Η ερημοποίηση της Ελλάδας ως αιτία και αποτέλεσμα του πολιτικού Αλτσχάιμερ…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Θυμάμαι όταν από την αρχή της κρίσης έδινα με ακρίβεια το διεθνές ανταγωνιστικό πλαίσιο εντός του οποίου ελάμβανε χώρα το ελληνικό δράμα, με πόση επιπολαιότητα και ηλιθιότητα αντιδρούσαν όσοι καλοέβλεπαν μια διεθνή παρέμβαση για σταθεροποίηση του καθεστώτος της διαπλοκής, μετά τον εγκλωβισμό του μεταξύ ελλειμμάτων και αδυναμίας πίστωσης. Θυμάμαι τις παιδαριώδεις λοιδορίες των «ανθρώπων της αγοράς», που στο πρόσωπο της τρόικας έβλεπαν την...........αγία τριάδα της ελευθέριας οικονομίας, που θα ξήλωνε τους δημοσίους υπάλληλους, μαζί με τις δημόσιες υπηρεσίες και θα έδινε την ευκαιρία να γίνουν οι ίδιοι «δημόσιοι λειτουργοί», από την πίσω πόρτα: ως επιχειρηματίες, εργολάβοι του δημοσίου, ή υπάλληλοι τέτοιων εταιρειών παροχής υπηρεσιών, ή ως πάροχοι μεταπρατικού έργου σε υπηρεσίες (κλάδους) που μονοπωλεί το δημόσιο. Ιδιωτικό μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο, δηλαδή, στη θέση του κρατικού μονοπωλίου. Θυμάμαι πως αυτό το πλαίσιο κατατεμαχιζόταν είτε με κριτήριο τον οικονομισμό, είτε στη βάση δορυφορικών συμφερόντων των ΗΠΑ, της Ρωσίας ή της Γερμανίας.
Θυμάμαι την αδυναμία να κατανοηθεί ότι η ελληνική κρίση δεν αποτελούσε απλώς έκφραση της κρίσης υπερσυσσώρευσης του σύγχρονου καπιταλισμού, ούτε μια κλασική περίπτωση κρίσης του κεφαλαιοκρατικού κράτους στη φάση αναθεωρήσεων της Νέας Οικονομίας. Θυμάμαι και θλίβομαι τον εφησυχασμό, το αηδιαστικό στυλάκι του τηλεοπτικού lifestyle, τον κομματικό και συνδικαλιστικό αυτοματισμό με την ρουτίνα τους, την τραγική αδυναμία ανάλυσης, το ρατσιστικά εθνικιστικό πρίσμα της προσέγγισης, την κυριαρχία της αφήγησης «όλοι μαζί τα φάγαμε» σε συνδυασμό με το «είμαστε έθνος ανάδελφο», ή την αποδοχή του «είμαστε λαός κλεφτών και διεφθαρμένων αμαρτωλών» , ή της κυβερνητικής αφηγήσεως «αμαρτήσαμε, αλλά τώρα που συνειδητοποιήσαμε την μωρότητα μας και το αδιέξοδο του αμοραλισμού μας θα γίνουμε ξανά ενάρετοι ευρωπαίοι, αφού πρώτα πληρώσουμε το αντίτιμο του εξαγνισμού μας, στους σοφούς της ιεράς εξέτασης του ΔΝΤ και της ΕΕ»! Θυμάμαι… και ξαφνικά δεν θυμάμαι τίποτε! Η μνήμη μπλοκάρει στην έρημο. Η Ελλάδα ερημοποιείται, αεριοποιείται, ιδιοποιείται, πριν δραχμοποιηθεί και καταστεί ζώνη συμπλοκής των κυνηγών του έξυπνου χρήματος με τους κυνηγούς του ευρώ και κυνηγούς του γερμανικού ηγεμονισμού, όπως και κυνηγούς γεωπολιτικών αναθεωρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, σ τα Δυτικά Βαλκάνια και το Αιγαίο, υπό την αιγίδα της Νέας Τάξης - που από τις πολλές αταξίες χαοποιείται - και την σφραγίδα των κυνηγών σκουρόχρωμων, αλλόθρησκων κεφαλών! Πόλεμο διεθνών παραγόντων και συμφερόντων με θέατρο την Ελλάδα διαπιστώνουν μόλις τώρα, οι διαπλεκόμενοι που μας αποκαλούσαν φαντασιόπληκτους, όταν τον περιγράφαμε και τον ερμηνεύαμε, προτού οι ελληνικές κυβερνήσεις επιλέξουν την τρελή πορεία στο σπιράλ της αβύσσου υπό το σύνθημα «μνημόνιο ή πτώχευση» , το οποίο στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε «ευρώ ή δραχμή», για να καταλήξει σε λίγο σε «διπλό νομισματικό ή χάος». Φαιδροί , φοβισμένοι, κουτο