Ένα κείμενο 67 χρονών σήμερα, που στην καρδιά κάποιων Γερμανών μιλάει ακόμη…

Γράφει ο Δημήτρης Τρικεριώτης Ο George Friedman γράφει σε ανάλυση του, ότι η Ευρώπη του 2012 λειτουργεί με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από ότι το 2007. Και εξηγεί: «Το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη συνετρίβη στον απόηχο του 2008, όταν αποκαλύφθηκε η θεμελιακή αστάθεια της Ευρωπαϊκού πειράματος. Αυτό το όραμα χτίστηκε γύρω από τη Γερμανία, τον δεύτερο μεγαλύτερο παγκόσμιο εξαγωγέα, αλλά η περιφέρεια της Ευρώπης παρέμεινε πολύ αδύναμη για να αντιμετωπίσει την κρίση. Και δεν ήταν τόσο πολύ η....... συγκεκριμένη κρίση. Η Ευρώπη δεν είχε δομηθεί για να αντέξει σε οποιαδήποτε οικονομική κρίση. Αργά ή γρήγορα κάποια κρίση θα ερχόταν και η ενότητα της Ευρώπης θα δοκιμαζόταν σοβαρά, καθώς κάθε έθνος, μέσα από τις διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του, θα εκινείτο προς το δικό του συμφέρον και όχι προς το συμφέρον της Ευρώπης»...
Και συνεχίζει: «Υπάρχει σε κάποιους η προσδοκία ότι η Ευρώπη, σε εύθετο χρόνο, θα επιστρέψει στην κατάσταση, που ήταν πριν από τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά αυτό είναι απίθανο. Οι βασικές αντιφάσεις του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος τώρα αποκαλύπτονται και ενώ κάποιας μορφής Ευρωπαϊκή οντότητα είναι πιθανό να επιβιώσει, το πιθανότερο είναι να μη μοιάζει με την Ευρώπη που οραματίστηκε η συμφωνία του Μάαστριχτ, πόσο μάλλον με το μεγαλειώδες όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Έτσι, η μόνη δυνατότητα να εμφανιστεί ένα αντίβαρο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εμφανιστεί σε αυτή τη γενιά.»
Ο Friedman με απλό, περιεκτικό και περιληπτικό τρόπο περιγράφει το συστημικό πρόβλημα και το αδιέξοδό του, που σήμερα έχει ξεσπάσει και τυραννά τους λαούς της Ευρώπης και ιδιαίτερα τους αδύναμους του Νότου. Κοιτάζοντας μπροστά, πιστεύει ότι σε αυτές τις συνθήκες ο κατακερματισμός της Ευρώπης είναι αναπόφευκτος και το ερώτημα που θα τίθεται πλέον για την Ευρώπη θα είναι σχετικό με το μέλλον της Γερμανίας και των σχέσεών της με τη Ρωσία και τις άλλες χώρες. Ο Friedman μπορεί να αναλύει με σκοπό τη συνειδητοποίηση και την κινητοποίηση από την πλευρά των αμερικανικών συμφερόντων, αλλά η ανάλυσή του συνοψίζει την άποψη πολλών αναλυτών κύρους σε όλον τον κόσμο. Επιπλέον τονίζει ότι σήμερα καμία μεγάλη δύναμη δεν έχει σχέδιο και στρατηγική για το ξεπέρασμα της παγκόσμιας κρίσης.
Και το ειρωνικό είναι ότι όπως ακριβώς αυτό το όραμα «χτίστηκε γύρω από τη Γερμανία», σήμερα φαίνεται να αποδομείται από έναν πυρήνα χωρών των οποίων ηγείται και πάλι η Γερμανία, λες και η Ευρωπαϊκή ιδέα να ήταν εξαρχής μόνο δική της υπόθεση. Άλλωστε, υποστηρίζεται και η άποψη, ότι αυτή η ίδια η πρωτοβουλία για μια ενωμένη Ευρώπη είχε σκοπό και την «τιθάσευση», τη μετατροπή μιας επιθετικής και ρεβανσιστικής Γερμανίας σε μια Γερμανία ειρηνική και συνεργατική, σε μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Αλλά αντ' αυτού και με πυροκροτητή την κρίση του 2008, υπογράφεται και ενισχύεται καθημερινά μια Γερμανική Ευρώπη με φυγόκεντρες και διαλυτικές τάσεις.
Ωστόσο, οι προβλέψεις του Friedman μπορεί να μη δικαιωθούν. Ήδη οι Βρετανοί έχουν πάρει τις αποστάσεις τους από τον αδιέξο