Η «συνταγή επιτυχίας» Τσίπρα και το δράμα του Ελληνα

Του Παντελή Αρέθα

Με θλίψη παρακολουθώ αυτό που συμβαίνει στην ηλεκτρονική πληροφόρηση στη χώρα. Πολλοί που έγραφαν τακτικά, έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια να αναλύουν, να πληροφορούν και να διαφωτίζουν στο διαδίκτυο. Είναι αλήθεια ότι το τοπίο είναι αποκαρδιωτικό. Απαυδήσανε οι άνθρωποι. Και ποιός μπορεί να πει ότι δεν έχουν δίκιο;

Οι ψεύτες οι απατεώνες και οι ανίδεοι ζουν και βασιλεύουν. Είναι όλοι στις καρέκλες της εξουσίας.
Η απογοήτευση τελικά των ανθρώπων με αξία...
, από τους οποίους πολλοί έχουν ήδη φύγει από τη χώρα ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους είναι μια τραγική πραγματικότητα, το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει υποστεί η χώρα τελευταία.

Αυτούς τους ανθρώπους τους έχει ανάγκη σήμερα η χώρα και ο στραβός Ανδρεοπαπανδρεϊκός μέσος Έλληνας, περισσότερο από ποτέ.

Διότι, με την διαστροφή της Δημόσιας Παιδείας ξεκίνησαν όλα τα φλέγοντα σημερινά προβλήματα της χώρας, κι εκεί πρέπει να αναζητηθεί και η λύση τους. Και για να γίνουμε πιο σαφείς:
Το ακαριαίο χτύπημα εναντίον της ελπίδας του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας και των Ελλήνων δόθηκε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, πρωταρχικά με την καταρράκωση της Δημόσιας Παιδείας. Ότι στεκόταν στην Ελληνική Παιδεία το διέλυσε ο θρυλικός Ανδρέας, ο δημιουργός του σημερινού απολίτιστου, αμόρφωτου και κρατικοδίαιτου Έλληνα, του θεόστραβου, που ψηφίζει τον μιμητή του Ανδρέα, τον Τσίπρα, απόλυτα βέβαιος ότι ο Τσίπρας θα βρει τρόπο (όπως κάποτε ο Ανδρέας, αλλά τότε, με τα τσάμπα λεφτά της Ευρώπης) να βολέψει κι αυτόν και τους συγγενείς του πλουσιοπάροχα, οικονομικά και κοινωνικά, κάπου στο Δημόσιο.

Αυτός ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν έχει το απαραίτητο μορφωτικό υπόβαθρο να καθορίσει, ούτε λεκτικά, ούτε διανοητικά τη διαφορά μεταξύ μιας λανθασμένης εκτίμησης κι ενός εσκεμμένου ψέματος, ρητορικής και δημαγωγίας, πραγματικότητας και κοροϊδίας.

Από την κατάργηση των αξιολογήσεων των καθηγητών, την πολιτικοποίηση των μαθητών σε όσο γινόταν μικρότερη ηλικία, και το σπρώξιμο των μαθητών στην Πασοκική κομματικοποίηση προέκυψαν οι άσχετοι, που σήμερα κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας και γκρεμίζουν συστηματικά ότι έχει απομείνει από αυτά που κατάφερε να χτίσει ο μεταπολεμικός μόχθος των κατοίκων της χώρας.

Η μεγαλύτερη ντροπή και ανωμαλία σχετικά με τη λειτουργία της λογικής στην Δημόσια ζωή ήταν η εκλογή του Τσίπρα στην Ελληνική Πρωθυπουργία.

Καταληψίας, ραδιούργος, ιστορικά και γεωγραφικά ακατάρτιστος, πονηρός, ευκαιριάκιας, και πάνω από όλα ψευταράς από την κορυφή ως τα νύχια, ο Αλέξης Τσίπρας, τώρα, από τη καρέκλα του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, είτε το επιδιώκει είτε όχι, καθιερώνει ένα άθλιο πρότυπο επιτυχίας για κάθε νέο και νέα στην Ελλάδα.

