστος. Ήθελε να την εκσυγχρονίσει. Στο προσπάθεια αυτή έγιναν θηριωδίες σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Όμως η Τουρκία δεν κατάφερε ποτέ να γίνει πιστό Δυτικό αντίγραφο όπως επιθυμούσαν οι τότε Τούρκοι εκσυγχρονιστές. Όσο και προσπάθησε δεν γεφύρωσε το ψυχικό χάσμα μεταξύ ανατολής και Δύσης.Στο τέλος για να κλειδώσουν τουλάχιστον αυτή την πορεία προς την δύση έβαλαν στο παιχνίδι το παρακράτος και τον στρατό. Δημιούργησαν ένα απίστευτο κράτος διαπλοκής εξουσιών – χρήματος και αυτό αναπαραγόμενης διεφθαρμένης ελιτ και μια Τουρκία σε υπανάπτυξη και έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά πολύ πλούσια σε μεγάλα έργα βιτρίνας και επαίτης στην πόρτα της ευρώπης. Ώσπου εμφανίστηκε ο Τ. Ερντογάν για να επαναφέρει την Τουρκία στα ίσια της. Σε απόλυτη σύγκρουση με αυτό που λέμε βαθύ κράτος, με όλους του ευρωπαϊστές, εκσυγχρονιστές και τα λοιπά παράσιτα της τούρκικης οικονομίας. Σήμερα η Τουρκία είναι η τέταρτη παγκοσμίως αναπτυσσόμενη οικονομική δύναμη γεμάτη αυτοπεποίθηση και χωρίς να ζορίζεται να μπει στην Ευρώπη! Αυτό το σύνδρομο του Κεμάλ χτύπα διαχρονικά -και σήμερα πιο πολύ από ποτέ- τους Έλληνες «μεταρρυθμιστές»!Στην βάση του το ιδεολόγημα τους προϋποθέτει ότι η χώρα μας είναι δεύτερο τριτο κλασάτη και οφείλει να εκσυγχρονιστεί ώστε να μετέχει σε αυτόν το σκληρό πυρήνα της δύσης με κάθε κόστος. Βασισμένοι σε αυτό θα αποδέχονται και τις ακρότητες του Μνημονίου που τις χωνεύουν είτε ως μεταρρυθμίσεις είτε ως εκσυγχρονισμό. Στην πράξη όμως είναι βαρβαρότητα χωρίς τέλος και χωρίς λόγο! Μια βαρβαρότητα που κρατά πολλές δεκαετίε