Η ευημερία (;;;) της Ε.Ε.

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Διαβάζοντας κανείς την ιδρυτική διακήρυξη της Ένωσης που προοιωνίζεται για τους πολίτες της ένα μέλλον αισιόδοξο με τις αξίες της, τις θεμελιώδεις αρχές και τους στόχους της, πείθεται και πιστεύει πως επί τέλους η Ευρώπη αλλάζει πρόσωπο και προοπτικές πάντα προς το καλύτερο. Οι κύριοι στόχοι της Ένωσης είναι πλέον η προαγωγή της ειρήνης, των αξιών της και της ευημερίας των λαών της. Επιπλέον, το άρθρο Ι-3 ορίζει ως στόχο της Ένωσης μια ενιαία αγορά, βασισμένη στον ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό, καθώς και έναν χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα. Το άρθρο I-4, που αφιερώνεται επίσης στην εσωτερική αγορά, εγγυάται την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων καθώς και την ελευθερία εγκατάστασης στην Ένωση. Όσον αφορά την προστασία των....... θεμελιωδών δικαιωμάτων, η Συνέλευση προσφέρει σημαντικές προόδους.
Το άρθρο I-7 του σχεδίου Συντάγματος επαναλαμβάνει την εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Συνθήκης ΕΕ και κάνει μνεία στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ), καθώς και στις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών. Το εν λόγω άρθρο ανοίγει επίσης τον δρόμο για την επίσημη προσχώρηση της Ένωσης στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών.
Τελικά όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν περισσότερο ακριβές αν παρέμενε με τον αρχικό της τίτλο «Ευρωπαϊκή αγορά». Γιατί αυτό είναι. Μια αγορά αμείλικτη, που βάζει το συμφέρον του χρήματος πάνω απ όλα, και από τις ανθρώπινες αξίες και από την ευημερία των λαών και από την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο απώτερος στόχος ήταν ακριβώς να δημιουργηθεί μια μεγάλη αγορά, μια εξασφαλισμένη πελατεία για τους παραγωγούς των βιομηχανικών χωρών που με τη συνδρομή των τραπεζών αβγάτιζαν τους τζίρους και τα κέρδη τους. Οι μεν παρήγαγαν και οι δε δανειοδοτούσαν προκειμένου οι μη έχοντες να αποκτήσουν δυνατότητα να αγοράσουν. Έτσι και οι παραγωγοί των βιομηχανικών και άλλων προϊόντων διέθεταν τα προϊόντα τους και κέρδιζαν τα απαιτούμενα, και οι τράπεζες δανειζόμενες από την ΚΤΕ με χαμηλό επιτόκιο προσέφεραν δάνεια με πολλαπλάσιο επιτόκιο κερδίζοντας τα μαλλιοκέφαλά τους και ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Ειδικά για τη χώρα μας φρόντισαν κυβερνήτες και συνδικα-ληστές όλων των αποχρώσεων να σαμποτάρουν επιτυχώς κάθε επενδυτική προσπάθεια μεγάλη ή μικρότερη, φροντίζοντας με κάθε τρόπο την εισαγωγή και την προώθηση εισαγομένων εμπορευμάτων από βιομηχανικά μέχρι αγροτικά, καλυπτόμενοι πίσω από την συνδικαλιστική ασυλία που τους απάλλασσε από κάθε άλλη δραστηριότητα, έτσι που προκηρύσσοντας και επιβάλλοντας μια απεργία να ζημιώνονται μόνο οι εργαζόμενοι και ποτέ οι ίδιοι, αντίθετα για τη φιλολαϊκή αυτή τους δραστηριότητα αποζημιώθηκαν με βουλευτικά έδρανα, έτσι ώστε από εργατοπατέρες να μεταλλαχθούν σε εθνοπατέρες. Δανειζόμενοι δε με μακρόχρονο ορίζοντα εξόφλησης των δανείων, αδιαφορούσαν για τις δυνατότητες αποπληρωμής των χρεών, πιπιλίζοντας το γνωστό «μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει». Τώρα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και όποιοι ζούνε ακόμα και δεν πέθαναν να βρίσκονται στον επιθανάτιο ρόγχο της αποπληρωμής που «δεν βγαίνει». Οι δανειστές δεν είναι αυτοί που θέλαν να προβάλλονται. Ποσώς ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ευημερία των λαών της Ευρώπης. Γι αυτούς «The game is over». Πάει και τελείωσε. Τι κι αν έχουμε ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, τρία εκατομμύρια φτωχούς και χιλιάδες οικογένειες χωρίς εισόδημα στην Ελλάδα. Η φασιστική νοοτροπία του Τουσκ και του κάθε Τουσκ δεν χαμπαριάζει απ αυτά. Όμως εδώ προκύπτει και άλλο ζήτημα. Όποιες υποχωρήσεις και να κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, πάντα κάτι άλλο θα σκαρφιστούν οι «θεσμοί» των Σάϋλωκ για να ζητήσουν κάτι περισσότερο επώδυνο. Άρα δεν είναι το πρόβλημα τα μέτρα που πρέπει να πάρει η Κυβέρνηση. Το θέμα είναι να πέσει η Κυβέρνηση. Αυτό ενοχλεί. Δεν μπορεί στην σημερινή Ευρώπη του ελεύθερου ανταγωνισμού και του καπιταλιστικού ετσιθελισμού, της παντραπεζικής κοσμοκρατορίας να αναφύεται σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αριστερή Κυβέρνηση. Αυτό είναι καταστροφικό για το μέλλον των γυπαετών που τρέφονται με τις σάρκες των ευρωπαϊκών λαών που τους θέλουν γονυπετείς να ζητιανεύουν για τον επιούσιο, για την ίσα-ίσα επιβίωση. Γιατί η αριστερίλα αυτή μπορεί να γίνει μεταδοτική και τότε «κλάφτα Χαράλαμπε». Αλίμονο να ξεσηκωθούν οι «αβράκωτοι» όπως στη Γαλλική Επανάσταση. Τι θα γίνουν τα μεγάλα τραστ, τα μεγάλα συμφέροντα και οι μεγαλοτραπεζίτες. Θεός φυλάξει, που θα επιτρέψουν να γίνουν τέτοια πράματα. Αυτοί θέλουν κυβερνήσεις-υποτακτικούς που θα ασπάζονται το «σφάξε με Αγά μ ν' αγιάσω». Και δεν ήταν καθόλου τυχαίο να βρίσκονται ταυτόχρονα όλοι μαζί σαν σε σχολική εκδρομή στις Βρυξέλλες ο Αντωνάκης ο Μπομπολάκης και η Φωφούλα με χαιρετούρες και τραπεζώματα από τους εκπροσώπους των «θεσμών» - δεσμών. Προφανώς πήγαν να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους και να δηλώσουν την υποταγή τους στις προσταγές των αφεντικών τους εκλιπαρώντας για την υποστήριξή τους όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου. Όσο για την Ελλάδα και τον Λαό της, ποιος τους «χέζει». Το παν είναι να σωθεί το Ευρωπαϊκό Μεγαλείο. Να πρυτανεύσει η λογική της αρπαχτής, της γονυκλισίας και της δεδηλωμένης υποταγής. Ε, όχι και να μας την βγουν από αριστερά οι λαοί της Ευρώπης!!!!!!!