Δημόσιες δαπάνες

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΦΤΩΧΗ Ελλάδα με πλούσιουςέλληνες. Έτσι φαντάζουν κι ας «σπίτι μας πεινάμε». Με τα λεφτά του ο λεφτάςστην καπνίλα του σκυλάδικου κι ας ήταν φοροκλέφτης. Η…Πατρίδα τον κάλυπτε, οδιπλανός τον ανέχονταν, αυτός καμάρωνε κι όλα πηγαίναν’ μια χαρά. Στην πρέφατου ο αγρότης και η Πολιτεία αδιάφορη να του χτίσει ένα θέατρο, να παίξει μιαμπάντα δωρεάν για το λαό, να δει κι αυτός να καμαρώσει που υπάρχει κράτος καιτον νοιάζεται και σοσιαλισμός στην πράξη.ΕΧΕΙ τους αφέντες του τοΚράτος, έχει και τους...... «λειτουργούς» του. Σε πόστα ζηλευτά οι «μεγάλοι», σεθεσούλες οι βολεμένοι. Και δεν πληρώνουν τίποτα. Φως, νερό τηλέφωνο, στέγη καισύνεργα όλα κρατικά και τζάμπα. Υπεράριθμοι, τεμπέληδες, γραφειοκράτες καιχάνονταν οι λίγοι και εργατικοί στη μάζα. Με τις (δημόσιες) δαπάνες στοκόκκινο, αλλά το σύστημα να μη βαράει συναγερμό.
ΦΤΑΣΑΜΕστο τελευταίο σκαλί και ψάχνουμε για πόρους. Φεύγουν τα δανεικά πριν έρθουν απ’τα σύνορα, κλείνει ο ένας (μεγαλο)φοροκλέφτης το μάτι του στον άλλο, οικυβερνώντες δείχνουν κουρασμένοι και μόνιμα το μάτι τους στα «εύκολα». Και δενλένε κάτι να στερηθούν οι…δημόσιοι γενικώς και οι «βαθμοφόροι», ειδικότερα.Ανακαινίζουν τα γραφεία τους υπουργοί, χρεώνουν στο δημόσιο τα…κρουασάν οιβουλευτές, χάσκουν ανεκμετάλλευτα ακίνητα του δημοσίου και «Ολυμπιακά» τηςεγκατάλειψης, αλλά οι νομοθέτες μας δεν γύρισαν να τα κοιτάξουν-δεν δίνουνψήφους. Επιμένουν στις…μερσεντές και τη δαπανηρή φρουρά τους, στις ατέλειες, στοτζάμπα και στις υπερωρίες. ΔΕΝκόβουν τις δαπάνες, δεν γίνεται οικονομία και μόνο τους πολλούς και ανώνυμουςβάζουν σε…τάξη. Με χαράτσια επί δικαίων και αδίκων, λες και «στοιχίζει» το ίδιοστον υπουργό που τα εμπνεύσθηκε και στον τρωγλοδύτη. Δεν τιμωρήθηκε κανέναςτους για την ασύλληπτη φαρμακευτική δαπάνη και την αλητεία τριγύρω της, δεν«κόβουν» τους φρουρούς απ’ τον εαυτό τους και οι κάνουλες ανοιχτές. ΜΕτη φορά των πραγμάτων και τις αντιλήψεις περί δημόσιων δαπανών, δεν θα πάειμακριά η…γελάδα. Την ψόφησαν στο άρμεγμα «μεγάλοι» και «μικροί», αλλά να τοσκεφθούν-να το σκεφθούμε-πριν μείνουν με τα χέρια απλωμένα. Να νιώσουν και οι«δημόσιοι» σαν σπίτι τους το κράτος, πριν φαλιρίσει και ψάχνουν στα…σκουπίδια.