Η συνταγή για την επιτυχία που προκύπτει από «Το φαινόμενο Τσίπρας» έχει ως εξής:
«Πες ψέματα, όσο χοντρότερα γίνεται, εξαπάτησε, όσο πιο άγρια γίνεται, πρόδωσε, όσο μπορείς χειρότερα, κορόιδεψε, όσους γίνεται περισσότερο, κάνε το άσπρο μαύρο με όση αναίδεια και ξεδιαντροπιά μπορείς. Έτσι θα πετύχεις»

Αν ο Τσίπρας δεν είχε γίνει Πρωθυπουργός, μια τέτοια συνταγή θα θεωρούταν γελοία, και θα πήγαινε στα σκουπίδια, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά ο Τσίπρας, με αυτήν ακριβώς τη συνταγή έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Και παραμένει Πρωθυπουργός της Ελλάδας, παρακαλώ. Τόσο που δεν είμαστε καν σίγουροι ότι στις επόμενες εκλογές θα τον ξεφορτωθούμε. Μάλιστα, ακόμα κι αν τον ξεφορτωθούμε, όλοι, ακόμα και οι χειρότεροι πολιτικοί του εχθροί δηλώνουν, χωρίς δεύτερη σκέψη κιόλας, ότι αυτό το παιδί, και να χάσει τώρα την καρέκλα της εξουσίας, έχει μετά όλο το χρόνο μπροστά του, για να ξαναγίνει Πρωθυπουργός.

Αυτού του είδους η ανεκτικότητα μας έχει καταβαραθρώσει. Και πως είναι δυνατόν, εκείνοι που ξεστομίζουν τόσο εύκολα μια τέτοια κατάρα για τη χώρα να μη έχουν συνείδηση του τι λένε;
Άσε που η συνταγή Τσίπρα, όταν πήγε να εφαρμοστεί στον εξωελλαδικό χώρο πέταξε τον Τσίπρα και την Ελλάδα στα σκουπίδια της Ένωσης. Οι Ευρωπαίοι έτρεξαν και οχύρωσαν την Ένωση έναντι τέτοιου Πρωθυπουργού, τέτοιας κυβερνητικής ομάδας και τέτοιων ψηφοφόρων, και τώρα κάθονται αναπαυτικά και ξεκαρδίζονται στα γέλια με την επιμονή της κυβέρνησης να προσπαθεί ακόμα να προωθήσει τη συνταγή της άγαρμπης απάτης και ψευτιάς και στην Ευρώπη.

Το γεγονός ότι ο Τσίπρας είναι σήμερα Πρωθυπουργός με μια παρέα ομοίων του γύρω του δεν εξευτελίζει μόνον όλους τους Έλληνες, ιδιαίτερα φυσικά εκείνους του ιδιωτικού τομέα που τον ψήφισαν, αλλά βάζει επίσης μέσα τη χώρα τουλάχιστον 5-10 επιπρόσθετα εκατομμύρια ημερησίως, πληρωτέα από την πλάτη και την περιουσία του Έλληνα πολίτη.
Το «φαινόμενο Τσίπρας» και η συνταγή επιτυχίας Τσίπρα πρέπει να παταχθούν με κάθε μέσο από την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, και άμεσα να προσδιοριστούν νομικές κυρώσεις για τον κάθε τύπο που κάνει τέτοια ζημιά, ακόμα κι αν πιστεύει αυτά που λέει λόγω άκρας ηλιθιότητας.
«Όλοι οι πολιτικοί ψεύδονται» είναι η επικαλούμενη μάντρα, με την οποία ο Τσίπρας και η παρέα του συνεχίζουν να καταστρέφουν και να λεηλατούν.

