Η επικράτηση της Αγγλικής γλώσσας

Γράφει ο ΕυθύλογοςΣυχνά διαβάζω τις ανησυχίες που διατυπώνουν πολλοί σχετικά με τη γλώσσα μας. Ανησυχούν για τις ξένες λέξεις που κερδίζουν έδαφος σε σχέση με τις αντίστοιχες ελληνικές λέξεις, ανησυχούν για την χρήση των λατινικών γραμμάτων, τα γνωστά Greeklish, ανησυχούν για τις ηχοποίητες λέξεις (μπαμ, γκαπ, λιαξ κλπ), ανησυχούν για την «φτωχοποίηση» του ελληνικού λεξιλογίου.
Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι το «πρόβλημα» δεν είναι μόνον ελληνικό.
Όλες οι γλώσσες υφίστανται την επίθεση της Αγγλικής γλώσσας. Σε βαθμό που αρκετοί να θεωρούν ότι η ........
μοίρα όλων των άλλων γλωσσών είναι προδιαγεγραμμένη. Ίσως να έχουν δίκιο.Φαίνεται πως σε 100 - 150 χρόνια θα έχει επικρατήσει πλήρως η Αγγλική γλώσσα σε όλον τον κόσμο. Θα μιλούν οι πάντες αγγλικά ακόμη και στο σπίτι τους. Βεβαία θα υπάρχουν και τότε σε κάθε χώρα κάποιοι γλωσσαμύντορες που θα διατηρούν τη γλώσσα των προγόνων όπως και τώρα υπάρχουν κάποιοι που "γνωρίζουν άριστα την Λατινικήν". Φυσικά θα υπάρχουν και κάποιοι "ανησυχούντες" πολίτες οι οποίοι ενδεχομένως να οργανώνουν και συλλαλητήρια υπέρ των νεκρών γλωσσών. Θα είναι οι άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται ότι ο η γη γίνεται πλέον ένα μεγάλο χωριό και ότι οι πολλές γλώσσες δυσχεραίνουν την επικοινωνία και δημιουργούν σύγχυση.
Θα είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η παγκοσμιοποίηση περιορίζεται μόνον σε οικονομικό επίπεδο. Θα είναι οι άνθρωποι που δεν βλέπουν πόσο φυσιολογικό και αυτονόητο είναι αυτό που συμβαίνει με την «ομογενοποίηση» των γλωσσών. [1]Θα είναι αυτοί που δεν βλέπουν πόσες χιλιάδες ώρες και πόσο χρήμα διαθέτουν οι νέοι κάθε χώρας σήμερα για να μάθουν αγγλικά.
Θα είναι αυτοί που δεν αγανάκτησαν και δεν ξενύχτησαν ποτέ για να διαβάσουν με τη βοήθεια πέντε λεξικών, μια σελίδα επιστημονικού συγγράμματος. Πλην των παραπάνω, θα υπάρχουν και κάποιες άλλες ομάδες ανθρώπων που θα αρνούνται να δεχθούν και την αναγκαιότητα και την νομοτέλεια αυτής της εξέλιξης: Α)Όσοι βγάζουν το ψωμί τους μέσω της γλώσσας. Μεταφραστές, γλωσσολόγοι κλπ.
Β) Κάποιοι που γνωρίζουν σχετικά καλά τη γλώσσα τους ή είναι καλλιγράφοι και νομίζουν ότι όποιος γνωρίζει ορθογραφία και καλλιγραφία είναι «άνθρωπος του πνεύματος και της τέχνης».
Γ) Κάποιοι που έχουν ευχέρεια στην εκμάθηση γλωσσών καθώς και κάποιοι που έχουν ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούν με την γλωσσική κουλτούρα. Αν επικρατήσει παντού μια γλώσσα, χάνουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα.
Δ) Κάποιοι που ζουν με τις ευχάριστες ψευδαισθήσεις που δημιουργούν οι διάφοροι εθνικοί μύθοι που υπάρχουν σε κάθε έθνος. (όσο ασαφής και συγκεχυμένη κι αν είναι αυτή έννοια).
Ε) Τέλος είναι και εκείνοι που αγαπάνε πραγματικά τη γλώσσα και την πατρίδα τους και πιστεύουν στη φράση του Πορτογάλου Φερνάντο Πεσσόα, «πατρίδα μου είναι η γλώσσα μου».
Εδώ ακριβώς είναι η μεγάλη καπιταλιστική απάτη. (Άλλωστε ο καπιταλισμός δεν ασχολείται με μικρές απάτες)
Παρά το ότι την παραπάνω φράση την είπε ένας μισοαναρχικός ποιητής, βόλευε τους «έχοντες και κατέχοντες» και την υιοθέτησαν