Ο Αρμαγεδών τώρα και στα περίπτερα…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Έλληνες πατριώτες, σφίχτε το ζωνάρι και τα δόντια και ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσουμε τον ευρωπαϊκό Αρμαγεδώνα, έτσι όπως μετατρέπουν την γηραιά ήπειρο οι αιμοβόροι και αδιόρθωτοι Γερμανοί, σύμφωνα με τα πρωτοσέλιδα των τελευταίων ημερών! Ορίστε, η άβυσσος, με την οποία μας είχαν απειλήσει τα πλέον επίσημα χείλη, είναι εδώ, παρότι εμείς ακούσαμε τον λόγο τους και υιοθετήσαμε τη στρατηγική των μνημονίων και του ΔΝΤ, για να μην καταλήξει το ναυάγιο της ελληνικής οικονομίας ακριβώς εκεί. Όπως μας απειλούσαν ότι θα γινόταν, αν δεν πράτταμε κατά γράμμα τις επιταγές της τρόικας! Οι εκβιασμοί των διαπλεκομένων έπιασαν τόπο, οι απανωτές «εγχειρήσεις» και θεραπείες στις......οποίες υποβληθήκαμε εμφανίστηκαν να είναι επιτυχείς, αλλά δυστυχώς ο ασθενής σήμερα εμφανίζεται είτε ότι έπασχε από άλλη αδιάγνωστη ασθένεια, ή ότι είναι γονιδιακά οργανωμένος έτσι ώστε να μην πιάνει πάνω του καμία απολύτως κλασσική θεραπεία! Κάπως έτσι φτάσαμε στον… Αρμαγεδώνα.

Τι και αν κάποιοι ισχυριζόμαστε και επιχειρηματολογούσαμε με ακαταμάχητες συναρτήσεις ότι Αρμαγεδών δεν υπάρχει, ούτε άβυσσος, αλλά όλα τούτα είναι απειλές και τρομοκρατικά καμώματα εκείνων που νοιώθουν να βρίσκονται σε κενό δημοκρατικής πολιτικής νομιμοποίησης! Τι και αν από την αρχή περιγράψαμε με «δαιμονική» ακρίβεια, όχι απλώς την δομή της κρίσης και την πιθανή της εξέλιξη, αλλά και τις συνθήκες κατασκευής του Αρμαγεδώνα από εκείνους που κάνουν Μεσσιανική πολιτική! Άδικος κόπος! Ακόμη και αυτοί που έδειχναν να προσεγγίζουν με ενδιαφέρον τον λόγο και τα επιχειρήματα μας, σήμερα έμπλεξαν και εκείνοι με τον «Αρμαγεδώνα», για να αναζητήσουν στο τέλος έναν Μεσσία που θα προσφέρει λύτρωση στο λαό και το έθνος! Δηλαδή, θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από το μέρος της τρύπιας τσέπης ή δήθεν τρύπιας τσέπης του καθενός ατομικά! Κάπως έτσι ο Αρμαγεδών από τους συμβολισμούς της Βίβλου μεταφέρθηκε στους συμβολισμούς του περιπτέρου!

Μετά από αυτό, όπως ίσως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να προσφέρουμε απολύτως τίποτε στον δημόσιο διάλογο περί της κρίσεως, μια και αυτή μετατρέπεται σε κρίση βιβλικών και όχι ηγεμονικών αναπαραστάσεων. Τώρα που παρακολουθούμε δια των ΜΜΕ το έργο που αναπαριστά την κρίση ως δουλειά του «σατανά-Μέρκελ», που αντικατέστησε το έργο «ευρωπαϊκοί μηχανισμοί εναντίον του διαβόλου των αγορών», προφανώς φτάσαμε στο τέλος μας. Είμαστε τα πολιτικά θύματα του Αρμαγεδώνα! Αν στη δεύτερη περίπτωση είχαμε να κάνουμε με πολιτική υπεκφυγή των οικονομικών δομών και διασκέδαση της έλλειψης δημοκρατίας στην ΕΕ, στη πρώτη, σημερινή περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με την καλλιέργεια μιας γλώσσας που θεμελιώνει πιστότερα παρά ποτέ κατά την περίοδο μετά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, την έννοια του Μεσσία – ασχέτως αν αυτός καταλήξει να αναπαρασταθεί με την μορφή κάποιου προσώπου ή μιας νέας πολιτικής δομής.

Στον φανταστικό αγώνα μας να αντιμετωπίσουμε την επιδρομή και κατάληψη από το «Τέταρτο Ράιχ», κατασκευάζουμε τις συνθήκες να εμπε