Εκείνοι που δεν έχουν πατρίδα

Roboto Slab', serif; font-size: 16px; line-height: 24px;" /Οι ανιθαγενείς δεν έχουν πρόσβαση σε δημόσιες δομές υγείας, συχνά στερούνται την εκπαίδευση (οι δυσκολίες ξεκινούν ήδη από το δημοτικό), δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, κινδυνεύουν διαρκώς με κράτηση, αποκλείονται από επαγγελματικές ευκαιρίες, δεν μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα, ενώ παράλληλα αδυνατούν από το να παντρευτούν και να ανοίξουν λογαριασμό σε κάποια τράπεζα μέχρι και να αποκτήσουν δίπλωμα οδήγησης ή μια δική τους στέγη. Οι ανιθαγενείς γεννιούνται και πεθαίνουν «αόρατοι», στερούμενοι όσα εμείς μπορούμε να θεωρούμε δεδομένα.br /br Roboto Slab', serif; font-size: 16px; line-height: 24px;" /Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας, στα μέσα του 2013, η Μιανμάρ, η Ακτή Ελεφαντοστού, η Ταϊλάνδη, η Λετονία και η Δομινικανή Δημοκρατία ήταν κατά σειρά οι χώρες με τους περισσότερες ανιθαγενείς. Ακολουθούσαν η Ρωσία, η Συρία, το Ιράκ, το Κουβέιτ και η Εσθονία. br /br Roboto Slab', serif; font-size: 16px; line-height: 24px;" />

Πολλά άτομα έχουν υποπέσει στο καθεστώς της ανιθαγένειας στο πλαίσιο του φαινομένου της «διαδοχής κρατών», δηλαδή κατά την υποκατάσταση μιας πολιτείας από μία άλλη στις διεθνείς υποχρεώσεις της. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί είτε μετά από προσάρτηση εδαφών, είτε μετά από διαμελισμό κρατών είτε μετά από απόσχιση, ολική ή μερική. Η μετακίνηση πληθυσμών λόγω μεταφοράς ή απώλειας κυριαρχίας, όπως δείχνει η ιστορία, οδηγεί αρκετές φορές σε μεταβολή ή απώλεια της ιθαγένειας των φυσικών προσώπων που κατοικούν στα συγκεκριμένα εδάφη. Αλλά και το αντίθετο μπορεί να συμβεί, δηλαδή η ανιθαγένεια μπορεί να προκαλέσει αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών.

ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Σύμφωνα με στοιχεία του οργανισμού, των 78% των γεννήσεων σύρων προσφύγων, που έχουν καταφύγει στον Λίβανο, δεν έχουν καταγραφεί.br /br Roboto Slab', serif; font-size: 16px; line-height: 24px;" />Λόγω της μη καταχώρησης των γεννήσεών τους στα αρμόδια ληξιαρχικά βιβλία, εκτός από τους πρόσφυγες, παραμένουν χωρίς υπηκοότητα και μέλη άλλων ομάδων, όπως οι νομάδες, οι Ρομά, αλλά και άτομα ακαθόριστης ιθαγένειας.

Κάθε δέκα λεπτά γεννιέται ένας ανιθαγενής
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους - στις Βαλτικές Χώρες και την Ανατολική Ευρώπη - στην ανιθαγένεια. Στα τέλη του 2013, περισσότερα από 267.000 άτομα στη Λετονία και 91.000 στην Εσθονίαπαρέμεναν χωρίς υπηκοότητα. Παράλληλα, και παρά τις σημαντικές προσπάθειες των τελευταίων ετών, περίπου 250 χιλιάδες παραμένουν ανιθαγενείς ή ακαθόριστης ιθαγένειας, καθώς βρέθηκαν με ληγμένο σοβιετικό διαβατήριο, σε χώρες που δεν τους αναγνώρισαν. Σημειώνεται πως από το 2009, 60.000 άνθρωποι αναγνωρίστηκαν από το Κιργιστάν και περισσότεροι από 15.000 από το Τουρκμενιστάν. Στη Ρωσία, τον περασμένο χρόνο καταγράφηκαν 178.000 πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονται ως απάτριδες, ενώ στην Ουκρανία, ο αντίστοιχος αριθμός άγγιζε τις 40.000.

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα κενά στις εγχώριες νομοθεσίες συνεχίζουν ναγεννούν ανιθαγενείς, την ώρα που μόνο οκτώ ευρωπαϊκές χώρες έχουν ψηφίσει διατάξεις που αφορούν την ιθαγένεια των απάτριδων (Βρετανία, Ουγγαρία, Ισπανία, Γεωργία, Μολδαβία, Λετονία, Γαλλία και Ιταλία). Οι περισσότερες χώρες έχουν επικυρώσει τη σχετική σύμβαση του ΟΗΕ του 1954 για το καθεστώς των ανιθαγενών, ωστόσο, η Εσθονία, η Κύπρος, η Μάλτα και η Πολωνία δεν το έχουν πράξει. Παρόλο που ορισμένοι ανιθαγενείς στην Ε.Ε. διαθέτουν άδειες μόνιμης παραμονής, πληρώνουν φόρους και χαίρουν καλύτερης μεταχείρισης, κανείς ανιθαγενής δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες (μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές).

thepressproject.gr