Κρίση και διανοούμενοι

Από τονΔημήτρη Παπαχρήστο,Συγγραφέα
Δεν ήταν η λογοκρισίαπου έκανε τους περισσότερους διανοούμενους να σιωπήσουν το πρώτο διάστημα τηςδικτατορίας, αλλά για πολλούς η πίστη τους πως δεν μπορούν να κάνουν «τέχνη γιατην τέχνη». Είχαν συνείδηση πως για να εκφράσουν τον λαό έπρεπε να σταθούνκοντά του και, μαζί με όλους εκείνους που υπέφεραν από τα δεινά της χούντας, νααντισταθούν, που σήμαινε να πληρώσουν το τίμημα της ελευθερίας. Λίγοι ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν και λιγότεροιήταν εκείνοι που την πλήρωσαν με βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες. Ηπλειονότητα των πνευματικών ανθρώπων, άλλοι άμεσα κι άλλοι έμμεσα, υπηρέτησαντο καθεστώς και στο πανεπιστημιακό επίπεδο, εκτός εξαιρέσεων που τέθηκαν σεδιαθεσιμότητα ή απολύθηκαν, συνεργάστηκαν με τη χούντα και ήρθαν σε αντίθεση μετους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα, ανάξιοι του πνευματικού τους ρόλου καιλειτουργήματος. Η σιωπή των ολίγων ως διαμαρτυρία δεν μπορούσε να κρατήσει γιαπολύ. Δεν σιωπά ......κανείς όταν θέλει να υπερασπιστεί αξίε