Διερευνητικές Eντολές ως Business as Usual

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Τι εξέφρασε με την ψήφο του το εκλογικό σώμα; Να απαλλαγεί από τον βραχνά του πελατειακού κράτους, να ελαφρυνθεί ουσιαστικά από το δημόσιο χρέος και να αποδεσμευτεί από την μέγγενη των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης, ματαιώνοντας παράλληλα την δρομολογημένη διαδικασία περαιτέρω φτωχοποίησής του και μεταμόρφωσης της χώρας σε υποτελή πολιτεία. Αυτό το αίτημα βγήκε με......σαφήνεια ως μήνυμα από την κάλπη.

Και τώρα, μόλις λίγα 24ωρα μετά, αυτό το μήνυμα των εκλογών, αγωνίζονται άλλοι εκ των αποτυχόντων να μετατρέψουν ξανά-μανά στο ψευδοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», άλλοι στο πονηρό «οικουμενική κυβέρνηση ή χάος» και κάποιοι τρίτοι στο υπερβατικό «σοσιαλισμός με έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, ή καπιταλισμός και αντιλαϊκό αδιέξοδο». Από την άλλη έρχεται το κόμμα που φάνηκε με ιδιαίτερη τόλμη να εμπιστεύεται ένα σημαντικό μέρος του λαού, αναδεικνύοντάς το ως σοβαρό διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας στην Ελλάδα και εμφανίζει πέντε σημεία επί των οποίων ζητεί συγκλίσεις για την συγκρότηση κυβέρνησης, που θα εκφράζει με τον πλέον συμβατό τρόπο το αίτημα του εκλογικού σώματος. Αυτά είναι:
1. Η αναγνώριση της ανάγκης ακύρωσης των μέτρων του μνημονίου και των επαίσχυντων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις.2. Η κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις.3. Η προώθηση αλλαγών στο πολιτικό σύστημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, καθώς και η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.4. Να τεθεί σε δημόσιο έλεγχο το τραπεζικό σύστημα και να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Black Rock.5. Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέος και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του.
Ουδείς εχέφρων και καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να θεωρήσει τις πέντε αυτές κατευθύνσεις πολιτικής εκτός του κυρίαρχου πνεύματος του εκλογικού σώματος. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος που γνωρίζει σε ποια κατάσταση βρίσκεται η Ελλάδα και εντός ποιού περιβάλλοντος και ποιού κλίματος δομείται η σημερινή της ταυτότητα, θα αποπειράτο να πει ότι τούτες οι προϋποθέσεις δεν αποτελούν μία ικανοποιητική βάση ανάπτυξης επιμέρους πολιτικών, που έρχονται να ικανοποιήσουν το συλλογικό αίτημα τουλάχιστον των δύο τρίτων του ελληνικού λαού. Κι όμως αυτοί τους οποίους ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε κι εκείνοι που δεν μπόρεσαν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του για να ηγηθούν της προσπάθειας αντιμετώπισης της κρίσης με φιλολαϊκά κριτήρια, τολμούν είτε να θεωρούν αυτές τις κατευθύνσεις καταστροφικές για την χώρα., επειδή, όπως ισχυρίζονται, θα μας οδηγήσουν σε έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, είτε (οι άλλοι) να θεωρούν ότι αυτές οι προϋποθέσεις τείνουν ακριβώς στο αντίθετο: στην εμπέδωση ακόμη αντιλαϊκότερων μέτρων!
Προφανώς και οι δύο κατηγορίες δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται την σαφή βούληση του ελ