Αλλά, είναι άλλο πράγμα να παρουσιάζεις τα πράγματα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, όπως κάνει ο δικηγόρος που προσπαθεί να ελαφρύνει τη θέση κάποιου ένοχου πελάτη του, κι άλλο να παραπλανείς εσκεμμένα και χοντροειδέστατα, ακόμα κι αν το κάνεις από ηλιθιότητα και αμάθεια.
Αν η Πολιτεία δεν μπορεί να βρει ένα τρόπο να ορίσει καθαρά και ξάστερα, να ξεχωρίσει έτσι, και να ποινικοποιήσει την Τσιπροσυμπεριφορά, η Ελλάδα δεν έχει άλλο προορισμό από το «κατά διαόλου», με όσους έντιμους ανθρώπους έχουν απομείνει στη χώρα να παραδίδονται στο έλεος του κάθε σεσημασμένου δημαγωγού, που φιλοδοξεί να ξεπεράσει τον προηγούμενο σε ψέματα και απάτη για να γίνει Πρωθυπουργός.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το λεγόμενο προσφυγικό. Δεν υπάρχει ούτε ένας σε όλη την Ελληνική πολιτική τάξη της χώρας, που να μπορεί να δώσει τους σωστούς ορισμούς στο φαινόμενο. Κι αν δεν μπορείς να προσδιορίσεις λεκτικά ένα πρόβλημα, φυσικά δεν μπορείς να το λύσεις. Έτσι, η αδυναμία του Έλληνα να ξεχωρίσει τα πράγματα κινδυνεύει να παραλύσει όλη τη χώρα. Άλλο είναι να μπαίνει κάποιος αλλοδαπός στη χώρα, έστω και παράνομα, και μετά από καιρό και κόπο και προσπάθεια δική του να τον δεχόμαστε σαν νόμιμο κάτοικο της χώρας, κι άλλο είναι να έρχονται αλλοπρόσαλλα ασκέρια «μεταναστευτικών ροών» κατά χιλιάδες και να απαιτούν διαμονή και προνόμια με το έτσι θέλω.

Οι ολιγάριθμοι μετανάστες, στερούμενοι πολιτιστικής, γλωσσικής και ψυχολογικής στήριξης από άλλους σαν αυτούς, αναγκαστικά περνάνε το ζόρι της προσαρμογής στην νέα κουλτούρα, μαθαίνουν τη γλώσσα και τα βασικά της νέας κοινωνίας, και αποδεχόμενοι το σύστημα, σιγά-σιγά γίνεται να ενσωματωθούν.

Τα ασκέρια των χιλιάδων αλλοπρόσαλλων τουναντίον, επειδή έχουν τριγύρω τους χιλιάδες δικούς τους, των οποίων η παρουσία και μόνο τους παρέχει την αναγκαία ψυχολογική στήριξη, δεν υπάρχει περίπτωση να ενσωματωθούν ποτέ. Αποξενώνονται από την νέα κοινωνία, την απορρίπτουν κιόλας, επειδή δεν βολεύει τα δικά τους πιστεύω, και τελικά μαζεύονται όλοι μαζί σε γκέτο, που οι ίδιοι δημιουργούν, με συμμορίες δικές τους μέσα να κάνουν κουμάντο. Κι άντε μετά να βρεις άκρη.
Για να ξεχωρίζεις όμως έτσι τα πράγματα και να βλέπεις καθαρά, απαιτείται κάποιο σοβαρό επίπεδο μόρφωσης, και αυτό, με την κατακρεούργηση της Δημόσιας Παιδείας το στέρησε στον Έλληνα η Παπανδρεϊκή ασυδοσία της μεταπολίτευσης.

Κατά καιρούς βλέπουμε και άκρως εξωφρενικά παραδείγματα μπερδέματος, παραλογισμού και ανικανότητας του μέσου Έλληνα να αντιλαμβάνεται τα αυτονόητα, όπως, όταν πρόσφατα, όλα τα κανάλια έδειχναν τον Κουρουμπλή στην Ειδομένη να σχολιάζει την κατάσταση. Πέντε-έξη ανοιχτομάτηδες τον τριγύριζαν με μικρόφωνα, καταγράφοντας τα σχόλια του Υπουργού σχετικά με αυτά που είδε στην Ειδομένη.

Τρελοκομείο η χώρα και επίσημα, δηλαδή.

freepen.gr