Η πολιτική του λαϊκισμού και η πιθανότητα ανατροπής του

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου 
 
Ο λαϊκισμός συνδέεται συνήθως με τον πολιτικό λόγο που κολακεύει τον λαό. Υπάρχει όμως και μια μορφή λαϊκισμού που εκφράζεται ως ύβρις εναντίον του  λαού. Η τελευταία δεν αποτελεί άλλο είδος του φαινομένου, αλλά αποκλειστικά την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όταν ο λαϊκιστής πολιτικάντης ζητεί την ψήφο, συνήθως κολακεύει αφηρημένα το εκλογικό σώμα, ενώ όταν επιδιώκει να νομιμοποιήσει αυταρχικές επιλογές του βρίζει εκείνες τις ομάδες του πληθυσμού που πλήττονται αμέσως από αυτές. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μεγάλων λαϊκιστών ηγετών έχει παρατηρηθεί η κολακεία και το βρίσιμο εναντίον του λαού να αλληλοσυνδέονται στο πλαίσιο ακόμα και της ίδιας ομιλίας που εκφωνεί ο πολιτικάντης. Αυτή η στάση έφτιαξε σχολή, την οποία ακολουθούν συνειδητά ή μιμούνται όλοι όσοι αναλαμβάνουν την ηγεσία με την πεποίθηση ότι αποτελούν μικρές ή μεγαλύτερες θεότητες, εξουσιοδοτημένες από κάποια μεταφυσική δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο.
Στην πραγματικότητα οι τελευτα