Είμαστε έθνος αλήτικο;

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Λέω να σας πω τα κάλαντα με τον δικό μου τρόπο:απομυθοποιητικά. Έτσι, για να μην έχουμε αυταπάτες τη νέα χρονιά! Είναι κατά τηγνώμη μου η πιο χρήσιμη υπηρεσία αυτή την ώρα προς την κοινωνική αναπαράστασητου ελληνικού λαού, ο οποίος εμφανίζεται σοκαρισμένος, ζαλισμένος και σε μεγάλοβαθμό ηθικά εξασθενημένος. Φυσιολογικά πράγματα που έχουν συμβεί και αλλού,όταν η τύχη μιας χώρας περνά στα χέρια υπερεθνικών παραγόντων, όπως είναι γιαπαράδειγμα το ΔΝΤ, η τρόικα, κλπ. Αν και πολύ εξυπηρετεί μία μερίδα τουλάχιστον εκ τωνεθνικιστών, να εμφανίζουν τους Έλληνες ως έθνος ανάδελφο, στην ......ουσία αυτοί μαζίμε όλους τους άλλους που πολιτεύονται με κανόνα είτε τον εθνικισμό, είτε τηνπαγκόσμια διακυβέρνηση, αντιλαμβάνονται την χώρα ως πυρήνα ενός έθνουςαλήτικου. Είναι αλητεία με έντονα στοιχεία εκπόρνευσης, να θεωρεί κανείς ότι ηελληνική κοινωνία οφείλει να παραδώσει εθνικό πλούτο και κοινωνικό κεφάλαιο σεαλλοδαπά συμφέροντα, τα οποία ως αντάλλαγμα θα προσφέρουν στην χώρα τούτα πουγνώρισαν όλες οι περιοχές του κόσμου υπό καθεστώς αποικιοκρατίας. Δηλαδή, στήριξημιας τάξης μεταπρατών, πολιτικών και στρατιωτικών για να λειτουργήσουν τους μηχανισμούςεπιβολής και νομιμοποίησης εξευτελιστικών καθεστώτων εκμετάλλευσης ανθρώπων καιφυσικών πόρων από μονοπωλιακούς παράγοντες.

Είναι να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας παρακολουθώνταςπαράγοντες της ελεεινής ξενόδουλης δεξιάς είτε να αβαντάρουν ρωσικά συμφέρονταστην χώρα μας, είτε ισραηλινά, στο αμυντικό και ενεργειακό κυρίως πεδίο,φέρνοντας τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας δεκάδες χρόνια πίσω: με την λογικήεκμετάλλευσης που διέπει κάποιες πλούσιες σε ενεργειακές πηγές ή άλλης μορφήςφυσικών ή παραγωγικών πόρων, αλλά απολύτως φτωχές και ταπεινές χώρες τηςΑφρικής και μερικές της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Όπως είναι απολύτωςκαταθλιπτικό να παρατηρείς παράγοντες της λεγόμενης κεντροαριστεράς καιφιλελεύθερης δεξιάς να πολιτεύονται με γνώμονα το χρεοστάσιο, τις «δόσεις» απότην ΕΕ και το ΔΝΤ και μία μοναδική στον κόσμο ερμαφρόδιτη και παραπλανητικήδιαδικασία αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, έτσι ώστε να αναδιοργανωθεί δήθεντο κράτος και να εναρμονισθεί οικονομία και διοίκηση με ένα ανύπαρκτο στηνουσία, ευρωπαϊκό πρότυπο.
Αν θελήσεις να εμβαθύνεις στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο πουσυστηματοποιείται στην χώρα μας αναφορικά με την κρίση, θα διαπιστώσεις ότι ηέννοια της πολιτικής κοινότητας που χαρακτηρίζει εθνικές αναπαραστάσεις,συνδέεται με μορφές εκμετάλλευσης και όχι χειραφέτησης (να χειραφετηθούμε απότους μεν για να παραδοθούμε προς αποικιοκρατική εκμετάλλευση στους δε) . Ημορφή του εκμεταλλευτή μόνον διαφέρει, όπως ασφαλώς και η επιχείρησηνομιμοποίησής του ως ζωτικού παράγοντα για την ύπαρξη και ευημερία έθνους καιλαού. Τελευταία μάλιστα και καθόλου τυχαία, ακροδεξιοί, κεντροδεξιοί καικεντροαριστεροί αγωνίζονται, προβάλλοντας την απειλή της Τουρκίας, να παραδώσουν την χώρα σε συμφέροντα πουυπηρετεί το αμερικανοεβραϊκό λόμπι με αιχμή του δόρατος την μιλιταριστική δομήτου