Ο Δήμος της Αθήνας, οι αναγκαίες ριζικές αλλαγές και τα κατάλληλα πρόσωπα

Του Πέτρου Τρουπιώτη
O Δήμος της Αθήνας, είναι ένας τεράστιος μηχανισμός, μι «επιχείρηση» πολύ μεγάλη, τεράστια, για τα ελληνικά δεδομένα. Και όχι μόνον τεράστια, αλλά είναι και μια επιχείρηση άρρωστη, όπως είναι σαφές όχι μόνον στους δημότες της πόλης αλλά και σε οσους κατά καιρούς κινούνται σε αυτή. Με μηχανές παλιές, με κουρασμένο και πιθανόν ανεκπαίδευτο προσωπικό, με κακό σύστημα λειτουργίας, με λάθος κατανεμημένο προσωπικό, με οικονομικά προβλήματα κάθε είδους ( από λάθος διαχείριση έως....... κακοδιαχείριση και «λαμογιες» κάθε είδους) και κυρίως , έναν μηχανισμό προσανατολισμένο σε λάθος στόχους , σε λάθος κατευθύνσεις , με λάθος προτεραιότητες. Αυτός ο μηχανισμός , που παρά τα «μεγάλα λογία» λίγο πριν κάθε εκλογή, καταρρέει όλο και περισσότερο, χρειάζεται όχι απλώς ένα λίφτινγκ, αλλά μια ριζική ανακαίνιση. Για να μην πω ότι χρειάζεται γκρέμισμα και από την αρχή ξαναχτισθώ με νέες δομές και δεδομένα. Η διοίκηση του συγκεκριμένου δήμου , του συγκεκριμένου αρρώστου μηχανισμού , μπορεί να γίνει μόνον με δυο τρόπους. -- Ο πρώτος είναι με την συντήρηση του , με λίγα «φτιασιδώματα», με αντικατάσταση ορισμένων λάθος τμημάτων με νέα ( όχι απαραίτητα σωστά..) και η συνέχιση της λειτουργίας τους , έστω έτσι στα όρια του, ΙΣΑ –ΙΣΑ , να μην καταρρεύσει. Αυτό εξάλλου γίνεται , λίγο έως πολύ, τις τελευταίες δεκαετίες στον δήμο. Οι μεγάλες αλλαγές αφορούν κυρίως το ποια ομάδα αναλαμβάνει την εξουσία στους μηχανισμούς και το ποιοι κυριαρχοπυν στις θέσεις «ευθύνης» και ενδιαφέροντος… Και η εκάστου κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τον δήμο της πρωτεύουσας , μόνον λίγο πριν και κυρίως λίγο μετά τις δημοτικές εκλογές , μια και τότε μπορεί να αξιοποιήσει την όλη κατάσταση πολιτικά. Εξάλλου και τα κόμματα της εκάστου αντιπολίτευσης. ---Ο δεύτερος είναι με την ριζική αλλαγή των δεδομένων στο δήμο. Με την επανεξέταση όλων των δήμων του , την αξιολόγηση όλου του προσωπικού και την ΝΕ κατανομή του και κυρίως με την αλλαγή της κεντρικής φιλοσοφίας του και της κατεύθυνσης του. Με το να βάλει στο κέντρο των σχεδιασμών του τις ανάγκες των πολιτών και της πόλης και όχι των υπαρχόντων μηχανισμών στον δήμο και των λόμπι πολίτικων και άλλων στην πόλη. Και βέβαια, όπως είναι σαφές , ο δεύτερος τρόπος διοίκησης είναι αυτός που έχει ενδιαφέρον για τους πολίτες. Αυτός που θα έπρεπε να έχει εφαρμόσει στον δήμο της πρωτεύουσας εδώ και δεκαετίες. Αυτός που μπορεί να δώσει ανάσα στην πόλη και τους κατοίκους της. Ο δεύτερος αυτός όμως τρόπος προϋποθέτει, δήμαρχος ( και συνεργάτες του) με συγκεκριμένες γνώσεις περί την διοίκηση, πείρα σε θέματα όχι μόνον μάνατζμεντ αλλά και αυτοδιοίκησης, αποδεδειγμένη διάθεση για δράση στον τομέα αυτό και αποτελεσματικότητα Και επίσης προϋποθέτει άνθρωπο(ους)με φιλοδοξίες. Γιατί οι φιλοδοξίες αποτελούν μια κινητήριο δύναμη που σε συνδυασμό με τα προηγούμενα μπορούν να φέρουν «επαναστατικά» αποτελέσματα. Να αλλάξουν τα πάντα προς κέρδος των αθηναίων και της Αθήνας. Γι αυτό και ο κατά τα αλλά συμπαθής, νεαρός, κ Γαβριήλ Σακελλαρίδης, μάλλον δεν είναι και η καλύτερη επιλογή του Σύριζα για την πρωτεύουσα. Όσο καλές προθέσεις και να έχει, δεν είναι δυνατόν να διοικήσει κάποιος μια τεράστια (και άρρωστη) μηχανή , όπως ο δήμος της πρωτεύουσας, χωρίς να έχει εργαστεί ( όπως φαίνεται τουλάχιστον από το βιογραφικό του) έστω σε κάποια αντίστοιχη, έστω μικρότερη θέση. Οι σπουδές και τα μεταπτυχιακά στην οικονομία , είναι πολύ καλά για τις αντίστοιχες θέσεις και όχι για την διαχείριση του τεράστιου μηχανισμού που θέλει, μάλιστα εκ βάθρων ανανέωση. Αν μάλιστα αυτό συνδυαστεί και από την καθαρά κομματική κατεύθυνση που λαμβάνει η επιλογή αυτή και η στήριξη (καθοδήγηση) του υπάρχοντος κομματικού μηχανισμού, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει διοίκηση για αναμόρφωση του δήμου. Απλά πράγματα κατανοητά από ολους, Ίσως όχι μόνον από ορισμένους κινούμενους μόνον μέσα στα στενά κομματικά πλαίσια και με τις συγκεκριμένες επιδιώξεις, που όμως δεν αφορούν καθόλου ( μα καθόλου) τους πολίτες της Αθήνας…
[email protected]