Η παρακμιακή Αθήνα μέσα στις χιλιετίες …ομοιότητες και διαφορές

 Γράφει η Ελένη ΠαπουτσήΓια να αποδράσουμε από τον μικρόκοσμό μας, και να δούμε  τις ομοιότητες και τις διαφορές, όσο μπορούμε μέσα στην απεραντοσύνη της γνώσης ….Η Αθήνα το 429 ήταν  πόλη της ομορφιάς και του Ανθρωπισμού. Η Αττική ήταν  ανοικτή μπροστά στους ανέμους σαν πλοίο  μέσα στο Αιγαίο. Τότε γεννήθηκε  ο Πλάτων (429 π.Χ) Όταν ο Πλάτων ήταν παιδί, ήταν  ταραγμένος ο πολιτικός ορίζοντας στην Αθήνα .Λυσσομανούσε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και η  .........εμφύλια  μάχη Αθήνας Σπάρτης προετοίμαζε   σίγουρα την πτώση της Ελλάδας. Είχαν περάσει οι μεγάλες μέρες των Περσικών πολέμων. Ο ήλιος του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας είχε ήδη δύσει. Πεθαίνει ο Περικλής. Μεγαλύτερος πολιτικός της Ελλάδας ακέραιος  σαν τον Αριστείδη, ικανός σα τον Θεμιστοκλή , υλοποίηση του ελληνικού πολιτισμού,  Δημοκράτης ,  πατριώτης που διατηρούσε την ηρεμία του μέσα στις θύελλες του λαού. Οι Σπαρτιάτες είχαν εισβάλλει στην Αττική. Η Αθήνα αμύνθηκε ένα ολόκληρο χειμώνα και ο Περικλής ήταν η ψυχή της μάχης. Τη ζοφερή  εκείνη χρονιά, μια επιβλητική τελετή έγινε στον Κεραμικό. Τα φέρετρα των πολεμιστών πάνω σε πένθιμα άρματα. Ο τάφος που η Ελλάδα άνοιγε στον εαυτό της . Ο Περικλής τότε έβγαλε τον ωραιότερο λόγο και ο Θουκυδίδης έγραψε σε χάλκινες πλάκες των «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος»Ο Περικλής πεθαίνει και τον διαδέχεται ο Αλκιβιάδης. Το πρόσωπο της  νεολαίας. Τυχοδιώκτης,  μηχανορράφος, διψασμένος για εξουσία έσπρωχνε την πατρίδα του στην καταστροφή. Η Αθήνα ήταν μέσα σε ζοφερό κλίμα   τις μέρες του Πλάτωνα. Στα 25 χρόνια του. Ο Πλάτων, είδε την κατάληψη των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες. Είδε τον Λύσανδρο να μπαίνει στην Αθήνα και να  έρχεται  το τέλος της Αθηναϊκής ανεξαρτησίας., και  ακολουθούν  οι τριάκοντα τύρρανοι. Εικόνες που  έθλιβαν  τη ψυχή  του  φιλοσόφου Πλάτωνα. Νέος ψηλός, με πλατείς ώμους , λιγομίλητος. Όταν μιλούσε βαθιά αισθαντικότητα έβγαινε από τα χείλη του. Οι αρετές  του ήταν το χαμόγελο, και η αγνότητα.  Το μυστικό του όμως, ήταν, ότι  είχε  κλείσει κάποια μυστηριώδη συμφωνία με την αιωνιότητα .Προσπερνούσε τα πρόσκαιρα σα μάταιες αντανακλάσεις ενός  καθρέφτη. Πίσω από τις ορατές μορφές πού ήταν ατελείς στον κόσμο των όντων, παρουσιάζονταν μορφές αόρατες για πάντα ακτινοβόλες,  που βλέπει το πνεύμα και είναι τα αιώνια πρότυπα .Ο νεαρός Πλάτων, δεν είχε διατυπώσει τη θεωρία του (των ιδεών, ή θεωρία της ανάμνησης) μη ξέροντας ότι κάποια μέρα θα γινόταν φιλόσοφος  είχε  συνείδηση της Ιδέας και την πανταχού παρουσία της. Όταν οι γυναίκες έκλαιγαν στα νεκρικά άρματα έμοιαζε σαν να κοίταζε κάτι άλλο. Σαν να έλεγε. Δε μπορώ να αγαπάω παρά το αόρατο αυτό που ούτε γεννιέται ούτε πεθαίνει. Ο Έρωτας της αιώνιας Αλήθειας και η Αρμονία που αγκαλιάζει το Σύμπαν, είναι στη  ψυχή του Πλάτωνα. Στη αρχή στρέφεται στις τέχνες, σα  πλούσιος Αθηναίος. Ψάχνοντας το ωραίο, καλλιέργησε τη μουσική ζωγραφική ποίηση. Στα 27 του είχε γράψει πολλές τραγωδίες. Τότε γνώρισε τον Σωκράτη που συζητούσε με τους νέους για το Δίκαιο, το Άδικο, το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό. Απλός  ο Σωκ